Ο κύριος Δήμου, αναφέρει σε κάποιο σημείο πως πρόβλημα μας, είναι το ότι είμαστε παραδοσιακή κοινωνία και βιδωμένοι στην παράδοση.
Γενικά υπάρχει μία όλο και αυξανόμενη τάση στην ελληνική εκσυγχρονιστική διανόηση, η οποία θεωρεί την παράδοση κάτι ως κακό ή ως κάτι άχρηστο και στην καλύτερη περίπτωση θα μπορούσαμε να το αξιοποιήσουμε για να βγάλουμε φράγκα(μέσω τουρισμού).
Υπάρχουν ωστόσο και αυτοί που πιστεύουν ότι ελληνική παράδοση είναι το ρουσφέτι, το χώσιμο στο δημόσιο, η πολιτική ανηθικότητα, η αναξιοκρατία κλπ.
Αυτοί οι τελευταίοι δεν μπορούν να καταλάβουν τι είναι η παράδοση.
Παράδοση είναι η ελληνική μουσική, οι χοροί, ο τρόπος διασκέδασης, η διατροφή, η παραδοσιακή τέχνη, ο ρολος των φύλων στην κοινωνια, τα έθιμα σε κάθε τόπο και άλλα...Η τεμπελιά και το ρουσφέτι δεν γίνεται να είναι παράδοση. Θα μπορούσαν να είναι ήθη. Τα ήθη είναι οι αντιλήψεις και οι άγραφοι νόμοι της κάθε κοινωνίας. Αυτές οι αντιλήψεις,κυριάρχησαν την δεκαετία του 80 κυρίως. Οι παπούδες μας, δεν βαριόταν να πάνε στα χωράφια, γιατί σε αντίθετη περίπτωση προφανώς και θα πέθαιναν απ την πείνα. Τώρα βέβαια σχεδόν κανείς δεν καταδέχεται να κάνει τέτοιες δουλειές, γιατί μετά από 30 χρόνια καλοζωής βασισμένης στα δάνεια έχουμε κακομάθει. Βέβαια, και στην υπόλοιπη Ευρώπη δεν καταδέχονται να δουλέψουν στα χωράφια, γιατί εκεί όμως έχουν αποκτήσει το βιοτικό επίπεδο χάριν της οικονομία τους που έχουν αναπτύξει μέσα σε αυτά τα χρόνια που εμείς, απλά ζούσαμε με δανεικά χρήματα, και δεν καταδέχονται να κάνουν δουλειές που αντιστοιχούν σε πενταροδεκάρες. Εμείς και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι είχαμε μέχρι πρότινος παρόμοιο βιοτικό επίπεδο, αν και είχαμε πολύ πιο αδύναμη οικονομία από αυτούς, φτάσαμε στην κοινωνία της αφθονίας με δανεικό χρήμα.
Αντιθέτως, η εργατικότητα ήταν από τα πιο σημαντικά ιδανικά της ελληνικής κοινωνίας, έως και πριν λίγο. Εξάλλου, είναι αποτελεί ιδανικό και για κάθε κοινωνία στέρησης. Η Κύπρος, που είναι μία κοινωνία πολύ πιο παραδοσιακή από μας(όλοι οι νέοι σχεδόν κάνουν παραδοσιακούς χορούς, οι νέοι άντρες πάνε για κυνήγι, έχουν πιο παραδοσιακή διατροφή, ακούνε περισσότερο παραδοσιακά τραγούδια) έχει διατηρήσει και αυτό το ιδανικό της εργατικότητας. Μπορεί αυτή την περίοδο να μην έχουν προβλήματα επιβίωσης, αλλά έχει διατηρηθεί ακόμη το παραδοσιακό αξιακό σύστημα (μην ξεχνάτε πως είχαν πόλεμο πριν 40 χρόνια και έχουν ακόμη προβλήματα με τους Τούρκους).
Σε μία κοινωνία αφθονίας που η επιβίωση δεν αποτελεί ζήτημα, η δουλειά θεωρείται κάτι κακό. Στην αρχαία Ελλάδα για παράδειγμα, που οι δούλοι έκαναν σχεδόν όλες τις δουλειές, θεωρούνταν η δουλειά για έναν άντρα που κατείχε κάποια θέση στην κοινωνία, ντροπή. Αντιθέτως, ο άντρας εκείνης της εποχής ασχολούνταν περισσότερο με την πολιτική, την φιλοσοφία, την τέχνη. Θέματα που πλέον θεωρούνται άχρηστα για τους περισσότερους ανθρώπους σήμερα, γιατί ακριβώς δεν έχουν κάποιο υλικό αποτέλεσμα. Στην ηθική του δούλου και της στέρησης που έχουμε σήμερα, μονάχα η ύλη αναγνωρίζεται. Η ίδια η λέξη της δουλειάς, έχει προέλθει από τη λέξη της δουλείας.
Η εργατικότητα, λοιπόν δεν θα πρέπει να είναι περιφάνεια. Είναι απλά το κυρίαρχο ιδανικό της σημερινής μας και άλλων προγενέστερων κοινωνιών της στέρησης. Το μέλλον είναι η τεμπελιά;Όχι, αλλά η ελεύθερη δημιουργία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου