Σχολές με προοπτικές!

Ανακοινώθηκαν σήμερα οι βάσεις εισαγωγής. Η αγωνία μαθητών, καθηγητών, γονέων, γιαγιάδων, θείων, έφτασε στο τέλος της. Η μέρα της κρίσης έφτασε. Η υστερία που μεταδίδεται από τους μαθητές, τους γονείς και τα ΜΜΕ είναι τέτοια που σχεδόν κάθε χρόνο έχουμε πολλές αυτοκτονίες ή τουλάχιστον απόπειρες. Νομίζω πως αυτή η υστερία εκφράζει τέλεια την παράνοια αυτού του λαου. Μάλλον, θα πρέπει να θεσμοθετήσουμε και αναγκαστική καμπανοκρουσία αυτή τη μέρα. Πως θα ξυπνήσει και ο θείος που μπορεί να ξενύχτησε χθές; Πραγματικά , αυτή η μέρα, όπως και οι υπόλοιπες των πανελληνίων έχουν καταστεί πλέον εθνικό γεγονός. Με σχολιαστές και "ειδικούς" σε δημόσιο διάλογο. Όπου ακολουθούν άπειρες συζητήσεις για σχολές με προοπτικές, για άλλες που δεν έχουν δουλειά και για σπουδές στο εξωτερικό ή σε ιδιωτικά κολέγια. Και γενικά στο τί πρέπει να πράξει ένας νέος για να βρει μια δουλειά και να κάνει καριέρα.

Αυτό που ακούει συχνά κανείς τώρα στην ΤV είναι το "σχολές με προοπτικές". Το πρόβλημα όμως έγκειται στο ότι αυτή η δήλωση απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Αν εξαιρέσουμε βέβαια σχολές όπως οι στρατιωτικές που έχουν ελεγχόμενη άμεση αποκατάσταση, για όλες τις άλλες, πλέον, τα πράγματα είναι πολύ πιο πολύπλοκα...

Δεν υπάρχουν σχολές που έχουν δουλειά, ή σχολές που έχουν προοπτικές. Κάθε σχολή προσφέρει κάποια πράγματα στους αποφοίτους τις , τα οποία μπορούν να θεωρηθούν ως προοπτικές. Άλλες φορές είναι πιο χειροπιαστά, όπως το δικαίωμα άσκησης της ιατρικής ή τα δικαιώματα των μηχανικών και άλλες πιο έμμεσα, όπως η εξειδίκευση και η "γνώση" που προσφέρει στους φοιτητές. Αυτό το 2ο είδος προοπτικών είναι και το πιο ύπουλο...καθώς το εκμεταλλεύονται οι λιγότεροι. Και είναι λογικό εξάλλου. Σε μία χώρα που περνάει ο καθένας σε μία σχολή ανάλογα με τον βαθμό εισαγωγής και την φήμη της σχολής, λογικό είναι οι περισσότεροι να μην ενδιαφέρονται και τόσο για το αντικείμενο της σχολής.

Το πρόβλημα είναι πως οι περισσότεροι, θα καταλήξουν άνεργοι ή απασχολούμενοι σε αντικείμενο τελείως διαφορετικό των σπουδών τους. Ειδικά εάν η σχολή δεν προσφέρει επαγγελματικά δικαιώματα όπως πχ. του μηχανικού ή του γιατρού, τότε μάλλον τζάμπα σπουδάζουμε, καθώς το πιο πιθανόν είναι πως δεν θα εκπληρώνουμε τις προϋποθέσεις για να δουλέψουμε στον ιδιωτικό τομέα... Τζάμπα λοιπόν, όλος αυτός ο χαμός και η υστερία με τις πανελλήνιες!

Ορκωμοσία Μπουτάρη

Και τα παρατράγουδα με τις ορκωμοσίες συνεχίστηκαν και σήμερα, αυτή την φορά όμως με επίκεντρο την Θεσσαλονίκη.

Διάφοροι αριστεριστές μαζεύτηκαν με πανό και συνθήματα κατευθυνόμενα κυρίως προς την ΧΑ και διέκοπταν την ορκωμοσία.

Οι χρυσαυγίτες ξέσπασαν σε χειροκροτήματα, μόλις μπήκε στην αίθουσα ο βουλευτής του κόμματος και δημοτικός σύμβουλος Αρτέμης Ματθαιόπουλος, ενώ φώναζαν «όχι φυλακές για τους εθνικιστές» με τα μέλη των αντιφασιστικών οργανώσεων να απαντούν «ούτε στα συμβούλια, ούτε πουθενά, τσακίστε τους φασίστες σε κάθε γειτονιά».

Αυτός είναι μήπως ο "λαός" της Δούρου, όπως ανέφερε στην ορκωμοσία της;
http://antidithen.blogspot.gr/2014/08/blog-post_27.html
Σημασία πάντως πως η ορκωμοσία μετατράπηκε σε γήπεδο και θα πρέπει να τιμωρηθούν οι ένοχοι για παρακώλυση θεσμών. Ε δεν γίνεται όποτε θέλουν κάποιοι να παρακωλύουν και να διακόπτουν θεσμικές διαδικασίας και να μετατρέπουν τους διάφορους πολιτικούς χώρους σε γήπεδα γιατί απλά είναι αντιφασίστες(!)...

Ο πολιτικός όρκος της Δούρου

Ορκίστηκαν χθες οι εκλεγμένοι των περιφερειών και φαγώθηκαν διάφοροι θρησκόληπτοι και συντηρητικοί για το ότι η Δούρου πήρε πολιτικό όρκο, και όχι θρησκευτικό. Ενώ στην πραγματικότητα πολιτικό όρκο θα έπρεπε να δίνουν όλοι αναγκαστικά και όχι θρησκευτικό όρκο, καθώς υποτίθεται πως ζούμε σε κοσμικό κράτος.

Εγώ απλά θα αναφέρω πως η Δούρου, άλλαξε λίγο την ορκωμοσία....

Έως τώρα ο πολιτικός όρκος ήταν ο εξής:
"Δηλώνω στην τιμή και τη συνείδησή μου να είμαι πιστός στην πατρίδα, να υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνω τίμια και ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου".
Η Δούρου όμως πρόσθεσε και το "...σεβόμενος την αρχή ότι όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό και ασκούνται από το λαό."

Οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό, αυτό είναι αδιαμφισβήτητο, εάν θεωρούμε τον κοινοβουλευτισμό ως εκπροσωπευτική αρχή του λαού. Ωστόσο, οι εξουσίες ασκούνται από τους εκλεγμένους αντιπροσώπους του λαού. Μήπως η κ. Δούρου θέλει να αλλάξει αυτόν τον θεσμό; Και πώς; Η μήπως θα χρησιμοποιεί την ίδια ρητορική  όταν οι διάφοροι τραμπούκοι και κομματικοί  θα δρουν παράνομα; Εδώ λοιπόν έχουμε έναν αισχρό λαϊκισμό εκ των αριστερών που ανοιχτά καταπατεί τους θεσμούς. Θα σας παραπέμψω τώρα στο προηγούμενο (προφητικό;;) άρθρο μου, που έγραψα πριν 2 μέρες όπου μεταξύ άλλων, αναλύω και το φαινόμενο του λαϊκισμού.
http://antidithen.blogspot.gr/2014/08/blog-post_99.html

Βιώνουμε κρίση ή μήπως παρακμή;

Κλεμμένος ο τίτλος αυτής της ανάρτησης. Κλεμμένος απο την ομιλία του κ. Γιανναρά. Βέβαια, δεν πρόκειται να μιλήσω ούτε για την εκκλησία ούτε για τον όρο του νεο-ορθόδοξου. Συμμερίζομαι, ωστόσο αρκετές απόψεις του κ. Γιανναρά για την κρίση στην Ελλάδα και βρίσκω πολύ εύστοχο τον τίτλο αυτών των των διαλέξεων.

"Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία."
Ισοκράτης, 436-338 π.Χ.

Πολύ παλιό το ρητό, κι όμως πολύ επίκαιρο. Ειπώθηκε από τον Ισοκράτη  την εποχή της παρακμή της αθηναϊκής δημοκρατίας. Και αυτό είναι το πιο ανησυχητικό. Έχουμε ως κοινωνία όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την παρακμή ενός πολιτισμού.

Έχουμε χάσει εδώ και πολύ καιρό την αντίληψη του χρόνου και της πραγματικότητας. Στηρίζουμε τις πλέον αναχρονιστικές θέσεις και θεωρήσεις άλλοτε λόγω άγνοιας, και άλλοτε λόγω εγωισμού(από αυτό μονάχα επιβιώνει σήμερα η αριστερά). Εθελοτυφλούμε σκόπιμα απέναντι σε καταστάσεις που δεν γίνεται να αγνοούμε. Ένα απλό παράδειγμα. Από την είσοδο μας στην ΕΕ, έχουμε καταναλώσει πραγματικά έναν πακτωλό χρημάτων για να βοηθηθεί η ανάπτυξη αυτής της χώρας. Και απλά οδηγήθηκε στις τσέπες κάποιων μικρών και μεγάλων. Πολλοί είχαν δικαίωμα σε αυτό το φαγοπότι, από αγρότες έως μεγάλους επιχειρηματίες. Η Ευρώπη δηλαδή έδινε λεφτά για ανάπτυξη και εμείς τα τρώγαμε στα μπουζούκια.(δεν είναι τυχαία η ανάπτυξη αυτού του είδους εκείνη την εποχή)Και όμως, υπάρχουν σήμερα άτομα που στηρίζουν ότι στην ΕΕ είμαστε μονάχα για να πληρώνουμε!

Δεν έχουμε καμία επαφή με την πραγματικότητα. Και τα παραδείγματα δεν τελειώνουν εδώ. Έχουμε τις τρελές απαιτήσεις και διεκδικήσεις τις αριστεράς. (Σημείωνω τα 1300 ευρώ που ζητούσε κατώτερο μισθό το ΚΚΕ). Τον στρουμφοκαμιλισμό στην φοροδιαφυγή και την ηθική της απενεχοποίηση. Την επιμονή στην άρνηση της αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων, λες και το δημόσιο δουλεύει μια χαρά και δεν υπάρχει καμία σπατάλη χρήματος. Και συνεχίζουμε με τους αεροψακασμούς του Καμμένου και τον αντισιωνισμό της ΧΑ.

Ώπα...Περιμέν'τε λίγο...Μόλις υποστήριξα κάποια θεωρία των 2 άκρων; Ναί! Αυτό ακριβώς θέλω να ισχυριστώ! Οι τρείς λαϊκισμοί, ο αριστερός, ο δεξιός και ο αυταρχικός έχουνε κάτι κοινό.Το κοινό αυτό των 3 λαϊκισμών έγκειται στην άρνηση της πραγματικότητας σε πρώτο βαθμό και μετέπειτα στην άρνηση των θεσμών.

Αυτό είναι και το πιο κρίσιμο και επικίνδυνο. Όταν απορρίπτεις τους θεσμούς χάριν του λαϊκισμού και της κοινωνίας, έχεις κάνει το πρώτο βήμα είτε προς τον ολοκληρωτισμό είτε προς την παρακμή. Η κοινωνία σε ένα κοσμικό κράτος δεν μπορεί να φέρει λόγο στους θεσμούς η να τους καταπατά επειδή δεν την συμφέρουν οι συγκυρίες. Και όμως οι περισσότεροι πιστεύουμε πως έχουμε το δικαίωμα να τους καταπατάμε εάν θεωρήσουμε πως αντιτίθενται στο λαϊκό καλό. Έτσι λοιπόν έχουμε εκτενή αποδοχή σε "κινήματα" και θέσεις που σε άλλο κράτος θα αποτελούσαν απλά ανέκδοτα. Όπως για παράδειγμα το κίνημα δεν πληρώνω. Την μονομερή διαγραφή του χρέους. Την απαίτηση στην μη κατάσχεση κατοικίας σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής των δανείων. Την υποστήριξη στην τρομοκρατία, κλπ, κλπ.

Θέσεις δηλαδή που υπό άλλες συνθήκες θα αποτελούσαν παρακμιακές και λούμπεν έχουν γίνει δημοφιλείς. Θυμηθείτε τώρα, τι είπε ο Ισοκράτης. Το πρόβλημα λοιπόν είναι ότι δεν γίνεται να συνεχίσει να υπάρχει ένας πολιτισμός που καταπατεί κατά πλειοψηφία τους θεσμούς. Εκεί έρχεται αναπόφευκτα και η παρακμή. Έχουμε "εμποτιστεί" με αυτά τα "ιδανικά" της απενεχοποίηση της παρανομίας και της καταπάτησης των θεσμών. Και αυτό δείχνει μία κοινωνία σε παρακμή, έναν πολιτισμό που οδηγείται στο τέλμα του.

Βέβαια, η παρακμή αυτή δεν προέκυψε τα τελευταία 5 χρόνια. Προϋπήρχε ήδη, εδώ και 30 χρόνια. Απλά υπήρχε το χρήμα που την κάλυπτε. Όσο ήμασταν χορτάτοι,  δεν μας ενδιέφερε η πνευματική-πολιτική-πολιτισμική-ηθική παρακμή που βιώναμε. Και τώρα που τελείωσε το (δανικό) χρήμα, και πρέπει να πληρώσουμε τα σπασμένα, τώρα ανακαλύψαμε την "επαναστατικότητα" και την "αγωνιστικότητά" μας.

Γιατί η αριστερά είναι μικροαστική και όχι προλεταριακή

Έως και το τέλος του εμφυλίου πολέμου η αριστερά στην Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό συμβάδιζε γενικά με τις αξιώσεις του κομμουνισμού και τα συμφέροντα της εργατικής τάξης-ανεξαρτήτως για το εαν είχε δίκαιο ή όχι. Έχει κάνει λάθη στη πορεία της ωστόσο έμενε πιστή στο προλεταριάτο και τα συμφέροντά του. Ακόμη και ο Σταλινισμός, που όλοι ξέρουμε πόσο κακός ήταν για τον σοσιαλισμό και την αριστερά, ήταν πιο προλεταριακός στις αρχές του από αυτό που ακολούθησε μετέπειτα.

Την εποχή του σταλινισμού λοιπόν, αυτής της μαύρης εποχής του κομμουνισμού, λοιπόν ξεπήδησε η "αστική" τάξη νέου τύπου. Αυτοί ήταν οι γραφειοκράτες, τα μεγάλα στελέχη και γενικά οι κομματικοί. Αυτοί λοιπόν κατείχαν και τις καλύτερες θέσεις στον καταμερισμό εργασίας και τις θέσεις από τις οποίες μπορούσαν να ασκούν κάποιου είδους εξουσία. Αυτή η εξουσία λοιπόν στο βάθος του χρόνου διέφθειρε και δημιούργησε εναν ιδιότυπο κρατικό καπιταλισμό , ο οποίος κορυφώθηκε ως επεμβατικός ιμπεριαλισμός στις 3ες χώρες.

Την αλλαγή λοιπόν αυτή την ακολούθησαν και τα κόμματα των άλλων χωρών, όπως και το δικό μας, το ΚΚΕ.

Φτάνει όμως με την ιστορία, και ας περάσουμε στην σημερινή πραγματικότητα της ελληνικής συγκεκριμένα αριστεράς. Ποιά είναι όμως τα παραδείγματα αυτής της "μικροαστικοποίησης" της αριστεράς και πως γίνεται να αποδειχθούν οι ισχυρισμοί αυτοί.

Τα παραδείγματα και οι αποδείξεις είναι πάμπολλα. Ωστόσο εμείς έχουμε χάσει την ικανότητα να τα "ιχνηλατεύουμε". Την χάσαμε λόγω της ιδεολογικής αριστερής(μικροαστικής) ηγεμονίας που είχαμε και έχουμε έως και σήμερα(αν και αυτό άρχισε πλέον να αλλάζει τώρα τελευταία...). Γι αυτό και τα επιχειρήματα που θα παραθέσω μπορεί αρχικά να μην σας "κάτσουν" καλά, κυρίως εάν αυτοπροσδιορίζεστε ως αριστεροί, αλλά προσπαθήστε να τα σκεφτείτε με ένα πιο καθαρό μυαλό, απαλλαγμένο από την σύγχρονη ελληνική αριστερή θεώρηση.

Η αριστερά πλέον έχει περιοριστεί στην υπεράσπιση των προνομίων κάποιων "καστών" του δημοσίου. Και όταν μιλάμε για εργαζόμενους του δημοσίου, δε μιλάμε για απλούς εργαζόμενους, τύπου δασκάλων, καθηγητών κλπ, αλλά ρετιρέ, τύπου Φωτόπουλου...Δεν έχει πει τίποτα μέχρι τώρα για τους σκανδαλώδεις μισθούς κάτι τέτοιων τύπων και κάποιων άλλων που είναι τελείως ασυνεπείς με δουλειά τους, σε σημείο που δεν πανε καν. Και όμως υπάρχουν άτομα, στο ελληνικό δημόσιο που δεν πάνε καν στην δουλειά τους. Και η αριστερά συνεχίζει να αρνείται πεισματικά την αξιολόγηση και την αναδιάρθρωση του δημοσίου.

Κεκτημένα δικαιώματα θα σου πούνε...Και με τον λαό τι γίνεται; Τι γίνεται με τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα; Τι γίνεται δηλαδή με τους χορηγούς του δημοσίου; Αυτού του δημοσίου που έχει κατασπαταλήσει τέτοιον απίστευτο πλούτο σε σημείο που μας ανάγκασε να απευθυνθούμε στο ΔΝΤ; Για αυτούς δεν προβλέπει τίποτα η αριστερά. Κήρυττε πριν κάποια χρόνια, προ κρίσης, για κατώτερο μισθό 1300, έλεγαν άλλοι, και 1400 , κάποιοι άλλοι. Γενικά όσο πιο αριστερά πήγαινες τόσο αυξάνονταν και το ποσό...

Η επιμονή της αριστεράς στην εξυπηρέτηση των προνομίων των γραφειοκρατών φαίνεται στην επιμονή που έχει στην αντίθεσή της στις αποκρατικοποιήσεις.  «Εκποιείται δημόσια περιουσία», «θέλουμε κρατική επιχείρηση στον ΟΤΕ, στην ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ, στις ΔΕΚΟ». Όλοι αυτοί οι "αγώνες" δεν αποτελούν παρά υπεράσπιση των στενά οικονομικών συμφερόντων της μικροαστικής υπαλληλίας, που προσπαθεί να υπερασπιστεί τα σκανδαλώδη προνόμιά της απέναντυ στις παγκόσμιες επιχειρηματικές αναδιαρθρώσεις.

Το προλεταριάτο δεν έχει να κερδίσει τίποτα από ένα διεφθαρμένο κράτος. Αντιθέτως αναγκάζεται να πληρώνει όλους αυτούς που έχουν κάτσει στο λαιμό του. Και όχι μόνο αυτό. Η αριστερά, αντιθέτως έχει κλείσει πάρα πολλές ελληνικές βιομηχανίες. Είτε χρησιμοποιώντας ως αφορμές ανύπαρκτες οικολογικές καταστροφές είτε προκαλώντας (και επιβάλλοντας) μακροχρόνιες απεργίες. Τελευταία παραδείγματα; Χαλυβουργία. Και πιο παλιά, λιπάσματα. Οι πιο παλιοί θα θυμούνται και πολλές περισσότερες περιπτώσεις.

Οι θέσεις της αριστεράς πλέον, καλύπτουν μονάχα τις πιο ευτελείς μικροαστικές επιδιώξεις. Δηλαδή, την εξασφάλιση του ατόμου μέσω ενός παντοδύναμου κράτους-πατέρα. Μιλάμε για πολύ ατομικές και υλιστικές επιδιώξεις, τελείως αντίθετες με τις αξίες της "κοινωνικοκεντρικής" πολιτικής, που κανονικά θα έπρεπε να επιδιώκει να εκληρώσει.

Για κάποιο λόγο, ακόμη, έχει κερδίσει μία "αχρονικότητα". Και τι εννοώ. Το ΚΚΕ για παράδειγμα μπορεί να φέρει την πιο ακραία άποψη, την πιο ξεπερασμένη, πέρα από τις σύγχρονες εξελίξεις και όμως αυτή θα περάσει χωρίς κριτική από τον λαό. Θα πούνε: "ε δε βαριέσαι, μια ζωή τα ίδια λένε". Βέβαια, δεν είναι παράδοξο το ότι δεν έχει καμία κυβερνητική προοπτική το ΚΚΕ και οι λοιποί αριστεροί συνάδελφοί του και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να μην βγει στις επόμενες εκλογές...

Να μην περάσει το αντιρατσιστικό γιατί δεν βγάζει νόημα η διατύπωσή του.

Άρθρο 2 του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου:

"Όποιος με πρόθεση, δημόσια, προφορικά ή διά του τύπου, μέσω του διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, επιδοκιμάζει, ευτελίζει ή κακόβουλα αρνείται τη σοβαρότητα εγκλημάτων, γενοκτονιών…"

Εδώ έχουμε 3 ρήματα, από τα οποία το 1 είναι αντίθετο από τα άλλα 2. Επιδοκιμάζει τη σοβαρότητα εγκλημάτων, γενοκτονιών. Ευτελίζει ή κακόβουλα αρνείται τη σοβαρότητα εγκλημάτων, γενοκτονιών.

Γιατί απεχθάνομαι τον νεοφιλελευθερισμό.

Αν και γενικά εγώ αυτοπροσδιορίζομαι φιλελεύθερος με την πιο ευρεία έννοια, απεχθάνομαι τον λεγόμενο νεοφιλελευθερισμό.

Την τελευταία τριακονταετία έχουν γίνει αρκετά δημοφιλής απόψεις που χαρακτιρίζονται ως νεοφιλελεύθερες. Αυτές οι απόψεις είναι χοντρικά:το ελάχιστο κράτος, η ιδιωτικοποίηση όλων των κρατικών υπηρεσιών, η κοπή κάθε είδους πρόνοιας η κατάργηση των επιδοτήσεων. Η απόλυτη ελευθερία στην κίνηση ατόμων και κεφαλαίων και κατάργηση οποιονδήποτε δασμών.  Ο κοινός φορολογικός συντελεστής και η κατάργηση του κατώτερου μισθού. Απενεχοποίησε τον πλουτισμό και δόξασε τα ατομικό συμφέρον, εφόσον θεώρησε πως η κοινωνία εξελίσσεται μόνο μέσω ατομικών συμφερόντων.

Αυτές οι ιδέες έχουν την ρίζα τους στην δεκαετία του 70, με την σχολή του Σικάγου και τον Μίλτον Φρίντμαν. Την εποχή εκείνη, υπήρχε μία ύφεση στις ΗΠΑ αλλά και στην Ευρώπη. Ο Φρίντμαν θεωρούσε πως υπεύθυνη για αυτή αλλά και για κάθε κρίση του συστήματος είναι η επέμβαση των κρατών στην ελεύθερη αγορά και η σοσιαλδημοκρατική πολιτική που πολλά κράτη ακολουθούσαν τότε.

Από τότε, τα συμφέροντα των μονοπωλίων απέκτησαν και κάποια ιδεολογική κάλυψη, οπότε αυτές οι απόψεις χρηματοδοτήθηκαν και φτάσαμε πλέον να θεωρούνται ως οι πλέον political correct θέσεις, που είναι επιστημονικά αποδεδειγμένες και διδάσκονται σήμερα και από όλα τα πανεπιστήμια των ΗΠΑ αλλά και της Ευρώπης.

Ως φιλελεύθερος, ομολογώ πως συμφωνώ με πολλές από αυτές τις θέσεις, όπως για παράδειγμα στο μικρότερο κράτος, στην κατάργηση των επιδοτήσεων, στην απενεχοποίηση του πλούτου και στο ότι όλοι οι άνθρωποι ωθούμαστε από ατομικά συμφέροντα σχεδόν για το οτιδήποτε κάνουμε, ακόμη και αν δεν το συνειδητοποιούμε. Πως τα ατομικά συμφέροντα εξελίσσουν την τεχνολογία κυρίως και δευτερευόντως την επιστήμη. Και η κοινωνία εξελίσσεται βάση ατομικών συμφερόντων, άλλοτε με την στενή οικονομική έννοια τους(ανάπτυξη οικονομίας), και άλλοτε με την πιο γενική. Για παράδειγμα, ο Χριστός είχε ατομικό συμφέρον να θεωρηθεί θεός και να μείνει στην ιστορία.

Ωστόσο διακρίνω πως πολλές από τις θέσεις αυτές, δεν είναι τίποτε παραπάνω από επιστημονικοποιημένη κάλυψη της ασύδοτης δράσης των μονοπωλίων και κάθε άλλο παρά γνήσιο προϊόν της φιλοσοφικής ή επιστημονικής διάνοιας κάποιων ατόμων. Όπως για παράδειγμα η κατάργηση του κατώτερου μισθού και η απόλυτη ελευθερία στην κίνηση ατόμων και κεφαλαίων και κατάργηση οποιονδήποτε δασμών.

Πιστεύω πως όλα αυτά είναι μεθοδευμένα από τα συμφέροντα των πολυεθνικών. Πάρτε το και αλλιώς. Εξετάστε την περίπτωση με κριτήριο το ποιοι επωφελούνται. Μονάχα οι πολυεθνικές βγαίνουν κερδισμένες και ζημιωμένοι όλοι οι άλλοι.

Διαφωνώ και ιδεολογικά με αυτές τις θέσεις. Έχω μία πιο "κοινωνικοκεντρική" θεώρηση της κοινωνίας και του κόσμου. Θεωρώ δηλαδή πως όλοι αποτελούμε μέρη κάποιας κοινωνίας και πως η προσωπικότητα και γενικά αυτό που είμαστε είναι μας είναι αποτέλεσμα αυτής της κοινωνίας όσο αντικοινωνικοί ή περιθωριοποιημένοι μπορεί να είμαστε. Βέβαια, αναγνωρίζω και δοξάζω την δύναμη του ατόμου και την σημασία του. Η ανεξέλεγκτη μετανάστευση παραβιάζει αυτή την αντίληψη που έχω για την κοινωνία. (Και δεν εννοώ μόνο την μετανάστευση από και προς το εξωτερικό, αλλά και την εσωτερική.) Παραβιάζει ακόμη και την ίδια την δημοκρατία. Πόσο ενδιαφέρεται κάποιος για την πόλη που ζεί όταν ξέρει πως σε λίγο καιρό θα φύγει; Και πόσο ενδιαφέρεται για το "κοινό καλό" αυτός που δεν έχει αγαπημένους και συγγενής σε αυτή την πόλη;

Θα αναφέρω τώρα και κάτι που θα ακουστεί κάπως περίεργο...Υπάρχουν κύκλοι σε πανεπιστήμια, επιστήμονες, σε πολλούς υψηλά αμειβόμενους και μεγάλους επιχειρηματίες που πιστεύουν κατά κάποιο τρόπο σε ένα είδος ευγονική. Από εκεί πηγάζουν και πολλές θεωρήσεις του νεοφιλελευθερισμού. Επιδιώκουν για παράδειγμα να αυξηθεί το iq ενος πληθυσμού μέσω της εισαγωγής "έξυπνων πληθυσμών"(ελεύθερη μετανάστευση) και την τήρηση του νόμου της επιβίωσης του πιο ισχυρού(κατάργηση οποιουδήποτε κοινωνικού κράτους). Οπότε θα έχουμε την τάξη των υψηλά αμοιβόμενων "έξυπνων" πλουτοπαραγωγικών ανθρώπων και από την άλλη αυτή των μη παραγωγικών.Μπορεί να ακούγεται κάπως ακραίο αυτό, αλλά ψάξτε το στα αγγλικά και θα δείτε πως συμμερίζεται από πολλούς αυτή η άποψη και έχει πραγματικά βάση. Μπορεί πολλοί να μην συνειδητοποιούν πως αφουγκράζονται ευγονικές και επομένως ρατσιστικές θέσεις, αλλά εκ των πραγμάτων , αυτό που στηρίζουν, ειναι στην πραγματικότητα ευγονική.

Ακόμη. Θεωρώ πως η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική από τους υπολογισμούς των πανεπιστημιακών στα θρανία και δεν γίνεται ποτέ να προσομοιάσουμε απόλυτα σωστά και με επιστημονικό τρόπο την κοινωνία. Υπάρχει για παράδειγμα η κληρονομιά και ο νεποτισμός. Λεφτά δεν κερδίζει μονάχα ο ικανός, αλλά και αυτός που τυχαίνει να βρίσκεται σε ευνοϊκότερη θέση.

Επίσης, θεωρώ πως η κοινωνία είναι ιδιαίτερα άδικη. Για παράδειγμα, θα επιδοτήσει το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, ενώ θα αδιαφορήσει για το θέατρο. Θα πάει στα μπουζούκια , αλλά θα περιγελάσει την υψηλή τέχνη. Θα δει τα κουτσομπολιά το μεσημέρι και όχι τα ντοκιμαντέρ. Θα παρακολουθήσει ταινία του χόλυγουντ και όχι ανεξάρτητων παραγωγών. Αυτό βέβαια το γνωρίζουν οι διάφοροι καρχαρίες, όπως γνωρίζουν και το ότι η μάζα είναι εύκολα χειραγωγήσιμη και το εκμεταλλεύονται κατα κόρον. Οπότε έχουμε: μουσική βιομηχανία, σταρ του ποδοσφαίρου, και άτομα που απλά είναι εθισμένα στην αυτοπροβολή(καρντάσιανς).

Ανέφερα πως η κοινωνία είναι άδικη. Σκεφτείτε: αξίζει τα 21 εκατομμύρια ευρώ που πήρε ο Κριστιάνο Ρονάλντο το 2014; Προσπαθεί 2100 φορές περισσότερο από τον μέσο νέο εργαζόμενο στην Ελλάδα; Ή μήπως είναι 2100 φορές πιο αποδοτικός; Η μήπως αυτό που παράγει είναι 2100 φορές πιο σημαντικό από τον Ελληνα νεαρό εργαζόμενο; Γιατί να φορολογείται με το ίδιο συντελεστή;

Αυτή η "φαυλοκρατία" που έχει επιφέρει η κυριαρχία του χρήματος και η πρωτοκαθεδρία του εγώ που απαιτείται για την "επιτυχία", έχει και πολλές ακόμη επιπτώσεις στην κοινωνία που δεν είναι εύκολα προφανείς. Σε μία τέτοια κοινωνία θεωρείται έξυπνος και πετυχημένος αυτός που απλά είναι παραγωγικός και όχι αυτός που σκέφτεται ορθότερα και ελεύθερα. Το κίνητρο του ατομικού πλούτου υπερβαίνει βιολογικές ανθρώπινες ανάγκες, όπως την οικογένεια, τον έρωτα, την φιλία την αναζήτηση της πνευματικότητας(και όχι μόνο υπό την θρησκευτική έννοια) κλπ. Όλα αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα την δημιουργία μίας ατομικιστικής κοινωνίας αλλά αυτή τη φορά σε σημείο ψυχοπαθητικό. Ζούμε πλέον σε μία ναρκισσιστική κοινωνία.

Όλα αυτά, θα μου πείτε σας ακούγονται κάπως "μεταφυσικά" ή μάλλον πνευματικά, πάντως σε καμία περίπτωση δεν είναι "ορθολογικά" με την στενή έννοια. Μάλλον δεν το έχετε καταλάβει ακόμη, αλλά είμαι έντονα πνευματικό άτομο, όχι με την θρησκευτική έννοια του όρου αλλά με την ουσιαστική. Η θρησκεία είναι ο φτωχός αδελφός της τέχνης είπε κάποτε ο Μαξ Στιρνερ και συμφωνώ απόλυτα.

Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς οι πολίτες και τι μπορεί να κάνει μία κυβέρνηση;

Θα πρέπει να μορφωθούμε και να συνειδητοποιήσουμε τις καταστάσεις που μας φέρνουν ευτυχία. Θα πρέπει να μην επιδοτούμε την μόδα και την μουσική βιομηχανία και γενικά τις τέχνες του θεάματος. Η φαυλοκρατία θα είχε καταρρεύσει εάν δεν την επιδοτούσαμε. Αν δεν πηγαίναμε για παράδειγμα γήπεδο. Θα πρέπει να είμαστε συνειδητοί καταναλωτές και πολίτες και να μην επιδοτούμε απατεώνες. Τέλος, θα πρέπει να ψηφίζουμε κόμματα και ανθρώπους που έχουν επίπεδο, μορφωμένοι και ενδιαφέρονται για την παιδεία και το κοινό καλό, και όχι κόμματα που απλά στηρίζουν κάποιες κοινωνικές τάξεις ή συντεχνιακά συμφέροντα εις βάρος όλων των άλλων ή καιροσκόπους.

Οι κυβερνήσεις θα πρέπει επιτέλους να σταματήσουν να χρησιμοποιούν το ποδόσφαιρο για να κερδίζουν τις εκλογές. Το ιδανικό θα ήταν να σταματήσει η συμμετοχή της Ελλάδας σε διεθνείς αγώνες, ακόμη και στους ολυμπιακούς(και αυτοί δεν είναι πολύ καλύτεροι, ίσως σε άλλη ανάρτηση εξηγήσω αυτή τη θέση). Θα πρέπει να προβάλλεται, μέσω κρατικών καναλιών και άλλων μέσων η κλασσική τέχνη, που είναι και η πλέον αναγνωρισμένη ως προς την ποιότητά της και η πιο αγνή ως προς τις προθέσεις της σε αντίθεση με την στρατευμένη. Τέλος και το πιο σημαντικό, η παιδεία θα πρέπει να αναβαθμιστεί κατά πολύ. Θα πρέπει επιτέλους να μάθουμε να μιλάμε σωστά, να σκεφτόμαστε λογικά και να έχουμε ολοκληρωμένη παιδεία.

Τα 2 κυρίαρχα είδη του political correctness

Πλέον, (και κυρίως στην Ελλάδα) για να ακουστεί και να μην χλευαστεί η άποψη κάποιας αυτόνομης προσωπικότητας, θα πρέπει να συμβαδίζει με ένα από τα δύο είδη του Political correctness.

Αυτά τα είδη είναι από την μία πλευρά ο εγκεκριμένος και "επιστημονοποιημένος" λόγος του νεοφιλελευθερισμού και από την άλλη, η επίσημη άποψη της αριστεράς και του "λαϊκού" "κινήματος".

Ο αποκαλούμενος ως νεοφιλελευθερισμός, ξεκινάει μάλλον από την σχολή του Σικάγου. Τη δεκαετία του 70, κυριαρχούσε στα πανεπιστήμια η άποψη πως κάθε κρίση του συστήματος, οφειλόταν στην επέμβαση του κράτους. Το "κίνημα" αυτό απαιτούσε την εκτεταμένη ιδιωτικοποίηση όλων των υπηρεσιών, την κοπή κάθε είδους πρόνοιας και την κατάργηση των συνόρων. Και βεβαίως τον κοινό φορολογικό συντελεστή και την κατάργηση του κατώτερου μισθού.

Βέβαια, πολύ εύκολα, μπορεί κάποιος να διακρίνει πως αυτές οι θέσεις, δεν είναι τίποτε παραπάνω από επιστημονικοποιημένη κάλυψη της ασύδοτης δράσης των μονοπωλίων και κάθε άλλο παρά γνήσιο προϊόν της διάνοιας κάποιων ατόμων. Ο δογματισμός τους πηγάζει από το γεγονός του ότι οι απόψεις αυτές θεωρούνται πλέον επιστημονικά αποδεδειγμένες. (θα αναπτύξω περαιτέρω την άποψη μου για τον νεοφιλελευθερισμό σε άλλη ανάρτηση).

Από την άλλη πλευρά, υπάρχει η εγκεκριμένη άποψη της αριστεράς. Αυτή πηγάζει από την αναζήτηση του απόλυτης και "σωστότερης" κομμουνιστικής κοινωνίας. Η αριστερά θα είναι πάντα δογματική, γιατί το δόγμα αποτελεί αναγκαίο στοιχείο της σύστασής της. Ακόμη, ένα κυρίαρχο στοιχείο της κομμουνιστικής κυρίως αριστεράς είναι η προσπάθεια για απώλεια κάθε είδους ατομικότητας προς όφελος της κολλεκτίβας και διαφορετικών ατομικών θέσεων.

Εκτός αυτού του κυρίαρχου διπόλου υπάρχει και άλλα είδη του political correct, που πλέον έχουν αρχίσει να χάνουν την αίγλη τους, όπως αυτό του Χριστιανισμού. Και μέσα στον χριστιανισμό, υπάρχει το political correct του κλήρου.

Αυτά τα 2 είδη του political correct έχουν καταδυναστεύσει και αλλοιώσει την διανόηση και σκέψη των αυτόνομων προσωπικοτήτων και αποτρέπουν την πολυφωνία. Είναι δύσκολο πλέον, κάποιος να ξεφύγει από τους περιορισμούς που τους θέτουν αυτές οι "κλίκες" και να έχει κάποια αποδοχή και προβολή.

Οφείλουμε εμείς που ισχυριζόμαστε πως φέρουμε ατομική άποψη να συλλογιζόμαστε ελεύθερα, δηλαδή πέρα από τα "καλούπια" που μας προσφέρονται την κάθε χρονική στιγμή.

Μήπως έχουμε γίνει υπερβολικά ανεκτικοί με το ισλάμ;

Ένας Αμερικάνος δημοσιογράφος αποκεφαλίστηκε προχθες από τζιχαντιστές της ISIS στο Ιρακ. Παράλληλα, συνεχίζεται η γενοκτονία των Γεζίντι και άλλων χριστιανικών πληθυσμών  και ο εκτοπισμός τους από την περιοχή.

Η δολοφονία αυτή ήταν ως προς την μορφή της και την σύλληψή της, άκρως φασιστική. Ήταν απόδοση συλλογικής ευθύνης με θύμα έναν άμαχο δημοσιογράφο στα πλαίσια ενός θρησκευτικού πολέμου. Ήταν κάτι τελείως φρικτό και απάνθρωπο. Για να καταλάβετε, το αντίστοιχο θα ήταν οι ΗΠΑ, να σκοτώσουν κάποιους μουσουλμάνους που ζουν μόνιμα εκεί και να απειλεί πως θα σκοτώσει και άλλους αν δεν ελευθερώσουν τον άλλον Αμερικάνο κρατούμενο τους.

"Θα σας πνίξουμε όλους στο αίμα" απειλεί η ISIS τις ΗΠΑ. Τι άλλο θα μπορούσε να εκφράσει καλύτερα την σχιζοφρένεια τους και τον φανατισμό τους; Απειλούν την μεγαλύτερη υπερδύναμη και δολοφονούν άμαχους Αμερικανούς πολίτες, ενώ ταυτόχρονα είναι ήδη απομονωμένοι από τους περισσότερους μουσουλμάνους και όλα τα ισλαμικά κράτη.

Οποιαδήποτε επέμβαση των ΗΠΑ στην περιοχή θα είναι πλέον ηθικά καλυμμένη και πρέπει κιόλας να υπάρξει. Όπως είναι πλέον αναγκαία και η δημιουργία κουρδικού κοσμικού κράτους.

Το θράσος αυτών των ανθρώπων είναι απύθμενο!Πολλοί από αυτούς λέγεται πως έχουν πάρει ιθαγένεια από ευρωπαϊκά κράτη(όπως και ο εκτελεστής) και πήγαν στη Συρία να πολεμήσουν. Παρόλο δηλαδή του ότι η Ευρώπη προστατεύει και ταΐζει αυτούς και τις οικογένειές τους(γιατί στην πραγματικότητα ελάχιστοι από αυτούς δουλεύουν), αυτοί καταλήγουν να κάνουν τέτοια εγκλήματα εις βάρος συνανθρώπων τους και να κηρύττουν θρησκευτικό πόλεμο στην δύση. Οι περισσότεροι μουσουλμάνοι στην Ευρώπη ζουν απλά μονάχα από την πρόνοια που τους προσφέρεται. Είναι χαρακτηριστικό πως στην Δανία οι μουσουλμάνοι που είναι το 5% του πληθυσμού καταναλώνουν το 40% της πρόνοιας. Γενικά το 80% των 50 εκατομμυρίων μουσουλμάνων της Ευρώπης ζούν από την πρόνοια, δηλαδή εις βάρος των άλλων.

Απ'ότι φαίνεται δηλαδή, η μουσουλμανική μειονότητα της Ευρώπης βρίσκεται σε μία θέση που δεν της επιτρέπει να φέρει δημόσιο λόγο. Και όμως! Μουσουλμάνοι απαιτούν να εφαρμοστεί η sharia και κάποιοι ακόμη απειλούν να αποσπάσουν κομμάτια από Ευρωπαϊκά κράτη για να δημιουργήσουν χαλιφάτα! κοιτάξτε εδώ!

Βέβαια, η υποκριτική ανεκτικότητα της Ευρώπης δεν επιτρέπει δημόσιους διαλόγους για αυτά τα πράγματα....Είναι ρατσιστές και "ισλαμοφοβικοί" αυτοί που εκθέτουν τέτοια πράγματα. Οι σοσιαλδημοκράτες και η αριστερά παριστάνουν ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Το δίκαιο, βέβαια...είναι με τους εξεγερμένους!

Οι δε αραβικές χώρες υπάρχουν στο παγκόσμιο γίγνεσθαι μόνο και μόνο για τα πετρέλαιά τους. Καμία προσφορά στην ανθρωπότητα, και καμία αναγνώριση ανθρώπινων δικαιωμάτων. Εκεί βέβαια δεν πιάνουν τα "νταϊλίκια" που κάνουν στην Ευρώπη. Εκεί υπάρχει η sharia και μηδενική ανοχή στο έγκλημα.

Τέλος, λέμε για την επεμβατικότητα των ΗΠΑ και τον ιμπεριαλισμό της. Σκεφτείτε, όμως πως θα ήταν σήμερα ο κόσμος, αν για παράδειγμα η Σαουδική Αραβία ήταν η υπερδύναμη...

Και ένας χάρτης της ISIS για χώνεψη...

Τι θέλει να πει ο ποιητής;

Από άρθρο του Γ Σιακαντάρη(διδάκτορα Κοινωνιολογίας), http://www.badiera.gr/?p=18412 "Η Νίκη της Χαμένης Ανοιξης"  πριν λίγες μέρες στα ΝΕΑ: "...Η Σοσιαλδημοκρατία δεν κατέλυσε τον καπιταλισμό με αυθαίρετες πράξεις, γιατί θεώρησε πως πυρήνας της πολιτικής της ήταν ανάπτυξη και δημοκρατία", "...ο καπιταλισμός και η δημοκρατία δεν ταυτίζονται. Αντιθέτως οι σχέσεις της απόλυτα ελεύθερης αγοράς με την Δημοκρατία είναι βαθιά αντιφατικές έως και εχθρικές", "...Η ΣΔ δεν ανέτρεψε τον καπιταλισμό, γιατί κατανόησε οτι αν θέλουμε να διατηρήσουμε τη δημοκρατία αυτός δεν ανατρέπεται", "...Η ΣΔ συναίνεση διατηρώντας τη δημοκρατία διέσωσε τον καπιταλισμό αλλά και τον μετασχημάτισε ριζικά. Απόδειξη. Ο καπιταλισμός της σημερινής νεοφιλελεύθερης συναίνεσης"

Η αντιφατικοτήτα των επιχειρημάτων είναι περισσότερο από προφανής. Ωστόσο ο κύριος Σιακαντάρης είναι διδάκτορας Κοινωνιολογίας και δεν θα ήταν σώφρον να τον προσπεράσουμε απλά ως αερολόγο.   Θα μπορούσαμε, ακόμη να πούμε πως εκφράζει τέλεια την σύγχυση της χρεοκοπημένης ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και των "ελαφροαριστερών" κομμάτων τύπου ΣΥΡΙΖΑ που στην πραγματικότητα δεν έχουν πλέον να αντιπροτείνουν κάτι.

...Εαν ήμασταν και λίγο κακοπροαίρετοι θα λέγαμε πως οι κλίκες τύπου σοσιαλδημοκρατικού πασοκ και συριζα δεν επιθυμούν τίποτα άλλο παρά καπιταλισμό στον ιδιωτικό τομέα απλά για να χρηματοδοτείται ο "σοσιαλιστικός παράδεισος" των κομματικών του δημοσίου. Και πάλι κανείς δεν θα μπορούσε να διαφωνήσει μαζί μας.

Η τεχνολογία ως ο κυρίαρχος διαμορφωτής της κοινωνίας και της πολιτικής

Η τεχνολογία είναι η μοναδική ανθρώπινη δραστηριότητα που έχει τόσο μεγάλη επίπτωση πάνω στην κοινωνία. Η τεχνολογία έχει δύναμη πολύ επιθετική. Ή θα μεταλλάξει πλήρως την κοινωνική δομή ενός λαού, ή θα τον καταστρέψει(μέσω της κατάκτησης από λαό τεχνολογικά προηγμένο)

Κάποτε ένας λαός ανακάλυψε την γεωργία. Αποφάσισε, λοιπόν να σταματήσει την νομαδική του ζωή και να εγκατασταθεί κάπου μόνιμα. Αυτό το γεγονός είχε σαν αποτέλεσμα την δημιουργία του ανθρώπινου πολιτισμού, με την μορφή που τον γνωρίζουμε εως και τώρα. 

Ήταν τότε που δημιουργήθηκαν οι πρώτοι ιδιοκτήτες και η έννοια της ιδιοκτησίας. Τότε ήταν και που δημιουργήθηκαν και η εξαρτημένη μορφή οικονομίας και οι κοινωνικές τάξεις. Μία τέτοια κοινωνία χρειαζόταν την εξειδίκευση για να επιβιώσει. 

Σε αντίθεση με την νομαδική ζωή, που όλα τα μέλη της κοινωνίας έχουν ουσιαστικά το ίδιο "επάγγελμα" , οι αγροτικές κοινωνίες μπορούν να δημιουργήσουν και άλλα "επαγγέλματα". Και όσο μεγαλώνουν, αυξάνονται και οι ανάγκες για διαφορετικές ειδικότητες.

Δημιουργήθηκε η ανάγκη για προστασίας από επιδρομές άλλων λαών, οπότε έχουμε την δημιουργία του στρατού. Ο στρατός έφερε και τους πρώτους σκλάβους. Οι σκλάβοι στη συνέχεια έφερε μεγαλύτερη συσσώρευση πλούτου στους παλαιότερους πληθυσμούς, οπότε έχουμε και την δημιουργία της αριστοκρατίας. Οι αριστοκράτες ήταν αυτοί που μέχρι την αστική επανάσταση(όπου και έχουμε και το κάψιμο των βιβλίων-πιστοποιητικών αριστοκρατίας, όπως και το libro d'oro στην Κέρκυρα) στην Ευρώπη μπορούσαν να γνωρίζουν και να περιφανεύονται για την καταγωγή τους. Από εκεί ξεκινά και η πρώτη κοινωνική διαστρωμάτωση. Αυτή η συσσώρευση του πλούτου αύξησε περαιτέρω την πολυπλοκότητα της κοινωνικής διαστρωμάτωσης και τις εξειδικευμένες εργασίες. Ακόμη, η καλή ζωή των αριστοκρατών δημιούργησε και το καλό γούστο και την άνθηση των τεχνών των γραμμάτων των επιστημών κτλ, και δημιούργησε αυτό που σήμερα αντιλαμβανόμαστε ως πολιτισμό. Τότε ήταν και η εποχή που δημιουργήθηκαν και τα πρώτα πολιτεύματα. Από την αρχαία Ελλάδα έχουμε:βασιλεία, αριστοκρατία, δημοκρατία, ολιγαρχία, τυραννία.

Ας εξετάσουμε τώρα έναν άλλον λαό. Πιο σύγχρονο αυτή τη φορά. Τους Άγγλους. Οι Άγγλοι, ήταν οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν την δύναμη της μηχανής για να παράξουν έργο. Ήταν οι πρωτεργάτες της βιομηχανικής επανάστασης. Και βέβαια ήταν και ο λόγος που έγινε η Αγγλία η μεγαλύτερη υπερδύναμη. Απο τότε έχει αλλάξει ριζικά η κοινωνία και ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα. Με την εκβιομηχάνιση, είχαμε την πρώτη μαζική μετανάστευση αγροτικών πληθυσμών στα αστικά κέντρα. Πριν την εκβιομηχάνιση η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων ήταν αγρότες. Μετά την εκβιομηχάνιση, το μεγαλύτερο μέρος των αγροτών εγκαταστάθηκε στις πόλεις και προλεταριοποιήθηκε, όπως θα έλεγε και ένας μαρξιστής.

Θα υπήρχε μήπως ο κομμουνισμός και ο σοσιαλισμός αν δεν είχε προηγηθεί η βιομηχανική επανάσταση; Θα γινόταν ποτέ η σεξουαλική επανάσταση , αν δεν είχε ανακαλυφθεί η αντισύλληψη; Θα υπήρχε ποτέ η έννοια της παγκοσμιοποίησης και των ανοικτών συνόρων αν δεν υπήρχε ο ανεπτυγμένος καπιταλισμός και οι πολυεθνικές εταιρίες; Θα υπήρχε η μαζική μετανάστευση αν δεν υπήρχαν οι ανεπτυγμένες μεταφορές του σήμερα και η ανακάλυψη του εμβολιασμού; Θα υπήρχε η ελευθερία του λόγου στον βαθμό που την προσφέρει απλόχερα το ιντερνετ σήμερα;

Το ίντερνετ και η πληροφορική γενικά είναι η τεχνολογία που διαμορφώνει την εποχή μας. Ότι ήταν και η βιομηχανική επανάσταση για τον 19ο αιώνα. Πολλοί άνθρωποι θα αναγκαστούν να αλλάξουν επαγγέλματα, θα υπάρξει και άνοδος της ανεργίας, λόγω αυτοματοποίησης, αλλά και η αναγκη της συνεχούς εκπαίδευσης.Ίσως θα αμφισβητηθούν πολλές κοινωνικές δομές και αξίες και σίγουρα η θρησκεία.

Τέτοια "πράματα" περίμενα να ακούσω και εγώ ο δύστυχος όταν βρήκα την διαλογο-διάλεξη του κ. Δήμου στο youtube περι τεχνολογίας. Αλλά αυτός ανέφερε σχεδόν μονάχα πως οι Έλληνες είναι απλά τεχνοφοβικοί....

https://www.youtube.com/watch?v=0An7Ai-RtsM

πανεπιστημιο......

Κάθε χρόνο, τέτοιο καιρό, ανακοινώνονται οι βάσεις εισαγωγής για τα τμήματα των πανεπιστημίων. Τα παιδιά μετά από την τρομερή δοκιμασία των πανελληνίων θα εισαχθούν στα τμήματα της επιλογής τους-ή τουλάχιστον σε αυτά που μπόρεσαν να περάσουν.

Οι περισσότεροι που θα περάσουν θα απογοητευτούν απ'το πανεπιστήμιο. Κάποιοι, θα παρατήσουν ακόμη και τη σχολή τους. Οι λόγοι; Πολλοί. Κάποιοι θα απογοητευτούν γιατί θα καταλάβουν πως θα πρέπει να συνεχίσουν να διαβάζουν και μετά τις πανελλήνιες, άλλοι γιατί η σχολή τους δεν έχει καλά "γκομενάκια" και σωστά "αλάνια", άλλοι γιατί θα τους την "σπάνε" οι παρατάξεις και οι συνελεύσεις, άλλοι λόγω των μηδενικών υποδομών του ελληνικού πανεπιστημίου και άλλοι γιατί θα θεωρούν πως οι καθηγητές τους είναι διεφθαρμένοι και κακοί δάσκαλοι και επιστήμονες.

Όλοι αυτοί είναι και η πλειοψηφία και είναι, μάλιστα και τυχεροί σε σύγκριση με την τελευταία κατηγορία. Αυτοί οι τελευταίοι είναι και αυτοί που είναι οι πιο αδικημένοι από το σύστημα και την κοινωνία. Είναι αυτοί που έχουν συνειδητοποιήσει την απόλυτη "κενότητα" του σύγχρονου πανεπιστημίου και της γνώσης που αυτό πρεσβεύει.

Το πανεπιστήμιο πλέον δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα κέντρο εξειδίκευσης. Πνευματική ανωτερότητα και ανώτερη παιδεία δεν θα αποκτήσει κανένας από τους εισαχθέντες. Έχει εξελιχθεί πλέον σε ένα ακόμη σκαλοπάτι για την αγορά εργασίας. Είναι πλέον καθαρά ένας μηχανισμός εξειδίκευσης που "οπλίζει" απλά τους αποφοίτους του με τις κατάλληλες "για την αγορά" δεξιότητες.

Καμία βούληση και επιδίωξη για επιστημονική γνώση. Ελάχιστοι είναι αυτοί που θα ενδιαφερθούν για αυτά τα πράγματα. Χαρακτηριστικό είναι βέβαια, πως πολλοί από τους πανεπιστημιακούς φρόντισαν να γίνουν καθηγητές γιατί απλά δεν ήθελαν να αντιμετωπίσουν την ελεύθερη αγορά. Δηλαδή πολλοί από αυτούς που μας διδάσκουν είναι απλά κάποια άτομα τα οποία "έστρωσαν" τον κώλο τους γιατί δεν ήθελαν απλά να ασκήσουν το επάγγελμα που σπούδασαν στην ελεύθερη αγορά.

Αυτό για μένα είναι ένα γεγονός ιδιαίτερα νοσηρό. Δείχνει μία κοινωνία που έχει χάσει τον τρόπο να ζεί ευτυχισμένα. Μπορεί να έχουμε κατακτήσει ένα σεβαστό βιωτικό επίπεδο, ωστόσο δεν έχουμε καταφέρει να ζήσουμε ευτυχισμένοι. Έχουμε κτίσει έναν πολιτισμό που εξαναγκάζει την κοινωνία να σπουδάζει και να ξανασπουδάζει-η έννοια της συνεχούς εκπαίδευσης-πράγματα τα οποία δεν την ενδιαφέρουν καν και είναι "κενά" νοήματος.

Πραγματικά. Κοιτάξτε μονάχα τις βάσεις των σχολών. Οι πιο υψηλόβαθμες σχολές δεν είναι καν επιστημονικές. Η Ιατρική, η νομική, τα πολυτεχνία, και τα χρηματοοικονομικά δεν είναι καν επιστήμες. Η μηχανική δεν είναι επιστήμη , είτε είναι η μηχανική του χρήματος είτε του ανθρώπου, είτε της μηχανής. Για να μην αναφέρω την βαθμολογία των στρατιωτικών σπουδών και της αστυνομίας.

Οι δε λεγόμενες ανθρωπιστικές σπουδές έχουν παρακμάσει σε πρωτόγνωρο ιστορικά βαθμό. Αυτές οι σχολές έχουν πλέον γίνει οι σχολές των "τελευταίων". Πλέον φιλοσοφία, ιστορία, φιλολογία , αρχαιολογία και κοινωνιολογία θα σπουδάσουν "οι τελευταίοι".

Μα...θα μου πείτε, αυτές οι σχολές δεν έχουν επαγγελματική αποκατάσταση. Εκεί ακριβώς ήθελα απ'την αρχή να καταλήξω!

Ποιο είναι πλέον το "λαϊκό" αίτημα για το πανεπιστήμιο; Πτυχίο με δουλειά! Αυτό ακριβώς θα ακούσετε απο τον γονιό, τη γιαγιά και τα διάφορα ιδιωτικά ΙΕΚ. Ποια επιστημονική γνώση και κουραφέξαλα; Αν δεν θα βρείς δουλειά γιατί να σπουδάσεις;

Κοιτούσα μέσα από το youtube τον τρόπο με τον οποίο τα αμερικάνικα πανεπιστήμια διαφημίζονται μέσω των ΜΜΕ. 1 000 000 δολλάρια λένε αξίζει ένα πτυχίο, καθώς ο πτυχιούχος θα βγάλει συνολικά στη ζωή του 1 000 000 παραπάνω απ΄ότι θα έβγαζε αν δεν σπούδαζε.(πως θα μπορέσουν νομίζεται να δικαιολογήσουν το δάνειο των 250 000 που πρέπει να πάρει κάποιος φοιτητής για να μπορέσει να σπουδάσει στις ΗΠΑ). Με αυτόν τον πραγματικά αισχρό και φτηνό τρόπο διαφημίζονται πλέον τα "λεγόμενα" καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου...

Σκεφτείτε πόσο έχουμε ξεπέσει ως άτομα και ως κοινωνία. Σπουδάζουμε κάτι που δεν μας ενδιαφέρει απλά για να βρούμε δουλειά κάπου και να μπορέσουμε να παράξουμε το μέγιστο δυνατόν υπερκέρδος για κάποιον άλλον, έτσι ώστε να μας κρατήσει στη δουλειά. Δηλαδή, δρομολογούμε ολόκληρη τη ζωή μας για να αποτελέσουμε εύχρηστο εργαλείο για κάποιον άλλον. Αντί να προσπαθήσουμε να στήσουμε κάποια δουλειά δική μας ή με συνεταιρισμό , φιλάμε κατουρημένες ποδιές για να μας προσλάβουν

Αυτό είναι η ψυχοσύνθεση του σκλάβου. Η "διανόηση" του σκλάβου, προτάσσει την ασφάλεια στην αλήθεια και την γνώση. Την δουλειά στην δημιουργία. Την διασκέδαση στην ψυχαγωγία. Την ξεκούραση στην μάθηση. Το ποδόσφαιρο στην τέχνη.

Η βιομηχανική επανάσταση μετέφερε λαϊκά στρώματα από την ύπαιθρο στις πόλεις, και τους ενέταξε στην κοινωνική ζωή της πόλης και το παγκόσμιο "γίγνεσθαι". Ωστόσο δεν μπόρεσαν να υιοθετήσουν την αστική κουλτούρα, όπως την γνωρίζαμε τον 18ο αιώνα. Αυτά τα λαϊκά στρώματα, αφού έχασαν την παράδοση, που ήταν και η μοναδική πολιστική κληρονομιά που είχαν, έγιναν αυτό που αποκαλούμε τώρα ως "μάζα", ή αλλιώς προλεταριοποιήθηκαν. Αυτοί πλέον κινούν την αγορά και σε έναν βαθμό και την πολιτική. Έτσι εξηγούνται και διάφορα πρωτόγνωρα φαινόμενα , όπως η μουσική βιομηχανία, το hollywood, ο πολιτικός λαϊκισμός όπως και το πανεπιστήμιο με την σημερινή του μορφή. Ζούμε πλέον στον πολιτισμό των σκλάβων.

Για τους Γεζιντι ποιος θα κλάψει;

Παλαιστίνη και Ιρακ. Δύο πονεμένα μέρη, δύο μέρη που τώρα βιώνουν τον πόλεμο.

Στην Παλαιστίνη, το Ισραήλ βομβαρδίζει τη λωρίδα της Γάζα, σε μία προσπάθεια να αποδυναμώσει τη Χαμας(ισλαμική εξτρεμιστική οργάνωση). Ωστόσο, οι βομβαρδισμοί χτυπούν πολλούς αμάχους και παιδιά σκοτώνονται άδικα. Σκληρό, φρικτό και απάνθρωπο.

Στο Ιρακ ένας λαός απειλείται με εξαφάνιση από τους τζιχαντιστές της ISIS(ισλαμιστική οργάνωση, πιο ακραία από την Χαμάς και απο την αλ καιντα. Η ίδια η αλ καιντα που η ISIS ήταν παρακλάδι της, δεν τους αναγνωρίζει πλέον γιατί τους θεωρεί υπερβολικά σκληρούς). Πολύς κόσμος σκοτώθηκε ή στην καλύτερη περίπτωση εξισλαμίστηκε. Ένας ολόκληρος πολιτισμός απειλείται με εξαφάνιση. 1000 γυναίκες τουλάχιστον και πολλά παιδιά απήχθησαν ως σκλάβοι του σεξ (έτσι δεν κηρύττει εξάλλου και ο προφήτης τους;)

Στη πρώτη περίπτωση είχαμε έντονο ακτιβισμό και κριτική από την δύση και κυρίως από αριστερούς και αριστεριστές. Καμπάνιες αλληλεγγύης, διαδηλώσεις και άλλα -στα οποία εγώ δεν διαφωνώ καθόλου(κυρίως με την αποστολή τροφίμων και η ιατρικής βοήθειας).

Στη δεύτερη περίπτωση, αν δεν υπήρχαν τα "καθεστωτικά" μέσα ίσως να μην μαθαίναμε ποτέ για την ύπαρξη της φυλής των Γεζίντι. Καμία διαδήλωση και καμία κοινωνική κατακραυγή. Οι Γεζίντι δέχονται βοήθεια μονάχα από πρωτοβουλίες κάποιων κρατών όπως οι ΗΠΑ.

Στην Ελλάδα, το παρεάκι των Καραγκιόζηδων(aka ΣΥΡΙΖΑ), αναγκάστηκε να αναφέρει κάποια πράγματα* για την κατάσταση στο Ιράκ μέσω της Αυγής, αλλά επίσημη ανακοίνωση δεν υπήρξε. Ούτε το όνομα τους δεν πολυέχουν αναφέρει καλά καλά. Καμία κινητοποίηση, καμία βοήθεια, καμία αλληλεγγύη καμιά κοινωνική κατακραυγή.

Από πότε αγαπάμε τόσο πολύ τους μουσουλμάνους άραβες τζιχαντιστές; Έχει ξεχάσει ήδη, αυτός ο λαός τί πέρασε από το τζιχάντ των Οθωμανών; Ή μήπως οι Γεζίντι έχουν σχηματίσει ισχυρά λόμπυ στις ΗΠΑ, όπως οι Εβραίοι και ο "αγώνας" της ΙSIS είναι "δίκαιος", όπως και αυτός την Ιντιφάντα; Ή μήπως είμαστε αντισημηταράδες του κερατά στην Ελλάδα; Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω την στάση αυτή του ΣΥΡΙΖΑ και του λεγόμενου "κινήματος". Εχουν εξισλαμιστεί και αυτοί; Ή μήπως κρύβονται και εδώ πιο "σκοτεινοί", κρυφοί λόγοι; Ότι και να συμβαίνει δεν έχει σημασία πλέον. Μετά από τόσα καραγκιοζιλίκια δύσκολο είναι να κάτσει κάποιος να ασχοληθεί σοβαρά μαζί τους...

*ανέφερε μονάχα κάποια γεγονότα στο Ιράκ όπως εδώ , ή εδώ , ή εδώ. Εγώ, δεν μπόρεσα να βρω κάποια τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ στο ιντερνετ  ούτε επίσημη ανακοίνωση, εκτός από το παρακάτω άρθρο http://www.avgi.gr/article/3687883/irak-o-polemos-gia-tin-exousia-ki-ekeinos-gia-tin-epibiosi . Χαρακτηριστικό είναι πως δεν αναφέρεται καν το όνομα των Γεζίντι...

Ένα χοντρό ψέμα του Άδωνι

Ο κύριος Γεωργιάδης έχει έντονο δημόσιο λόγο, γεγονός που τον οδηγεί και σε πολλές γκάφες, κάποιες λιγότερο σοβαρές και κάποιες περισσότερο. Θα αναφέρω, λοιπόν μία από τις λιγότερο γνωστές αλλά εξίσου σημαντικές γκάφες-ψέματα-βλακείες του.

Στο παρακάτω βίντεο, είπε το ΧΟΝΤΡΟ ψέμα πως οι μετανάστες στην Αυστραλία πληρώνουν 20,000 δολάρια για να πάνε τα παιδιά τους σχολείο.

Απορώ πως δεν το έκανε ποτέ κανένας δημοσιογράφος θέμα αυτό. Γιατί δεν μπορεί ένας πολιτικός και μάλιστα υπουργός να αναφέρει τέτοια αναίσχυντα ψεύδη, χωρίς να φέρει αυτό στην πραγματικότητα καμία αντίδραση.

Το αν βέβαια είναι ρατσιστής ή αν αντιμετωπίζει με ανεκτικότητα ρατσιστικές νοοτροπίες, το έχουμε καταλάβει ήδη από τότε που διαφήμιζε το αντισημιτικό βιβλίο-λίβελο του Πλεύρη. Και δεν έκρυβε καθόλου τον θαυμασμό του για αυτόν τον μεγάλο φασίστα και ρατσιστή.

Πόσο φιλελεύθερη είναι η κυβέρνηση;

Φιλελεύθεροι κατά το δοκούν, είναι η κυβέρνηση και τα κόμματά της.

Τίποτα δεν έχουν κάνει από τα βασικά φιλελεύθερα αιτήματα. Τα περισσότερα από αυτά δεν υπάρχουν καν στις ατζέντες των 2 κομμάτων της.

-Τι έχει κάνει για παράδειγμα όσον αφορά το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα;

-Όσον αφορά την κατάργηση των κρατήσεων των μισθών και επιλογή του εργαζόμενου ταμείου και ασφάλισης;

-Την απαγκίστρωση της εκκλησίας από το κράτος;

-Την θρησκευτική ελευθερία και το δικαίωμα των μουσουλμάνων να έχουν τζαμί;

-Το δικαίωμα των "εθνικών" να λειτουργούν και να χτίζουν ναούς;

-Την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων;

-Την κατάργηση της αναγκαστικής εισφοράς των ελεύθερων επαγγελματιών στο ήδη χρεοκοπημένο ΤΕΒΕ;

-Την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων;

-Την ιδιωτικοποίηση των ΔΕΚΟ;

-Τα εκπαιδευτικά κουπόνια;

Τα περισσότερα από τα παραπάνω αιτήματα ούτε που περιέχονται στις ατζέντες τους.

Για την αξιολόγηση, λένε διάφορα κατα καιρούς ότι "δεν θα διώξουν κόσμο", ή ότι "όσους θα διώξουν, τόσους θα προσλάβουν". Αυτά προφανώς δεν είναι σοβαρά πράματα, και δεν είναι και για κανένα λόγο φιλελεύθερη πολιτική. Γιατί μήπως είναι φιλελεύθερη πολιτική τα χαράτσια; 

Ακόμη, εαν παρατηρήσουμε δηλώσεις κορυφαίων κομματικών στελεχών τους θα συμπεράνουμε στην καλύτερη περίπτωση πως δεν έχουν καμία σχέση με τον φιλελευθερισμό και στη χειρότερη ότι θα κάνουν τα πάντα για να περισώσουν το κομματικό τους κράτος.

Κάποια απλά παραδείγματα;

1)Η δήλωση του Άδωνι ότι ο ασφαλισμένος είναι μέτοχος του ταμείου του και ότι αν χρεοκοπήσει το ταμείο,  οι ασφαλισμένοι ως μέτοχοι θα χάσουν τα λεφτά τους(αγνοώντας βέβαια  ότι η κοινωνική ασφάλιση είναι υποχρεωτική και όχι επιλεκτική επένδυση).

2)Η δήλωση του Καστανίδη(που τα ξεθάβω και αυτά)

«Έχουμε υπολογίσει ότι, με τις σημερινές αντικειμενικές τιμές των ακινήτων, η αξία όλων των ακινήτων πανελλαδικά ανέρχεται σε 400 δισ.  ευρώ, ενώ το χρέος της χώρας είναι 350 δισ. ευρώ...»