Οι προεκλογικές εξαγγελίες του Σαμαρά

Πριν λίγο πέτυχα τις προεκλογικές εξαγγελίες των τελευταίων εκλογών της ΝΔ.
Όταν δεν μπορείς να τηρήσεις το προεκλογικό πρόγραμμα που έχει εξαγγείλει, 2 τινά μπορεί να συμβαίνουν. Ή είσαι ανίκανος να σχεδιάσεις σωστά το πρόγραμμα ή δεν μπόρεσες να το εφαρμόσεις γιατί δεν δούλεψες αρκετά και γιατί προτίμησες απλά να τα φάς.
Βέβαια στη χώρα που παραδίδεται σόου παροχολογίας και λαϊκισμού κάθε παραμονή εκλογών πρέπει να κατέβεις με κάποια ατζέντα που ξέρεις εκ των προτέρων πως δεν μπορείς να υλοποιήσεις. Πως γίνεται να αντιμετωπήσεις αλλιώς το θηρίο του λαϊκισμού τον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να αναγκαστείς να στεναχωρήσεις τους ψηφοφόρους σου;

ΥΓ: Δεν θέλω να να δώσω συγχωροχάρτι στη ΝΔ. Ξέρω πολύ καλά πως κόμματα του παλιού σάπιου πολιτειακού κατεστημένου δεν μπορούν να φέρουν καμία λύση γιατί απλά θα αναγκαστούν να χτυπήσουν τα μεγάλα συμφέροντα που τους στηρίζουν και χρηματοδοτούν τόσα χρόνια. Απλά θέλω να δείξω πως δεν υπάρχει κανένα πολιτικό ήθος και καμία συνέπεια σε αυτή τη χώρα και κανένας σεβασμός στον ψηφοφόρο και τον πολίτη και πως δεν διαφαίνεται στο κοντινό μέλλον να αλλάζει αυτή η κατάσταση. 

Η βραδυφλεγής βόμβα του ασφαλιστικού

Έτυχε πριν λίγο να διαβάσω κάποια στοιχεία για το πρόβλημα των ασφαλιστικών ταμείων. Πιο συγκεκριμένα, είδα και τον παρακάτω πίνακα

Και εκεί που έλεγα, ε εντάξει, δεν γίνεται ο Ελληναράς να χρεώσει και το πρόβλημα των ασφαλιστικών του ταμείων στην Ευρώπη, το μνημόνιο και την τρόικα, διαψεύθηκα...  http://kourdistoportocali.com/post/39962/troika


ΥΓ: Ίσως κάποιοι να θέλουν να βγάλουν λάδι τις κυβερνήσεις που κυβέρνησαν τόσα χρόνια. Ίσως πάλι να θέλουν να αθωώσουν την πολιτική που μας έφερε ως εδώ -γιατί και αυτοί που έρχονται να κυβερνήσουν με τον ίδιο παλαιωμένο πολιτικό λόγο έρχονται. Ίσως απλά να θέλουν να δυσφημίσουν κι άλλο την Ευρώπη και το μνημόνιο. Ό,τι και να γίνεται πάντως, κάτι βρωμάει εδώ πέρα...

Κάποια συμπεράσματα για την υπόθεση Ρωμανού

Παρακολουθώντας στενά την υπόθεση του Ρωμανού και διαβάζοντας αρκετά άρθρα, τώρα που τελείωσε αυτή η υπόθεση, θέλω να δημοσιεύσω κάποια συμπεράσματα μου,

Λοιπόν, έχουμε και λέμε...
-Οι γονείς του είναι τρελοί(χωρίς σχόλια)
-Κατάφερε να γίνει το νο1 hot δημοσιογραφικό και πολιτικό θέμα
-Έδειξε πως ένας απεργός πείνας κατάφερε να εκβιάσει μία ολόκληρη πολιτεία(όπως παραδέχτηκε και ο ίδιος) και έχει την δύναμη να δημιουργεί "παραθυράκια" στο νόμο και να καταργεί σε μικρό βαθμό την διάκριση των εξουσιών.(παραθέτω μέρος της τροπολογίας που ψηφίστηκε: Σε περίπτωση διαφωνίας του αρμοδίου Συμβουλίου για τη χορήγηση εκπαιδευτικής άδειας σε κρατούμενο επιτυχόντα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ο υπουργός Δικαιοσύνης, μετά από γνώμη του Κεντρικού Επιστημονικού Συμβουλίου Φυλακής (ΚΕΣΦ), μπορεί να χορηγήσει την άδεια με ειδικά αιτιολογημένη απόφαση του.)
-Κατάφερε να γίνει ο "αναρχικός της καρδιάς μας" με δεκάδες δακρύβρεχτα άρθρα, ακόμη και από mainstream μμε
-Τα καθεστωτικά ΜΜΕ στήριξαν σύσσωμα τον αντικαθεστωτικό του αγώνα
-Οι γιατροί του τον υπερασπίζονταν ιδεολογικά καθ όλη την διάρκεια της απεργίας.

-Πέρασε το αίτημα του ως ηθικά σωστό και ως διεκδίκηση νόμιμου δικαιώματος, παρόλο δεν το δικαιούται νομικά, και παρόλο που έχει δηλώσει πως δεν αναγνωρίζει κανένα νόμο της αστικής δημοκρατίας.

-Πέρασε, επίσης όλη η υπόθεση ως λαϊκό αίτημα, παρόλο που οι απόψεις του ίδιου και της οργάνωσής του(πυρήνες της φωτιάς) είναι άκρως αντιλαϊκές και αντεργατικές και περιφρονεί ανοιχτά τον λαό, και τους εργαζόμενους ως άβουλα γρανάζια του συστήματος και ως δειλούς.-Κατάφερε, παρόλα αυτά, να γίνει αρεστός στο λαό και να συσπειρώσει όλους τους αριστερούς, όλους τους αναρχικούς και γενικά όλο το "κίνημα" αλλά και πολλούς κεντρώους, φιλελεύθερους , ακόμα και κάποιους δεξιούς και να είναι ο ηθικός αυτουργός για την λεηλασία τουλάχιστον 22 καταστημάτων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και πολλών ιχ.
-Κατάφερε να χρησιμοποιήσει το δημοκρατικό δικαίωμα στη παιδεία και την ανθρωπιστική αρχή της προστασίας της ανθρώπινης ζωής, χωρίς να πιστεύει καν ο ίδιος σε τίποτα από αυτά
Και τέλος,
-έπρεπε να απολογηθούμε εμείς που στηρίζαμε το νόμο, και όχι αυτοί που στήριζαν το εξωθεσμικό αίτημα ενός δηλωμένου εχθρού του κράτους, εκτός του ότι
-μας κόλλησαν την ταμπέλα του φασίστα, επειδή στηρίξαμε τον νόμο και υπερασπιστήκαμε την λογική.

Ο απολογισμός των πορειών του Σαββάτου...

Τουλάχιστον 22 καταστήματα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη υπέστησαν σοβαρές ζημίες από το πλιάτσικο του Σαββάτου, ενώ κάηκαν αρκετά ιχ πλουτοκρατών.

Το νομικό και το ηθικό πλαίσιο της υπόθεσης Ρωμανού

Τις τελευταίες μέρες η υπόθεση Ρωμανού έχει γίνει ίσως η πιο hot είδηση στο ιντερνετ και στην τηλεόραση και το κυρίως θέμα των καφενείων. Με δηλώσεις υπουργών, πρωθυπουργών και κομμάτων να τροφοδοτούν τον δημόσιο διάλογο.

Γενικά οι περισσότεροι έχουν χωριστεί σε 2 αντίπαλα στρατόπεδα. Στους υπερασπιστές του Ρωμανού και στους πολέμιους του. Όπου και οι περισσότεροι διαλέγουν ένα από τα στρατόπεδα χωρίς καν να εξετάσουν την υπόθεση. Οπότε και έχουμε: αν είσαι δεξιός, είσαι πολέμιος, αν είσαι αριστερός, είσαι αλληλέγγυος.

Πολλοί λίγοι είναι όμως αυτοί που έψαξαν πραγματικά και εις βάθος την υπόθεση και μπορούν να φέρουν κάποια άποψη που να στέκει λογικά.

Ακούσαμε πολλές μπαρούφες...Από το "Ο Νίκος Ρωμανός είναι η Ελλάδα" και "οι φασίστες της κυβέρνησης θέλουν να σκοτώσουν τον Ρωμανό, γιατί τους αντιτίθεται" ως το "η απεργία πείνας είναι απάτη και τον ταΐζουν στα κρυφά".

Είχαμε όμως και εσκεμμένη παραπληροφόρηση, όπως: "Θα πρέπει να έχει εκτίσει το 1/5 της ποινής του για να δικαιούται άδεια", κάτι το οποίο δεν έχω διασταυρώσει πουθενά...ή το ότι "παρανομεί η κυβέρνηση που δεν του χορηγεί την άδεια".

Ακούσαμε επίσης τη χοντρότατη μπούρδα της μάνας του Ρωμανού: "Ο Αθανασίου θέλει να δει το παιδί μου στο ικρίωμα"

Όσον αφορά τη νομική αλήθεια της υπόθεσης, έχει ως εξής:

Oι φυλακισμένοι δικαιούνται να κάνουν αίτηση για χορήγηση εκπαιδευτικής άδειας. Το αρμόδιο συμβούλιο όμως δεν υποχρεούται να τη δώσει. Εξετάζει την στάση που έχει ο κρατούμενος, την συμπεριφορά του απέναντι στους υπόλοιπους κρατούμενους, τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους και κατά πόσο έχει δείξει μεταμέλεια. Ακόμη, στην περίπτωση του Ρωμανού απαιτείται και η σύμφωνη γνώμη του δικαστικού οργάνου γιατί είναι και υπόδικος.

Ας δούμε σε αυτό το σημείο τις δηλώσεις του και την στάση του, όλον τον καιρό αυτό που είναι φυλακη:

«Αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη για την συμμετοχή μου στις αναρχικές εμπρηστικές ομάδες FAI-Φωτιές στον Ορίζοντα, FAI- Μονάδα Φωτιά στα Κάτεργα  και Μαχόμενη Μειοψηφία», αναφέρει και προσθέτει:«Αναλαμβάνω και την ποινική ευθύνη για τις εμπρηστικές επιθέσεις με βάση τις οποίες έχει σχηματιστεί δικογραφία, στην δημοτική αστυνομία της Κυψέλης, στην επενδυτική εταιρία Trastor και  στο σπίτι του πρώην Υπουργού Οικονομικών και Εθνικής Άμυνας  Γιάννο Παπαντωνίου».

"ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΑ !
ΓΙΑ ΟΣΟ ΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΝΑΠΝΕΟΥΜΕ ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ !
6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ"

"Για μένα οι ληστείες τραπεζών είναι μια διαχρονική επιλογή των επαναστατών που "ξεκλειδώνει" πολλές δυνατότητες. Κατ' αρχάς σε αποδεσμεύει από τα πλοκάμια τις μισθωτής εργασίας και τις συμβάσεις που αυτή επισυνάπτει. Απελευθερώνεται έτσι χρόνος από την καθημερινότητα σου, δίνοντας σου την επιλογή να αφοσιωθείς στα πάθη σου. Εκεί που τελειώνει η καταστροφή της χαράς αρχίζει η χαρά της καταστροφής. Ταυτόχρονα οι ληστείες τραπεζών αποτελούν και ένα αναγκαίο μέσο για να χρηματοδοτούνται πολύμορφες υποδομές του αναρχικού αγώνα με χρήματα απαλλοτριωμένα από τον εχθρό. Μιλάμε για την στήριξη αναρχικών εγχειρημάτων, αιχμαλώτων συντρόφων, αντάρτικων υποδομών. Ταυτόχρονα αποτελεί και μια έμπρακτη εναντίωση στην κοινωνική ηθική της μισθωτής εργασίας και τους κοινωνικούς της ρόλους που αναπαράγει ο καπιταλιστικός κόσμος."

"Φυσικά και καμία πράξη από μόνη της δεν αποκτά επαναστατικά χαρακτηριστικά. Το υποκείμενο μέσα από τον λόγο, τα κίνητρα και τους σκοπούς του, δίνει νόημα στην πράξη και την κατευθύνει στους στόχους που αυτό ορίζει. Στην δική μου περίπτωση, η άρνηση εργασίας είναι ένα τμήμα της συγκεκριμένης επιλογής, το άλλο είναι η ενίσχυση της αναρχικής άμεσης δράσης και η επίθεση σε κράτος και καπιταλισμό μέσω του αναρχικού αντάρτικου πόλης."

Σχετικά με το αναρχικό αντάρτικο πόλης

"Το μέσο του αντάρτικου αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο στο "οπλοστάσιο" κάθε αναρχικού. Μία ένοπλη αναμέτρηση εναντίον της κυριαρχίας που αμφισβητεί στην πράξη τόσο το κρατικό μονοπώλιο στη βία, όσο και την πλασματική ανάγκη ενός μαζικού ξεσηκωμού για να δράσουμε. Η αντάρτικη δράση αναδεικνύει πως το σύστημα βάλλεται και ο μύθος της παντοδυναμίας του μπορεί να καταρρεύσει μαζί με το προσωπείο της άτρωτης μηχανής. Προκαλεί καίρια πλήγματα στον εχθρό και αποτελεί ένα μήνυμα εξέγερσης και μία ανοιχτή πρόσκληση για ανάληψη δράσης ενάντια στην καταπίεση. Σε προσωπικό επίπεδο δεν αφήνεις τον εαυτό σου να υποκύψει σκύβοντας το κεφάλι στη δύναμη του συστήματος αλλά οπλίζεσαι και επιτίθεσαι εναντίον του. Ρίσκα, αποφάσεις και συνέπειες ζυγίζονται με πολιτικά και προσωπικά κριτήρια και οδηγούν στην επιλογή. Η μάχεσαι για την καταστροφή του συστήματος η συνθηκολογείς με τις παροχές του. Μια επιλογή που συμβαδίζει με την ποιοτική εξέλιξη του αναρχικού αγώνα. Πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να αποβάλουμε τον πολιτικό λαϊκισμό που έχει ανθίσει στους αντικαθεστωτικούς κύκλους. Ας πούμε τα πράγματα ξεκάθαρα και με το όνομα τους. Είμαστε σε πόλεμο με το σύστημα, έχουμε νεκρούς, αιχμαλώτους, κυνηγημένους. Τίποτα από αυτά δεν μπορεί ούτε και πρέπει να ειπωθεί ευχάριστα για να χαϊδέψει "καταπιεσμένα" αυτιά. Πρέπει να ειπωθεί όπως είναι, μία γροθιά στο στομάχι μας που οφείλουμε να τους την επιστρέψουμε στα μούτρα."

Δεν ξέρω πως μπορεί να σκέφτεται κάποιος υποστηρικτής του Ρωμανού, αλλά πιστεύω πως οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος κατανοεί την στάση της επιτροπής να μην του δώσει άδεια γιατί τον κρίνει ως ύποπτο φυγής ή ως πιθανό δράστη εγκληματικής ενέργειας. Να προσθέσω πως αυτοί που έδωσαν άδεια στον Ξηρό και απέδρασε, διώκονται νομικά. Εσείς στην θέση τους τί θα κάνατε;

Όσον αφορά τώρα το ηθικό πλαίσιο της υπόθεσης...

Μιλάμε για ένα παιδί 21 ετών που έχει περάσει τα πάνδεινα έως τώρα. Έχει πεθάνει ο κολλητός του στα χέρια του όταν ήταν 15 χρονών. Είναι λογικό να έχει διαμορφωθεί ο χαρακτήρας του και οι απόψεις του διαφορετικά από τους υπόλοιπους ανθρώπους, και είναι λογικό να αντιμετωπίζει το κράτος ως εχθρό του και ως τον νούμερο 1 τρομοκράτη. (Αν και για μένα, τον Αλέξη δεν τον δολοφόνησε το κράτος, αλλά ένας τρελός μπάτσος). Έχει ξυλοκοπηθεί βάναυσα από αστυνομικούς και έχουν δοθεί στη δημοσιότητα οι φωτογραφίες του μετά το ξύλο , γεγονός το οποίο τον διέσυρε σε ολόκληρο το πανελλήνιο.

Θέλω να αναφέρω επίσης την εγκληματική στάση των γονιών του. Με τις δηλώσεις τους όχι μόνο στήριξαν την στάση του αλλά τον ώθησαν και για κάτι περισσότερο. Αντί να προσπαθήσουν να τον συνεφέρουν και να του δείξουν το σωστό δρόμο, αυτοί κάναν το αντίθετο. Οπότε και δημιούργησαν το "θηρίο" που γνωρίζουμε σήμερα.

Οι κοινωνίες γενικά είναι συντηρητικές και άδικες και περιθωριοποιούν πολλές φορές τα πιο λαμπρά μυαλά και τους πιο ενθουσιώδεις και ενεργητικούς ανθρώπους. Η ελληνική κοινωνία ακόμη περισσότερο, είναι πολύ χειρότερη από τις υπόλοιπες του δυτικού κόσμου και δεν μπορεί να αναγνωρίσει και να σεβαστεί την διαφορετικότητα.

Αλλά πάνω από όλα δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα σε έναν νέο, παρά μία διαρκή πλήξη. Πλήρης απαξίωση της πολιτικής, της τέχνης και της διάνοιας. Και όχι μόνο αυτό. Η Ελλάδα είναι ανύπαρκτη στην παραγωγή του ο,τιδήποτε. Αυτό που χαρακτηρίζει την κοινωνία μας είναι μία στασιμότητα και μία νοσταλγία για το παρελθόν. Και μία κοινωνία που είναι προσκολλημένη στο παρελθόν δεν έχει μέλλον. Στις προκλήσεις του μέλλοντος απαντούμε με γνωστές , αποτυχημένες και ξεπερασμένες λύσεις. Φοβόμαστε το μέλλον. Και το αντικρούμε με έναν ασυγκράτητο συναισθηματισμό, όπου μας πηγαίνει ακόμη πιο πίσω.

Φταίει η διαφθορά του πολιτειακού συστήματος και η κοινωνική αδικία και οι γονείς του και η ατυχία του να χάσει τον κολλητό του, μα πάνω απ όλα ευθύνεται το εμφυλιοπολεμικο μίσος που αναγεννήθηκε και ο φανατισμός που έχει επιβιώσει και φουντώσει ιδιαίτερα τώρα τελευταία σε πολλά μυαλά. Τα οποία και τον ωθούν έμμεσα σε τέτοιες πράξεις. Ο πραγματικός ηθικός αυτουργός είναι μία σάπια αριστερίστικη και ψευτοεπαναστατική νοοτροπία-ιδεολογία. Είναι εξάλλου παλιό και γνωστό το -φασιστικό- αφήγημα, πως "εμείς είμαστε οι απόγονοι των ηρώων και σεις των ταγματασφαλιτών" , ή και το αντίθετο "Κομμουνιστές προδότες δολοφόνοι". Ο Ρωμανός είναι το πραγματικό θύμα της ελληνικής σαπιας κοινωνίας και της ιδεολογικής σύγχυσης του τόπου.

Σημαίνει άρα δηλαδή πως είναι ηθικά νομιμοποιημένος;

Το τί είναι ηθικό και τί δεν είναι, είναι μάλλο κάτι πολύ υποκειμενικό. Ωστόσο η άποψη που φέρω πιστεύω πως έχει και κάποια λογική βάση.

Για μένα λοιπόν δεν είναι ηθικά νομιμοποιημένος ο Ρωμανός.
Από την στιγμή που δεν το δικαιούται για μένα ο αγώνας του είναι άδικος.
Δεν μπορεί να εκβιάζει ολόκληρη την πολιτεία και να καλεί τον λαό να τον στηρίξει σε μία ενέργεια η οποία αποσκοπεί στο να κερδίσει προνόμια. Σκεφτείτε να περάσει όμως η απεργία πείνας του Ρωμανού. Αυτό θα σημάνει πως όποιος κάνει απεργία σε αυτή τη χώρα, θα μπορεί να κερδίζει προνόμια. Προφανώς, μία σοβαρή πολιτεία δεν γίνεται να δέχεται τέτοια πράγματα.

Στην πραγματικότητα, αυτοί που στηρίζουν την απεργία του Ρωμανού(εαν βέβαια γνωρίζουν πως δεν δικαιούται την άδεια) δεν πιστεύουν στην συνταγματική δημοκρατία. Δεν αναγνωρίζουν την διάκριση και την αυτονομία των εξουσιών και είναι υποστηρικτές των "λαϊκών δικαστηρίων". Δηλαδή, πιστεύουν, πως ο λαός θα πρέπει να αποφασίζει την τύχη των καταδικασμένων και όχι οι δικαστές. Θέλουν δηλαδή να αναγκάσουν την κυβέρνηση να κάνει κάτι εξωθεσμικό και άρα παράνομο. Να επέμβει δηλαδή στην δικαστική εξουσία.
«Τώρα όσον αφορά την εκπαιδευτική άδεια που διεκδικώ, εντάξει, είναι και αυτή κάτι το οποίο έχει κατακτηθεί μέσα από πολλούς αγώνες μέσα στις φυλακές, είναι πράγματα που σήμερα θεωρούνται δεδομένα αλλά σε λίγο καιρό όπως φαίνεται θα καταργηθούνε μέσα από αυτό το νομοσχέδιο. Και προφανώς η διεκδίκηση που κάνω δεν αφορά την στέρησή μου στο δικαίωμα της εκπαίδευσης, ούτως ή άλλως θεωρώ ότι τα πανεπιστήμια είναι χώροι περιστολής του ανθρώπινου πνεύματος και δημιουργίας ανθρώπων πειθήνιων».

Δεν μπορώ να καταλάβω ακόμη, την παράνοια που έχει ξεσπάσει με το "δικαίωμα της μόρφωσης".
Για ποιο δικαίωμα μόρφωσης μιλάμε, από την στιγμή που και ο ίδιος έχει δηλώσει πως δεν τον ενδιαφέρει η σχολή και απλά θέλει να έχει κάποιες ελεύθερες ώρες εκτός φυλακής.Ο Ρωμανός έχει δηλώσει πως, ως αναρχικός, δεν σέβεται κανένα νόμο της αστικής δημοκρατίας. Και όμως προσπαθεί να χρησιμοποιήσει τους νόμους. Αν και νομικά βέβαια δεν δικαιούται κάτι τέτοιο, καταφέρνει ωστόσο να πείσει κόσμο να τον στηρίξει. Χρησιμοποιεί δηλαδή τους νόμους ως αφορμή (αν και νομικά δεν είναι καλυμμένος) για να περάσει το δικό του. Εγώ αυτή τη στάση, τουλάχιστον δεν την βρίσκω συνεπή.

Όπως και να έχει, ο Ρωμανός είναι το πραγματικό θύμα αυτής της ιστορίας. Είναι η επιτομή της ιδεολογικής σύγχυσης του τόπου και υπεύθυνοι για αυτό, είναι και το πολιτειακό σύστημα, αλλά πάνω από όλα εμείς, η ελληνική κοινωνία.

Ο ναρκισσισμός ως αρετή στον μεταμοντερνισμό και η αγωνιώδης ύπαρξη του σύγχρονου ανθρώπου

Έως και το τέλος του β παγκοσμίου πολέμου, κυρίαρχο πρότυπο στις δυτικές κοινωνίες ήταν ο εγωιστής.  Ο άνθρωπος που κοιτάει το στενό του συμφέρον δηλαδή. Ο άνθρωπος του καπιταλισμού. Υπέστει σοβαρή κριτική από τον σοσιαλισμό, τη θεολογία και την διανόηση, και μάλιστα, έχασε κιόλας κάποιες μάχες(πχ στη Σοβιετική Ένωση). Ωστόσο επανήλθε πιο δυναμικά, αλλά μεταλλαγμένος αυτή τη φορά. Επανήλθε ως ναρκισσισμός.

Η αλλαγή αυτή βρίσκεται, μάλλον  κάπου στο τέλος της δεκαετίας του 60, όπου από την εξέγερση και τις ιδεολογίες περάσαμε στην αδιαφορία. Σιγά, αλλά σταθερά, αυτή η αντίληψη αυξανόταν ώσπου και κυριάρχησε κυρίως με τη διάλυση της Σοβιετική Ένωσης. Η αδιαφορία για την πολιτική, τη θρησκεία και τις ιδεολογίες έφερε τον καταναλωτισμό. Και ο καταναλωτισμός, έφερε την εποχή μας. Την τελευταία δεκαετία μάλιστα, έχουμε δεί απίστευτα πράγματα. Η έκφραση του ναρκισσισμού δεν εκφράζεται μόνο στεγνά και ξεδιάντροπα αλλά και επιδοτείται κιόλας. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν γίνει πάμπλουτοι χρησιμοποιώντας απλά και μόνο την αναγνωρισιμότητά του, όπως οι Καρντάσιανς. Το facebook δίνει και παίρνει, με νικητές τους πλέον αυτοπροβαλλόμενους και αυτάρεσκους νάρκισσους.

Πραγματικά όμως, πως προέκυψε αυτή η μετάλλαξη του εγωιστή στον νάρκισσο; Λόγω της ανάπτυξης του καπιταλισμού βέβαια! Ο νάρκισσος έχει περισσότερες ανάγκες από τον ολοκληρωμένο άνθρωπο και γενικά θέλει να διακρίνεται. Ο ολοκληρωμένος έχει ελάχιστες ανάγκες-αλλιώς δεν θα ήταν ολοκληρωμένος! Οπότε έχουμε ως προβαλλόμενο πρότυπο τον νάρκισσο.

Ακόμη η έλλειψη οποιασδήποτε αξίας στη ζωή(ιδεολογία, θρησκεία, ή και κάποια εγκόσμια αξία) για το οποίο αξίζει να ζήσει και να πεθάνει κανείς, οδηγούν τον σύγχρονο άνθρωπο να επικεντρώνεται στον εαυτό του. Τίποτα πλέον πέραν του εαυτού του δεν τον συγκινεί, ούτε ο θεός, ούτε το έθνος, ούτε και κάποια ιδεολογία. Δεν είναι τυχαίο πως και ο έρωτας έχει συκοφαντηθεί απίστευτα στην εποχή μας

Κάποια άλλη όμως παράμετρο που πολύ αγνοούν σε αυτό το θέμα είναι πως ο νάρκισσος προέκυψε ακόμη και ως αποτέλεσμα της επιδίωξης του "εκσυγχρονισμού". Για να μπορέσουν οι κοινωνίες να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα του μοντερνισμού χρειαζόταν μία βοήθεια, γιατί πάντα οι λαοί είναι συντηρητικοί και προσκολλημένοι στην παράδοση. Ο μοντερνισμός όμως απαιτεί ανθρώπους πέρα από την παράδοση και πέρα από την κοινωνία. Οι παλιές παραδοσιακές κοινωνίες είναι ιδιαίτερα κοινωνιοκεντρικές με αυστηρούς κανόνες και ηθικές αξίες, ενώ το πρόταγμα του μοντερνισμού είναι ο εγωισμός-ατομικισμός και η έλλειψη αξιών. Οπότε έχουμε την προβολή και την αποθέωση του "αυτοδημιούργητου" ανθρώπου. Στην πολιτική ζωή, ιδιαίτερα, έχουμε σιχαθεί να ακούμε αυτή τη λέξη

Ο αυτοδημιούργητος δεν αργεί να γίνει νάρκισσος, κυρίως όταν δεν έχει παιδεία.
Και εδώ είναι που ο νάρκισσος συγχέεται με τον αυτοδημιούργητο και γίνεται αξία



Ο άνθρωπος της εποχής μας έχει απόλυτη αδιαφορία για τα "θεία" και τα "υπερβατικά" και έχει ακόρεστες επιθυμίες. Οι επιθυμίες όμως δεν έχουν τέλος, επομένως ο άνθρωπος της εποχής μας δεν βιώνει ποτέ την "πλήρωση", άρα δεν μπορεί να φτάσει  ποτέ στην ευτυχία. Μία διαρκής ανησυχία χαρακτηρίζει την ύπαρξή του, και όταν του αναγγελθεί ο ερχομός του θανάτου τον καθηλώνει. Τις περισσότερες φορές αντί να ενδιαφερθεί για τα "υπερβατικά"(όπως θα έκανε δηλαδή ο άνθρωπος άλλων εποχών), προσπαθεί να αυξήσει την κατανάλωσή του και να εκπληρώσει κάποιες ανεκπλήρωτες επιθυμίες του(αγορά κάποιου αυτοκινήτου, κάποιο ταξίδι, σεξ με κάποιο σταρ του σινεμά κλπ).

28η Οκτωβρίου και ύμνοι του ΕΑΜ

Απο το βήμα:
"Εκπληκτος δηλώνει ότι έμεινε ο δήμαρχος Χαλανδρίου Σ. Ρούσσος (στηρίχθηκε από ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ) με τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν για τον «ύμνο του ΕΑΜ» που ακούστηκε από τα μεγάφωνα κατά τη διάρκεια της μαθητικής παρέλασης στο Χαλάνδρι: «Πρόκειται περί αστειότητος, η εθνική αντίσταση έχει αναγνωριστεί εδώ και χρόνια και θέλουν να μας απαγορεύσουν τον ύμνο του ΕΑΜ, όπως έκαναν σε άλλες εποχές;» έλεγε ο δήμαρχος, με τη σημείωση ότι «ο ύμνος του ΕΑΜ είναι... must για να δώσει βηματισμό»! Είπε ακόμα ότι κατά τη διάρκεια της παρέλασης «έπαιξαν» συνολικά 28 εμβατήρια (από το... «στρατός της Ελλάδας περνά», «των εχθρών τα φουσάτα περάσαν», έως το «Μακεδονία ξακουστή»). Και ο δήμαρχος συνέχισε: «Ο ύμνος του ΕΑΜ ήταν το 28ο εμβατήριο που ακούστηκε. Δεν κατάλαβα γιατί έγινε τόση φασαρία»."

Ο κ. Ρούσσος μάλλον αντιμετωπίζει και αυτός το ίδιο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν και πολλοί άλλοι Έλληνες. Δεν μπορεί να καταλάβει τα δικαιώματά του απ ότι φαίνεται. «Πρόκειται περί αστειότητος, η εθνική αντίσταση έχει αναγνωριστεί εδώ και χρόνια και θέλουν να μας απαγορεύσουν τον ύμνο του ΕΑΜ, όπως έκαναν σε άλλες εποχές;». Το γεγονός του ότι έχει αναγνωριστεί η εθνική αντίσταση, δεν σου δίνει το δικαίωμα να παίζεις τον ύμνο του ΕΑΜ στις παρελάσεις. Μπορείς να τα ακούς στο σπίτι σου και σε όποια ένταση θέλεις, αρκεί βέβαια να μην είναι σε ώρα κοινής ησυχίας...

Βέβαια και οι δεξιοί δεν τα πάνε καλύτερα...

απο το βήμα πάλι:
"Τι λένε οι γαλάζιοι

Τα λεγόμενα όμως του δημάρχου Χαλανδρίου και κυρίως ο ύμνος του ΕΑΜ μαθαίνω ότι απασχόλησαν και πρωτοκλασάτα γαλάζια στελέχη. Ελεγαν μάλιστα ότι ο δήμαρχος δεν γνωρίζει καλά την Ιστορία, ότι την 28η Οκτωβρίου 1940 η ΕΣΣΔ ήταν εν δυνάμει σύμμαχος της ναζιστικής Γερμανίας και ότι οι Σοβιετικοί έστειλαν στο Βερολίνο συγχαρητήρια για την εισβολή στη Γαλλία."

Το γεγονός του ότι η γιορτή είναι την 28η Οκτωβρίου δεν σημαίνει πως γιορτάζουμε μονάχα για εκείνη την μέρα. Αυτό βέβαια είναι τελείως παράλογο, γιατί θα ήταν σαν να γιορτάζαμε μονάχα την αρχή του πολέμου. Δηλαδή θα ήταν, σαν να γιορτάζαμε τον πόλεμο! Την 28η Οκτωβρίου γιορτάζουμε τον αγώνα του ελληνικού λαού ενάντια στο κατακτητή και θρηνούμε για τα θύματα ενός άδικου πολέμου.

Είναι η γιορτή αντιφασιστική όπως λένε οι αριστεροί;

Υπό μία έννοια δεν έχουν άδικο. Παρόλο που το ΟΧΙ το είπε ένας φασίστας, ο λαός αγωνίστηκε κατά του φασισμού, άθελά του ή μη. Και βέβαια, ο φασισμός ήταν η αιτία του πολέμου.

Ο Μεταξάς, ως φασίστας ήταν φιλογερμανός. Ιδεολογικά ο Χίτλερ και Μουσολίνι δεν απείχαν και πολύ από αυτόν(αν και ήταν πολύ πιο μετριοπαθής από Χίτλερ και Μουσολίνι). Έκρινε όμως πως αυτόν τον πόλεμο θα τον κέρδιζαν οι σύμμαχοι. Για αυτό και πήρε αυτή την απόφαση. Θα μπορούσε κάλλιστα να είχε κρίνει αλλιώς και να προσχωρούσε στον άξονα.

Άρα το ΌΧΙ, ως ΟΧΙ,  δεν ήταν αντιφασιστικό, αλλά πατριωτικό. Βέβαια σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να ηρωποιούμε τον Μεταξά! Ήταν και αυτός φασίστας, απλά ήταν πιο λογικός από τους άλλους.

Την 28η Οκτωβρίου, δεν γιορτάζουμε ένα ξερό ΟΧΙ κάποιου Μεταξά, αλλά τον αγώνα του ελληνικού λαού. Εξάλλου δεν θα είχε και κάποιο νόημα να γιορτάζουμε απλά μία φράση που είπε κάποτε κάποιος. Γιορτάζουμε τον αγώνα. Ο αγώνας του ελληνικού λαού ήταν άθελά του η μη αντιφασιστικός. Το ΕΑΜ ήταν μία συνειδητοποιημένη αντιφασιστική οργάνωση.

Θα πρέπει άρα να γιορτάζεται ο αντιφασισμός;

Επιβάλλεται! Ο φασισμός ήταν η αιτία του πολέμου και εννοείται πως αυτό θα πρέπει να αναφέρεται.

Έκανε λάθος ο δήμαρχος που έπαιξε τον ύμνο του ΕΑΜ;

Δεν μπορεί να παίξει εμβατήριο του ΕΑΜ σε μία παρέλαση. Δεν ήταν όλοι με το ΕΑΜ. Και το ΕΑΜ ήταν αυτό που οδήγησε στον εμφύλιο πόλεμο, όπου και πέθανε πολύς κόσμος άδικα. Γιατί τα θύματα του ΕΑΜ δεν ήταν μεγαλοαστοί ή δωσίλογοι τις περισσότερες φορές, αλλά, συγχωριανοί που απλά διαφωνούσαν με το ΕΑΜ. Πολλοί ακόμη έγιναν στόχος επειδή είχαν απλά προσωπικές διαφορές με διάφορα μέλη του ΕΑΜ. Και υπάρχουν έως σήμερα πολλοί άνθρωποι που προσβάλλονται ιδιαίτερα από τέτοια εμβατήρια Άρα, όντως, καλώς έφαγε κράξιμο ο δήμαρχος

Είμαστε η μοναδική χώρα που δεν γιορτάζει την απελευθέρωση της

Η Καθημερινή ανατρέχει στον 31χρονο ιστορικό Βαλεντίν Σνάιντερ, που κάνει μεταδιδακτορική έρευνα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, προκειμένου να βρει τους λόγους που "η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που γιορτάζει την ημέρα έναρξης του πολέμου και όχι την απελευθέρωση από τον γερμανικό ζυγό, όπως συμβαίνει στην Ευρώπη".

Ο κ. Σνάιντερ αποδίδει την απόφαση εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου στο ότι η Ελλάδα, μετά τη μικρασιατική καταστροφή, ήθελε να διατηρήσει την ουδετερότητά της. Το «Οχι» του Μεταξά ήταν μια άρνηση στην παρέμβαση των μεγάλων δυνάμεων στις ελληνικές υποθέσεις.

Πριν λίγες εβδομάδες στο tvxs δημοσιεύθηκε το άρθρο της ιστορικού, κ Τ. Βερβενιώτη "Είμαστε η μοναδική χώρα που δεν γιορτάζει την απελευθέρωση της", όπου και προσπαθεί να μας εξηγεί πως δεν γιορτάζουμε την απελευθέρωση από την Γερμανική κατοχή γιατί δεν θέλουμε να αναφέρουμε και την αντίσταση του ΕΑΜ και τον εμφύλιο που ακολούθησε.


Κατά την γνώμη μου, η ιστορική ερμηνεία του Σνάιντερ, αλλά και η πολιτική ερμηνεία της Βερβενιώτη είναι ανεπαρκείς. Πιστεύω πως σε αυτη την περίπτωση συναντούμε την ουσία , ίσως του νεοελληνικού αξιακού-ηθικού συστήματος. Για τον Έλληνα η νίκη ή ήττα ενός πολέμου έχει περισσότερο μαλλον ιστορική αξία παρα ουσιαστική , ενώ αυτό που ενσαρκώνει απόλυτα την ηθική αξία είναι ο αγώνας και η προσπάθεια. Ας μην ξεχνάμε και την λαϊκή ρήση: "Δεν πειράζει, η προσπάθεια μετράει". Βέβαια αυτό, δεν το συναντάμε μόνο την 28 Οκτωβρίου αλλά και την 25 Μαρτίου, όπου γιορτάζουμε την έναρξη του εθνικού αγώνα. Τη δε ημερομηνία της ιδρυση του ελληνικού κράτους τη θυμούνται μονάχα οι ιστορικοί....

Η παράνοια με το μήλο

Πριν λίγες εβδομάδες ανακοινώθηκε η κυκλοφορία του ηλεκτρονικού ρολογιού της apple, και όλα τα μμε βέβαια το κάναν είδηση. Μίλησαν για πρωτοτυπία και εφευρετικότητα και για ξεκίνημα μιας νέας εποχής, κα.

'Ετυχε επίσης σε κοινωνικό δίκτυο να δώ και το παρακάτω...



Γενικά όλοι -με πρωτοστάτες τα μμε- αντιδρούσαν λες και έγινε κάποια τρομερή ανακάλυψη που θα άλλαζε τις ζωές μας.

Ωστόσο αυτό, καμία σχέση με την αλήθεια δεν έχει. Δεν είναι λίγες οι εταιρίες που έβγαζαν ήδη από αρκετά παλιά τέτοια ρολόγια , πριν ακολουθήσει η apple. Κανένα όμως δεν έγινε είδηση στα κεντρικά δελτία ειδήσεων!

Περίπου όσες εταιρίες βγάζαν κινητά τηλέφωνα, βγάζαν και τέτοια ρολόγια. Οι δε Κινέζοι είχαν κατακλύσει αυτή την αγορά.

Όταν όμως η apple έβγαλε το iwatch , -ή μάλλον όταν βγάζει γενικά κάτι-, να σου τα ρεπορτάζ και οι αφιερώσεις και οι διάφοροι παπαράτσι να κινηματογραφούν τους ηλίθιους που περιμένουν στην ουρά από την προηγούμενη ήδη μέρα για να το αγοράσουν πρώτοι.

Απορώ πως γίνεται και τέτοιες συμπεριφορές, που είναι άκρως αντίθετες με την δημοσιογραφική δεοντολογία -ίσως είναι και αξιόποινες, για αυτό, όμως δεν είμαι σίγουρος- κανείς, ποτέ να μην τις θίγει.

Μάλλον το χρήμα που πέφτει είναι παραπάνω από αρκετό και η βλακεία των τηλεθεατών ακόμη περισσότερη για να πτοηθεί κάποιος από αυτούς τους αποκαλούμενους "δημοσιογράφους" και τους διάφορους συντελεστές και συντάκτες των δελτίων ειδήσεων...

"Ο Α. Παπανδρέου εκδημοκράτισε την χωρα"

Η παραπάνω έκφραση δυστυχώς συνεχίζει να επιβιώνει σε διαλόγους που μπορεί να κάνει κάποιος με ορκισμένους πασόκους ή αριστερούς(ποια η διαφορά τους άλλωστε;).

Ακόμα κάποιοι αδυνατούν να καταλάβουν τους λόγους για τους οποίους φτάσαμε εδώ πέρα και για αυτό δεν πρόκειται και να βγούμε απ την κρίση.

Όχι δεν θα αναφερθώ στην καταστροφική οικονομική πολιτική του ΠΑΣΟΚ, ούτε στα σκάνδαλα και την διαφθορά. Θα επικεντρωθώ μονάχα στην δημοκρατία και την δικαιοσύνη εκείνης της εποχής (γιατί χωρίς δικαιοσύνη δεν υπάρχει και δημοκρατία).

Και από που να ξεκινήσω! Αρχικά θα αναφέρω πως η πολιτική του "μοιράσματος" του κράτους σε διάφορους υποστηρικτές του ΠΑΣΟΚ και διάφορους γνωστούς, ε δεν είναι και το η πιο δημοκρατική. Αγγίζει τα όρια του φασισμού. Είναι ένας κρατικός "σοσιαλισμός" επιδοτούμενος από ενάν ολοένα και σκληρότερο καπιταλισμό(πως θα ζήσουν καλοφαγάδες εάν τα κορόιδα δεν δουλεύουν;). Οπότε, έχουμε και την δημιουργία 2 κατηγοριών ανθρώπων τους ΠΑΣΟΚΟΥΣ και τους ΔΕΞΙΟΥΣ.

Που να βρεί δικαιοσύνη κανείς τότε και τώρα; Όλοι οι δικαστές δικοί τους και ελεγχόμενοι. Δεν είναι τυχαίο βέβαια πως την έχουν γλιτώσει τόσοι κλέφτες και καταχραστές του δημοσίου εκείνη την εποχή. Όλο το δημόσιο ήταν διεφθαρμένο. Από τους δικαστές έως και τον πλέον άσημο ελεγκτή.

Οι ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ, οι ΑΓΩΝΙΣΤΈΣ, τι κάνανε άραγε, εκείνη την εποχή; Παρέμεναν αμέτοχοι σε αυτή την αισχρότητα; Μα τους είχε εξαγοράσει ήδη φτηνά ο Παπανδρεου...

Τι αναγνώριση του εμφυλίου τους έκανε(που πριν θεωρούνταν συμμοριτοπόλεμος), τι τιμές και αναγνώριση τους προσέφερε και τι συντάξεις αντίστασης τους έδωσε!(ε, βέβαια, ας μην το παραλείψουμε. Το τερπνόν μετά του οφελείν...).

Έτσι έχουμε στο δημόσιο τους πρασινοφρουρούς και στα πανεπιστήμια τους αριστερούς. Η αριστερά ή το ΠΑΣΟΚ ήταν πλέον απαραίτητη προϋπόθεση για να ανεληχθεί κάποιος στις ανώτατες βαθμίδες του πανεπιστημίου.

Πλέον είχε αρχίσει να περνάει η αντίληψη πως το κράτος ανήκει στα άτομα που δουλεύουν στο δημόσιο και είχαν κάθε δικαίωμα να κλείνουν τις υπηρεσίες, όποτε έβλεπαν πως κάποιος κυβερνητικός καταπατούσε τα προνόμια τους.

Όλη αυτή η κατάσταση είχε σαν αποτέλεσμα την μετάλαξη ολόκληρου του πολιτικού σκηνικού. Από τότε δεν έχουμε ακριβώς κοινοβουλευτική δημοκρατία, αλλά κομματικοκρατία. Και αυτό είχε και επίπτωση και στους άλλους πολιτικούς χώρους. Είναι χαρακτηριστικό το ότι όταν βγήκε ο Καραμανλής, πολύς κόσμος έλεγε πως έφτασε η ώρα και για αυτούς επιτέλους να φάνε. Δεν ξεχνιέται εύκολα και η δηλωση του Καρατζαφέρη προ δεκαετίας περίπου πως την επόμενη μέρα των εκλογών θα διοριστούς γαλάζια παιδιά. Και όταν εκλεγόταν η ΝΔ, έκανε και αυτή τις ανάλογες προσλήψεις(δεν μπορούσε να φτάσει τον βαθμό του Α. Παπανδρέου)

Γενικά καλλιεργήθηκε και θέριεψε η μικροαστική-φασιστική αντίληψη της ιδιοποίησης και κατασπατάλησης του αστικού κράτους από διάφορους κομματικούς... Ακριβώς! Ο Παπανδρέου φασιστικοποίησε την χώρα και δεν την εκδημοκράτισε!

Φθηνός "αριστερίστικος" "επαναστατισμός"

από το πρώτο θέμα:
"Νέο μέτωπο σύγκρουσης με την κυβέρνηση «ανοίγει» ο ΣΥΡΙΖΑ.
Συγκεκριμένα, το μέτωπο αναμένεται να «ανοίξει» στους δήμους με τη νέα περιφερειάρχη Αττικής, Ρένα Δούρου, να προστίθεται και αυτή στους 19 δημάρχους που αρνούνται να αποστείλουν στοιχεία στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης για τον έλεγχο νομιμότητας υπαλλήλων."

Πάντα αναρωτιόμουν αν όντως αυτά που μας τάζουν τοσο καιρό  τα πιστεύουν κιόλας και θέλουν και να τα εφαρμόσουν.

Δυστυχώς η κ Δούρου φρόντισε να το ξεκαθαρίσει αυτό.
Δεν είναι απλοί λαϊκιστές. Είναι ένα ακραίο μικροαστικό κόμμα, με μόνη ιδεολογία την ιδιωποίηση του αστικού κράτους από τους διάφορους "αγωνιστές" και τις επιτροπές τους(που δεν θα δέχονται βεβαίως καμία αξιολόγηση) και την κατασπατάλισή του. Δεν ενδιαφέρονται ούτε για ανάπτυξη, ούτε για τις συντάξεις, ούτε για τους φτωχούς , ούτε για την "πατρίδα", ούτε για τίποτα.

Θα μου πείτε, τώρα, πως γίνομαι ακραίος...Αν παρατηρήσετε  όμως στενά τις δηλώσεις τους νομίζω πως στο ίδιο συμπέρασμα θα καταλήξετε και εσείς.

Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε μία καταφανή παραβίαση και περιφρόνηση του νόμου. Το κράτος δεν έβαλε σε αυτό το σημείο καν αξιολόγηση. Απλά ζήτησε να ελέγξει την νομιμότητα των υπαλλήλων. Όπως άρχισε να κάνει και στα νοσοκομεία και τα πανεπιστήμια, και έχει βρεί έως τώρα πάρα πολλούς ανθρώπους που κατέχουν καίριες θέσεις με πλαστά πτυχία. Αυτό ζήτησαν να κάνουν και στις περιφέρειες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ βέβαια δεν πιστεύει σε αυτά. Ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει πως θα καλλιεργήσει άλλες νοοτροπίες και άλλες σχέσεις εργασίας και άλλους συσχετισμούς μεταξύ των ανθρώπων. Παρέλειψε ωστόσο να μας πεί, πως ακριβώς (ή και περίπου) θα το κάνει αυτό.

Άξια, λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί τον τίτλο του εξώγαμου του Α Παπανδρέου...

Αναρχικοί κατά της ορθογραφίας

Έτυχε, μόλις να δώ ένα ανορθόγραφο σύνθημα(αλλυλεγκύη ) σε κάποιον τοίχο και θυμήθηκα τη ρητορική κατά της ορθογραφίας που είχα διαβάσει πριν αρκετό καιρό στο ίντερνετ.

Η "αναρχική" ανορθογραφία είναι ακόμη μία γελοιότητα της ημιμάθειας των "επαναστατών". Πολλοί από αυτούς, λοιπόν πιστεύουν λόγω ημιμάθειας ή λόγω απλά φανατισμού πως η ορθογραφία είναι κάτι περιττό, δεν έχει καμία χρησιμότητα, πως είναι όργανο της αστικής τάξης και του συστήματος  και είναι ένα είδος κοινωνικού, ελιτίστικου και μορφωτικού διαχωρισμού και ρατσισμού.

Δεν γνωρίζουν όλοι αυτοί βέβαια τίποτα από γλωσσολογία. Δεν ξέρουν για παράδειγμα ότι το η προφέρονταν ως ε και ότι το υ προφέρονταν διαφορετικά από το ι. Πως υπήρχε κάποτε διαφορετική προφορά των διφθόγγων όπως και προφορά των περισπωμένων και των δασειών. Πως έτσι καταστρέφεται η ετυμολογία. Πως ο γραπτός λόγος είναι μία ζωντανή γέφυρα με το παρελθόν και μία ζωντανή παράδοση.

Ακόμη και τέτοιες απόψεις, όμως έχουν την ιστορία τους. Πρωτοπόρο ήταν το ΚΚΕ, που απλά ήθελε τότε να απλουστεύσει την ορθογραφία έτσι ώστε να μορφώσει τον λαό. Βέβαια δεν συμμερίζονταν την ρητορική του ελιτίστικου και κοινωνικού διαχωρισμού που δημιουργεί η ορθογραφία...

Κολοζόφ

«Μόλις εφθάσαμεν εδώ, φυγάδες από τας φυλακάς Συγγρού, μας διεσκόρπισαν. Εμένα με έστειλαν εδώ στο Νοβορωσίσκυ για να αναλάβω κομματική δουλειά μέσα στους Έλληνες της Νοτίου Ρωσίας. Εδώ, στην περιοχή του Νοβορωσίσκυ, υπάρχουν 36 Ελληνικές κοινότητες. Όλοι οι Έλληνες είναι πάμπτωχοι και πεινούν. Όλοι είναι αμόρφωτοι, διότι από πολλά χρόνια σχολείο δεν υπάρχει. Με την βάσιν ότι κάθε εθνικότης δικαιούται να έχει δικό της σχολείο, εκάναμε ένα σχολείο, φυσικά δημοτικό, και έχω μαζεύσει κάμποσα Ελληνόπαιδα και τα μαθαίνω Ελληνικά γράμματα. Φυσικά, σύμφωνα με την τροποποίησιν της Ελληνικής γλώσσης, που έχει κάμει εδώ ο Κομμουνισμός, δηλαδή χωρίς πνεύματα, με ένα μόνον τόνον εις τας λέξεις, την οξείαν, με κατάργησιν των διφθόγγων, με ένα μόνον ι, το γιώτα, το ύψιλον ως ου και με κατάργησιν των διπλών γραμμάτων. Επίσης εκδίδομεν και μίαν εφημεριδούλαν Ελληνικήν με τον τίτλον «Κομυνιστίς» σύμφωνα με την νέαν γραμματικήν…».

Τα καραγκιοζιλίκια του Γκλέτσου

Την ώρα που ο πάτερ Ιωάννης από την ενορία Παλαιοκερασιάς έψελνε το τροπάριο της Υψώσεως του Σταυρού «Σῶσον, Κύριε, τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου νίκας τοῖς βασιλεῦσι…» ο Απόστολος Γκλέτσος του ζήτησε  να αντικαταστήσει τη λέξη «βασιλεύσι» με τη λέξη «ευσεβεύσι».

Ο πάτερ Ιωάννης συνέχισε μη αντικαθιστώντας την επίμαχη λέξη, με αποτέλεσμα ο Δήμαρχος να αποχωρήσει αιφνιδιαστικά από τον αγιασμό πριν αυτός ολοκληρωθεί και οι μαθητές ξέσπασαν σε χειροκροτήματα!

Θα πρέπει σύμφωνα με τον κ. Γκλέτσο δηλαδή να αντικαταστήσουμε τις λέξεις Βασιλεύς-βασιλεύσι στους Βυζαντινούς Υμνους  με άλλες "της Δημοκρατικής σημειολογίας". 

Εγώ θα προτείνω και κάτι ακόμη. Να μη μείνουμε στους βυζαντινούς ύμνους και να αναθεωρήσουμε και την Καινή Διαθήκη-ε να μην κάνουμε και μισές δουλείες... Θα πρέπει λοιπόν να αντικαταστήσουμε τη λέξη ποίμνιον με τη λέξη πολίτες, τη φράση βασιλεία των ουρανών με την δημοκρατία των ουρανών και τέλος, την βασιλεύς των βασιλέων με την ευσεβής των ευσεβών....

Οι "αγνοί αγωνιστές" του ΣΥΡΙΖΑ

Είναι γνωστό ότι σε διάφορα στέκια "αριστεριστών" και αναρχικών , επικρατεί η άποψη ότι εμείς  οι αριστεροί είμαστε "καθαροί" και τίμια και είμαστε εμείς, αυτοί που αγωνίζονται και έχουν αυτοθυσιαστεί στην ιστορία για την ιδεολογία τους. Σε αντίθεση με τους "δεξιούς" και τους "νεοφιλελεύθερους" που κοιτάνε την παρτη τους και είναι και εγγόνια των ταγματασφαλιτών ενώ εμείς είμαστε οι απόγονοι των κατατρεγμένων αγωνιστών...

Αυτή η "βλαχοδιανόηση" εδώ και κάποιο καιρό έχει περάσει και στη βουλή μέσω του ΣΥΡΙΖΑ...Όλοι πιστεύω θυμόμαστε το σύνθημα "ραντεβού στα γουναράδικα".

Κατά καιρούς λοιπόν, διάφοροι του ΣΥΡΙΖΑ λένε κάτι τέτοια. Τώρα τελευταία εντόπισα μία κοτσάνα που είπε η κυραΘεανώ στον σκάι

Η κυρία Θεανώ λοιπόν, σχολιάζοντας την ομιλία του Σαμαρά στη ΔΕΘ, ανέφερε πως η ομιλία αυτή ήταν προιον εσωτερικής κατανάλωσης για τους ακροδεξιούς της ΝΔ, αναφερόμενη στην κριτική που έκανε ο Σαμαράς στον ΣΥΡΙΖΑ για την στήριξη του σε τρομοκράτες. Ανέφερε ακόμη, περιληπτικά πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι "σκοτεινοί", "το παρελθόν" και "ανειλικρινείς"

Σύμφωνα με αυτή τη θεώρηση, αφενός δηλώνει έμμεσα πως πολλοί (ίσως και όλοι;) ψηφοφόροι της ΝΔ είναι ακροδεξιοί και αφετέρου πως εμείς που πιστεύουμε πως η στήριξη σε τρομοκράτες από το μεγαλύτερο πλέον κόμμα της χώρας δεν είναι και η πιο σοβαρή και υπεύθυνη στάση, είμαστε στην πραγματικότητα ακροδεξιοί...

Μετά, αναφέρει πως η αριστερά είναι οι άνθρωποι που δώσαν τη ζωή τους για την ιδεολογία τους και βασανίστηκαν για αυτή και εξορίστηκαν!!!Δηλαδή εκτός του ότι τροφοδοτεί τον ελληνικό εθνικό διχασμό και εντείνει το εμφυλιοπολεμικό κλίμα, καπηλεύεται και την αυτοθυσία ανθρώπων του παρελθόντος, από τους οποίους τώρα οι περισσότεροι μάλλον έχουν πεθάνει ή μπορεί να έχουν αλλάξει απόψεις και να το μετάνιωσαν, ή μπορεί απλά να μην συμφωνούν με τον ΣΥΡΙΖΑ και τα καραγκιοζηλίκια του....

Ανοιχτή δημοκρατία, κλειστή δημοκρατία και αντιρατσιστικό

Όσον αφορά τα ατομικά δικαιώματα, υπάρχουν 2 "ειδών" δημοκρατικών πολιτευμάτων. Η ανοιχτή δημοκρατία και η κλειστή. Η Ελλάδα ανοίκει στις ανοιχτές δημοκρατίες, όπως και η Γαλλία για παράδειγμα, ενώ η Γερμανία στις κλειστές.

Στις ανοιχτές δημοκρατίες ο πολίτης έχει δικαίωμα να πιστεύει και να προπαγανδίζει ακόμη και τις πιο αντιδημοκρατικές ιδέες και αντιλήψεις. Ενώ στις κλειστές δεν έχει αυτό το δικαίωμα. Στην Γερμανία για παράδειγμα απαγορεύεται να είσαι ναζί ή να μην αναγνωρίζεις το ολοκαύτωμα.

Οι κλειστές δημοκρατίες, δηλαδή, έχουν δημιουργήσει κάποιες "δικλίδες ασφαλείας" για να μην μπορούν ανατραπούν εύκολα και για να μην αναθρέψουν οι ίδιες φασιστικές και ρατσιστικές αντιλήψεις, όπως έγινε στο παρελθόν με τους ναζί στην Γερμανία.

Η Ελλάδα, όμως είναι ανοιχτή δημοκρατία. Δεν μπορεί, δηλαδή να δημιουργήσει αυτές τις δικλίδες. Για αυτό και το αντιρατσιστικό δεν συνάδει με το Σύνταγμα. Γιατί, ποινικοποιεί εκτός από τις πράξεις και τις σκέψεις. Θα περνούσε στην Γερμανία αλλά όχι στην Ελλάδα. Στη Γερμανία δεν θα επιτρέπονταν εξαρχής η δράση της ΧΑ, ίσως ακόμη και του ΚΚΕ και κάποιων άλλων.

Εκτός αυτού, το γεγονός πως περιέχει και πολλά νοηματικά λάθη, το κάνει ακόμα λιγότερο αξιοπρεπές http://antidithen.blogspot.gr/2014/08/blog-post_24.html

Επίσης, η αναγνώριση ή μη των γενοκτονιών δεν πρέπει να εξαρτάται μονάχα από έναν νόμο που βγήκε κάποτε. Είναι αποτέλεσμα δημόσιου διαλόγου και δεν είναι κάτι στατικό. Για παράδειγμα, εαν η ISIS κάνει γενοκτονία κατά των Γεζίντι, θα απαγορεύεται εγώ να την αποκαλώ ως γενοκτονία. Δεν είναι παράλογο αυτό;

Δεν είναι τυχαίο, βέβαια , πως ξεσηκώθηκαν πολλοί ιστορικοί και πανεπιστημιακοί κατά του συγκεκριμένου νομοσχεδίου.

http://www.kathimerini.gr/782132/article/epikairothta/politikh/istorikoi-kai-panepisthmiakoi-kata-toy-ar8roy-2-toy-antiratsistikoy-nomosxedioy

Σχολές με προοπτικές!

Ανακοινώθηκαν σήμερα οι βάσεις εισαγωγής. Η αγωνία μαθητών, καθηγητών, γονέων, γιαγιάδων, θείων, έφτασε στο τέλος της. Η μέρα της κρίσης έφτασε. Η υστερία που μεταδίδεται από τους μαθητές, τους γονείς και τα ΜΜΕ είναι τέτοια που σχεδόν κάθε χρόνο έχουμε πολλές αυτοκτονίες ή τουλάχιστον απόπειρες. Νομίζω πως αυτή η υστερία εκφράζει τέλεια την παράνοια αυτού του λαου. Μάλλον, θα πρέπει να θεσμοθετήσουμε και αναγκαστική καμπανοκρουσία αυτή τη μέρα. Πως θα ξυπνήσει και ο θείος που μπορεί να ξενύχτησε χθές; Πραγματικά , αυτή η μέρα, όπως και οι υπόλοιπες των πανελληνίων έχουν καταστεί πλέον εθνικό γεγονός. Με σχολιαστές και "ειδικούς" σε δημόσιο διάλογο. Όπου ακολουθούν άπειρες συζητήσεις για σχολές με προοπτικές, για άλλες που δεν έχουν δουλειά και για σπουδές στο εξωτερικό ή σε ιδιωτικά κολέγια. Και γενικά στο τί πρέπει να πράξει ένας νέος για να βρει μια δουλειά και να κάνει καριέρα.

Αυτό που ακούει συχνά κανείς τώρα στην ΤV είναι το "σχολές με προοπτικές". Το πρόβλημα όμως έγκειται στο ότι αυτή η δήλωση απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Αν εξαιρέσουμε βέβαια σχολές όπως οι στρατιωτικές που έχουν ελεγχόμενη άμεση αποκατάσταση, για όλες τις άλλες, πλέον, τα πράγματα είναι πολύ πιο πολύπλοκα...

Δεν υπάρχουν σχολές που έχουν δουλειά, ή σχολές που έχουν προοπτικές. Κάθε σχολή προσφέρει κάποια πράγματα στους αποφοίτους τις , τα οποία μπορούν να θεωρηθούν ως προοπτικές. Άλλες φορές είναι πιο χειροπιαστά, όπως το δικαίωμα άσκησης της ιατρικής ή τα δικαιώματα των μηχανικών και άλλες πιο έμμεσα, όπως η εξειδίκευση και η "γνώση" που προσφέρει στους φοιτητές. Αυτό το 2ο είδος προοπτικών είναι και το πιο ύπουλο...καθώς το εκμεταλλεύονται οι λιγότεροι. Και είναι λογικό εξάλλου. Σε μία χώρα που περνάει ο καθένας σε μία σχολή ανάλογα με τον βαθμό εισαγωγής και την φήμη της σχολής, λογικό είναι οι περισσότεροι να μην ενδιαφέρονται και τόσο για το αντικείμενο της σχολής.

Το πρόβλημα είναι πως οι περισσότεροι, θα καταλήξουν άνεργοι ή απασχολούμενοι σε αντικείμενο τελείως διαφορετικό των σπουδών τους. Ειδικά εάν η σχολή δεν προσφέρει επαγγελματικά δικαιώματα όπως πχ. του μηχανικού ή του γιατρού, τότε μάλλον τζάμπα σπουδάζουμε, καθώς το πιο πιθανόν είναι πως δεν θα εκπληρώνουμε τις προϋποθέσεις για να δουλέψουμε στον ιδιωτικό τομέα... Τζάμπα λοιπόν, όλος αυτός ο χαμός και η υστερία με τις πανελλήνιες!

Ορκωμοσία Μπουτάρη

Και τα παρατράγουδα με τις ορκωμοσίες συνεχίστηκαν και σήμερα, αυτή την φορά όμως με επίκεντρο την Θεσσαλονίκη.

Διάφοροι αριστεριστές μαζεύτηκαν με πανό και συνθήματα κατευθυνόμενα κυρίως προς την ΧΑ και διέκοπταν την ορκωμοσία.

Οι χρυσαυγίτες ξέσπασαν σε χειροκροτήματα, μόλις μπήκε στην αίθουσα ο βουλευτής του κόμματος και δημοτικός σύμβουλος Αρτέμης Ματθαιόπουλος, ενώ φώναζαν «όχι φυλακές για τους εθνικιστές» με τα μέλη των αντιφασιστικών οργανώσεων να απαντούν «ούτε στα συμβούλια, ούτε πουθενά, τσακίστε τους φασίστες σε κάθε γειτονιά».

Αυτός είναι μήπως ο "λαός" της Δούρου, όπως ανέφερε στην ορκωμοσία της;
http://antidithen.blogspot.gr/2014/08/blog-post_27.html
Σημασία πάντως πως η ορκωμοσία μετατράπηκε σε γήπεδο και θα πρέπει να τιμωρηθούν οι ένοχοι για παρακώλυση θεσμών. Ε δεν γίνεται όποτε θέλουν κάποιοι να παρακωλύουν και να διακόπτουν θεσμικές διαδικασίας και να μετατρέπουν τους διάφορους πολιτικούς χώρους σε γήπεδα γιατί απλά είναι αντιφασίστες(!)...

Ο πολιτικός όρκος της Δούρου

Ορκίστηκαν χθες οι εκλεγμένοι των περιφερειών και φαγώθηκαν διάφοροι θρησκόληπτοι και συντηρητικοί για το ότι η Δούρου πήρε πολιτικό όρκο, και όχι θρησκευτικό. Ενώ στην πραγματικότητα πολιτικό όρκο θα έπρεπε να δίνουν όλοι αναγκαστικά και όχι θρησκευτικό όρκο, καθώς υποτίθεται πως ζούμε σε κοσμικό κράτος.

Εγώ απλά θα αναφέρω πως η Δούρου, άλλαξε λίγο την ορκωμοσία....

Έως τώρα ο πολιτικός όρκος ήταν ο εξής:
"Δηλώνω στην τιμή και τη συνείδησή μου να είμαι πιστός στην πατρίδα, να υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνω τίμια και ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου".
Η Δούρου όμως πρόσθεσε και το "...σεβόμενος την αρχή ότι όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό και ασκούνται από το λαό."

Οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό, αυτό είναι αδιαμφισβήτητο, εάν θεωρούμε τον κοινοβουλευτισμό ως εκπροσωπευτική αρχή του λαού. Ωστόσο, οι εξουσίες ασκούνται από τους εκλεγμένους αντιπροσώπους του λαού. Μήπως η κ. Δούρου θέλει να αλλάξει αυτόν τον θεσμό; Και πώς; Η μήπως θα χρησιμοποιεί την ίδια ρητορική  όταν οι διάφοροι τραμπούκοι και κομματικοί  θα δρουν παράνομα; Εδώ λοιπόν έχουμε έναν αισχρό λαϊκισμό εκ των αριστερών που ανοιχτά καταπατεί τους θεσμούς. Θα σας παραπέμψω τώρα στο προηγούμενο (προφητικό;;) άρθρο μου, που έγραψα πριν 2 μέρες όπου μεταξύ άλλων, αναλύω και το φαινόμενο του λαϊκισμού.
http://antidithen.blogspot.gr/2014/08/blog-post_99.html

Βιώνουμε κρίση ή μήπως παρακμή;

Κλεμμένος ο τίτλος αυτής της ανάρτησης. Κλεμμένος απο την ομιλία του κ. Γιανναρά. Βέβαια, δεν πρόκειται να μιλήσω ούτε για την εκκλησία ούτε για τον όρο του νεο-ορθόδοξου. Συμμερίζομαι, ωστόσο αρκετές απόψεις του κ. Γιανναρά για την κρίση στην Ελλάδα και βρίσκω πολύ εύστοχο τον τίτλο αυτών των των διαλέξεων.

"Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία."
Ισοκράτης, 436-338 π.Χ.

Πολύ παλιό το ρητό, κι όμως πολύ επίκαιρο. Ειπώθηκε από τον Ισοκράτη  την εποχή της παρακμή της αθηναϊκής δημοκρατίας. Και αυτό είναι το πιο ανησυχητικό. Έχουμε ως κοινωνία όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την παρακμή ενός πολιτισμού.

Έχουμε χάσει εδώ και πολύ καιρό την αντίληψη του χρόνου και της πραγματικότητας. Στηρίζουμε τις πλέον αναχρονιστικές θέσεις και θεωρήσεις άλλοτε λόγω άγνοιας, και άλλοτε λόγω εγωισμού(από αυτό μονάχα επιβιώνει σήμερα η αριστερά). Εθελοτυφλούμε σκόπιμα απέναντι σε καταστάσεις που δεν γίνεται να αγνοούμε. Ένα απλό παράδειγμα. Από την είσοδο μας στην ΕΕ, έχουμε καταναλώσει πραγματικά έναν πακτωλό χρημάτων για να βοηθηθεί η ανάπτυξη αυτής της χώρας. Και απλά οδηγήθηκε στις τσέπες κάποιων μικρών και μεγάλων. Πολλοί είχαν δικαίωμα σε αυτό το φαγοπότι, από αγρότες έως μεγάλους επιχειρηματίες. Η Ευρώπη δηλαδή έδινε λεφτά για ανάπτυξη και εμείς τα τρώγαμε στα μπουζούκια.(δεν είναι τυχαία η ανάπτυξη αυτού του είδους εκείνη την εποχή)Και όμως, υπάρχουν σήμερα άτομα που στηρίζουν ότι στην ΕΕ είμαστε μονάχα για να πληρώνουμε!

Δεν έχουμε καμία επαφή με την πραγματικότητα. Και τα παραδείγματα δεν τελειώνουν εδώ. Έχουμε τις τρελές απαιτήσεις και διεκδικήσεις τις αριστεράς. (Σημείωνω τα 1300 ευρώ που ζητούσε κατώτερο μισθό το ΚΚΕ). Τον στρουμφοκαμιλισμό στην φοροδιαφυγή και την ηθική της απενεχοποίηση. Την επιμονή στην άρνηση της αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων, λες και το δημόσιο δουλεύει μια χαρά και δεν υπάρχει καμία σπατάλη χρήματος. Και συνεχίζουμε με τους αεροψακασμούς του Καμμένου και τον αντισιωνισμό της ΧΑ.

Ώπα...Περιμέν'τε λίγο...Μόλις υποστήριξα κάποια θεωρία των 2 άκρων; Ναί! Αυτό ακριβώς θέλω να ισχυριστώ! Οι τρείς λαϊκισμοί, ο αριστερός, ο δεξιός και ο αυταρχικός έχουνε κάτι κοινό.Το κοινό αυτό των 3 λαϊκισμών έγκειται στην άρνηση της πραγματικότητας σε πρώτο βαθμό και μετέπειτα στην άρνηση των θεσμών.

Αυτό είναι και το πιο κρίσιμο και επικίνδυνο. Όταν απορρίπτεις τους θεσμούς χάριν του λαϊκισμού και της κοινωνίας, έχεις κάνει το πρώτο βήμα είτε προς τον ολοκληρωτισμό είτε προς την παρακμή. Η κοινωνία σε ένα κοσμικό κράτος δεν μπορεί να φέρει λόγο στους θεσμούς η να τους καταπατά επειδή δεν την συμφέρουν οι συγκυρίες. Και όμως οι περισσότεροι πιστεύουμε πως έχουμε το δικαίωμα να τους καταπατάμε εάν θεωρήσουμε πως αντιτίθενται στο λαϊκό καλό. Έτσι λοιπόν έχουμε εκτενή αποδοχή σε "κινήματα" και θέσεις που σε άλλο κράτος θα αποτελούσαν απλά ανέκδοτα. Όπως για παράδειγμα το κίνημα δεν πληρώνω. Την μονομερή διαγραφή του χρέους. Την απαίτηση στην μη κατάσχεση κατοικίας σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής των δανείων. Την υποστήριξη στην τρομοκρατία, κλπ, κλπ.

Θέσεις δηλαδή που υπό άλλες συνθήκες θα αποτελούσαν παρακμιακές και λούμπεν έχουν γίνει δημοφιλείς. Θυμηθείτε τώρα, τι είπε ο Ισοκράτης. Το πρόβλημα λοιπόν είναι ότι δεν γίνεται να συνεχίσει να υπάρχει ένας πολιτισμός που καταπατεί κατά πλειοψηφία τους θεσμούς. Εκεί έρχεται αναπόφευκτα και η παρακμή. Έχουμε "εμποτιστεί" με αυτά τα "ιδανικά" της απενεχοποίηση της παρανομίας και της καταπάτησης των θεσμών. Και αυτό δείχνει μία κοινωνία σε παρακμή, έναν πολιτισμό που οδηγείται στο τέλμα του.

Βέβαια, η παρακμή αυτή δεν προέκυψε τα τελευταία 5 χρόνια. Προϋπήρχε ήδη, εδώ και 30 χρόνια. Απλά υπήρχε το χρήμα που την κάλυπτε. Όσο ήμασταν χορτάτοι,  δεν μας ενδιέφερε η πνευματική-πολιτική-πολιτισμική-ηθική παρακμή που βιώναμε. Και τώρα που τελείωσε το (δανικό) χρήμα, και πρέπει να πληρώσουμε τα σπασμένα, τώρα ανακαλύψαμε την "επαναστατικότητα" και την "αγωνιστικότητά" μας.

Γιατί η αριστερά είναι μικροαστική και όχι προλεταριακή

Έως και το τέλος του εμφυλίου πολέμου η αριστερά στην Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό συμβάδιζε γενικά με τις αξιώσεις του κομμουνισμού και τα συμφέροντα της εργατικής τάξης-ανεξαρτήτως για το εαν είχε δίκαιο ή όχι. Έχει κάνει λάθη στη πορεία της ωστόσο έμενε πιστή στο προλεταριάτο και τα συμφέροντά του. Ακόμη και ο Σταλινισμός, που όλοι ξέρουμε πόσο κακός ήταν για τον σοσιαλισμό και την αριστερά, ήταν πιο προλεταριακός στις αρχές του από αυτό που ακολούθησε μετέπειτα.

Την εποχή του σταλινισμού λοιπόν, αυτής της μαύρης εποχής του κομμουνισμού, λοιπόν ξεπήδησε η "αστική" τάξη νέου τύπου. Αυτοί ήταν οι γραφειοκράτες, τα μεγάλα στελέχη και γενικά οι κομματικοί. Αυτοί λοιπόν κατείχαν και τις καλύτερες θέσεις στον καταμερισμό εργασίας και τις θέσεις από τις οποίες μπορούσαν να ασκούν κάποιου είδους εξουσία. Αυτή η εξουσία λοιπόν στο βάθος του χρόνου διέφθειρε και δημιούργησε εναν ιδιότυπο κρατικό καπιταλισμό , ο οποίος κορυφώθηκε ως επεμβατικός ιμπεριαλισμός στις 3ες χώρες.

Την αλλαγή λοιπόν αυτή την ακολούθησαν και τα κόμματα των άλλων χωρών, όπως και το δικό μας, το ΚΚΕ.

Φτάνει όμως με την ιστορία, και ας περάσουμε στην σημερινή πραγματικότητα της ελληνικής συγκεκριμένα αριστεράς. Ποιά είναι όμως τα παραδείγματα αυτής της "μικροαστικοποίησης" της αριστεράς και πως γίνεται να αποδειχθούν οι ισχυρισμοί αυτοί.

Τα παραδείγματα και οι αποδείξεις είναι πάμπολλα. Ωστόσο εμείς έχουμε χάσει την ικανότητα να τα "ιχνηλατεύουμε". Την χάσαμε λόγω της ιδεολογικής αριστερής(μικροαστικής) ηγεμονίας που είχαμε και έχουμε έως και σήμερα(αν και αυτό άρχισε πλέον να αλλάζει τώρα τελευταία...). Γι αυτό και τα επιχειρήματα που θα παραθέσω μπορεί αρχικά να μην σας "κάτσουν" καλά, κυρίως εάν αυτοπροσδιορίζεστε ως αριστεροί, αλλά προσπαθήστε να τα σκεφτείτε με ένα πιο καθαρό μυαλό, απαλλαγμένο από την σύγχρονη ελληνική αριστερή θεώρηση.

Η αριστερά πλέον έχει περιοριστεί στην υπεράσπιση των προνομίων κάποιων "καστών" του δημοσίου. Και όταν μιλάμε για εργαζόμενους του δημοσίου, δε μιλάμε για απλούς εργαζόμενους, τύπου δασκάλων, καθηγητών κλπ, αλλά ρετιρέ, τύπου Φωτόπουλου...Δεν έχει πει τίποτα μέχρι τώρα για τους σκανδαλώδεις μισθούς κάτι τέτοιων τύπων και κάποιων άλλων που είναι τελείως ασυνεπείς με δουλειά τους, σε σημείο που δεν πανε καν. Και όμως υπάρχουν άτομα, στο ελληνικό δημόσιο που δεν πάνε καν στην δουλειά τους. Και η αριστερά συνεχίζει να αρνείται πεισματικά την αξιολόγηση και την αναδιάρθρωση του δημοσίου.

Κεκτημένα δικαιώματα θα σου πούνε...Και με τον λαό τι γίνεται; Τι γίνεται με τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα; Τι γίνεται δηλαδή με τους χορηγούς του δημοσίου; Αυτού του δημοσίου που έχει κατασπαταλήσει τέτοιον απίστευτο πλούτο σε σημείο που μας ανάγκασε να απευθυνθούμε στο ΔΝΤ; Για αυτούς δεν προβλέπει τίποτα η αριστερά. Κήρυττε πριν κάποια χρόνια, προ κρίσης, για κατώτερο μισθό 1300, έλεγαν άλλοι, και 1400 , κάποιοι άλλοι. Γενικά όσο πιο αριστερά πήγαινες τόσο αυξάνονταν και το ποσό...

Η επιμονή της αριστεράς στην εξυπηρέτηση των προνομίων των γραφειοκρατών φαίνεται στην επιμονή που έχει στην αντίθεσή της στις αποκρατικοποιήσεις.  «Εκποιείται δημόσια περιουσία», «θέλουμε κρατική επιχείρηση στον ΟΤΕ, στην ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ, στις ΔΕΚΟ». Όλοι αυτοί οι "αγώνες" δεν αποτελούν παρά υπεράσπιση των στενά οικονομικών συμφερόντων της μικροαστικής υπαλληλίας, που προσπαθεί να υπερασπιστεί τα σκανδαλώδη προνόμιά της απέναντυ στις παγκόσμιες επιχειρηματικές αναδιαρθρώσεις.

Το προλεταριάτο δεν έχει να κερδίσει τίποτα από ένα διεφθαρμένο κράτος. Αντιθέτως αναγκάζεται να πληρώνει όλους αυτούς που έχουν κάτσει στο λαιμό του. Και όχι μόνο αυτό. Η αριστερά, αντιθέτως έχει κλείσει πάρα πολλές ελληνικές βιομηχανίες. Είτε χρησιμοποιώντας ως αφορμές ανύπαρκτες οικολογικές καταστροφές είτε προκαλώντας (και επιβάλλοντας) μακροχρόνιες απεργίες. Τελευταία παραδείγματα; Χαλυβουργία. Και πιο παλιά, λιπάσματα. Οι πιο παλιοί θα θυμούνται και πολλές περισσότερες περιπτώσεις.

Οι θέσεις της αριστεράς πλέον, καλύπτουν μονάχα τις πιο ευτελείς μικροαστικές επιδιώξεις. Δηλαδή, την εξασφάλιση του ατόμου μέσω ενός παντοδύναμου κράτους-πατέρα. Μιλάμε για πολύ ατομικές και υλιστικές επιδιώξεις, τελείως αντίθετες με τις αξίες της "κοινωνικοκεντρικής" πολιτικής, που κανονικά θα έπρεπε να επιδιώκει να εκληρώσει.

Για κάποιο λόγο, ακόμη, έχει κερδίσει μία "αχρονικότητα". Και τι εννοώ. Το ΚΚΕ για παράδειγμα μπορεί να φέρει την πιο ακραία άποψη, την πιο ξεπερασμένη, πέρα από τις σύγχρονες εξελίξεις και όμως αυτή θα περάσει χωρίς κριτική από τον λαό. Θα πούνε: "ε δε βαριέσαι, μια ζωή τα ίδια λένε". Βέβαια, δεν είναι παράδοξο το ότι δεν έχει καμία κυβερνητική προοπτική το ΚΚΕ και οι λοιποί αριστεροί συνάδελφοί του και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να μην βγει στις επόμενες εκλογές...

Να μην περάσει το αντιρατσιστικό γιατί δεν βγάζει νόημα η διατύπωσή του.

Άρθρο 2 του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου:

"Όποιος με πρόθεση, δημόσια, προφορικά ή διά του τύπου, μέσω του διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, επιδοκιμάζει, ευτελίζει ή κακόβουλα αρνείται τη σοβαρότητα εγκλημάτων, γενοκτονιών…"

Εδώ έχουμε 3 ρήματα, από τα οποία το 1 είναι αντίθετο από τα άλλα 2. Επιδοκιμάζει τη σοβαρότητα εγκλημάτων, γενοκτονιών. Ευτελίζει ή κακόβουλα αρνείται τη σοβαρότητα εγκλημάτων, γενοκτονιών.

Γιατί απεχθάνομαι τον νεοφιλελευθερισμό.

Αν και γενικά εγώ αυτοπροσδιορίζομαι φιλελεύθερος με την πιο ευρεία έννοια, απεχθάνομαι τον λεγόμενο νεοφιλελευθερισμό.

Την τελευταία τριακονταετία έχουν γίνει αρκετά δημοφιλής απόψεις που χαρακτιρίζονται ως νεοφιλελεύθερες. Αυτές οι απόψεις είναι χοντρικά:το ελάχιστο κράτος, η ιδιωτικοποίηση όλων των κρατικών υπηρεσιών, η κοπή κάθε είδους πρόνοιας η κατάργηση των επιδοτήσεων. Η απόλυτη ελευθερία στην κίνηση ατόμων και κεφαλαίων και κατάργηση οποιονδήποτε δασμών.  Ο κοινός φορολογικός συντελεστής και η κατάργηση του κατώτερου μισθού. Απενεχοποίησε τον πλουτισμό και δόξασε τα ατομικό συμφέρον, εφόσον θεώρησε πως η κοινωνία εξελίσσεται μόνο μέσω ατομικών συμφερόντων.

Αυτές οι ιδέες έχουν την ρίζα τους στην δεκαετία του 70, με την σχολή του Σικάγου και τον Μίλτον Φρίντμαν. Την εποχή εκείνη, υπήρχε μία ύφεση στις ΗΠΑ αλλά και στην Ευρώπη. Ο Φρίντμαν θεωρούσε πως υπεύθυνη για αυτή αλλά και για κάθε κρίση του συστήματος είναι η επέμβαση των κρατών στην ελεύθερη αγορά και η σοσιαλδημοκρατική πολιτική που πολλά κράτη ακολουθούσαν τότε.

Από τότε, τα συμφέροντα των μονοπωλίων απέκτησαν και κάποια ιδεολογική κάλυψη, οπότε αυτές οι απόψεις χρηματοδοτήθηκαν και φτάσαμε πλέον να θεωρούνται ως οι πλέον political correct θέσεις, που είναι επιστημονικά αποδεδειγμένες και διδάσκονται σήμερα και από όλα τα πανεπιστήμια των ΗΠΑ αλλά και της Ευρώπης.

Ως φιλελεύθερος, ομολογώ πως συμφωνώ με πολλές από αυτές τις θέσεις, όπως για παράδειγμα στο μικρότερο κράτος, στην κατάργηση των επιδοτήσεων, στην απενεχοποίηση του πλούτου και στο ότι όλοι οι άνθρωποι ωθούμαστε από ατομικά συμφέροντα σχεδόν για το οτιδήποτε κάνουμε, ακόμη και αν δεν το συνειδητοποιούμε. Πως τα ατομικά συμφέροντα εξελίσσουν την τεχνολογία κυρίως και δευτερευόντως την επιστήμη. Και η κοινωνία εξελίσσεται βάση ατομικών συμφερόντων, άλλοτε με την στενή οικονομική έννοια τους(ανάπτυξη οικονομίας), και άλλοτε με την πιο γενική. Για παράδειγμα, ο Χριστός είχε ατομικό συμφέρον να θεωρηθεί θεός και να μείνει στην ιστορία.

Ωστόσο διακρίνω πως πολλές από τις θέσεις αυτές, δεν είναι τίποτε παραπάνω από επιστημονικοποιημένη κάλυψη της ασύδοτης δράσης των μονοπωλίων και κάθε άλλο παρά γνήσιο προϊόν της φιλοσοφικής ή επιστημονικής διάνοιας κάποιων ατόμων. Όπως για παράδειγμα η κατάργηση του κατώτερου μισθού και η απόλυτη ελευθερία στην κίνηση ατόμων και κεφαλαίων και κατάργηση οποιονδήποτε δασμών.

Πιστεύω πως όλα αυτά είναι μεθοδευμένα από τα συμφέροντα των πολυεθνικών. Πάρτε το και αλλιώς. Εξετάστε την περίπτωση με κριτήριο το ποιοι επωφελούνται. Μονάχα οι πολυεθνικές βγαίνουν κερδισμένες και ζημιωμένοι όλοι οι άλλοι.

Διαφωνώ και ιδεολογικά με αυτές τις θέσεις. Έχω μία πιο "κοινωνικοκεντρική" θεώρηση της κοινωνίας και του κόσμου. Θεωρώ δηλαδή πως όλοι αποτελούμε μέρη κάποιας κοινωνίας και πως η προσωπικότητα και γενικά αυτό που είμαστε είναι μας είναι αποτέλεσμα αυτής της κοινωνίας όσο αντικοινωνικοί ή περιθωριοποιημένοι μπορεί να είμαστε. Βέβαια, αναγνωρίζω και δοξάζω την δύναμη του ατόμου και την σημασία του. Η ανεξέλεγκτη μετανάστευση παραβιάζει αυτή την αντίληψη που έχω για την κοινωνία. (Και δεν εννοώ μόνο την μετανάστευση από και προς το εξωτερικό, αλλά και την εσωτερική.) Παραβιάζει ακόμη και την ίδια την δημοκρατία. Πόσο ενδιαφέρεται κάποιος για την πόλη που ζεί όταν ξέρει πως σε λίγο καιρό θα φύγει; Και πόσο ενδιαφέρεται για το "κοινό καλό" αυτός που δεν έχει αγαπημένους και συγγενής σε αυτή την πόλη;

Θα αναφέρω τώρα και κάτι που θα ακουστεί κάπως περίεργο...Υπάρχουν κύκλοι σε πανεπιστήμια, επιστήμονες, σε πολλούς υψηλά αμειβόμενους και μεγάλους επιχειρηματίες που πιστεύουν κατά κάποιο τρόπο σε ένα είδος ευγονική. Από εκεί πηγάζουν και πολλές θεωρήσεις του νεοφιλελευθερισμού. Επιδιώκουν για παράδειγμα να αυξηθεί το iq ενος πληθυσμού μέσω της εισαγωγής "έξυπνων πληθυσμών"(ελεύθερη μετανάστευση) και την τήρηση του νόμου της επιβίωσης του πιο ισχυρού(κατάργηση οποιουδήποτε κοινωνικού κράτους). Οπότε θα έχουμε την τάξη των υψηλά αμοιβόμενων "έξυπνων" πλουτοπαραγωγικών ανθρώπων και από την άλλη αυτή των μη παραγωγικών.Μπορεί να ακούγεται κάπως ακραίο αυτό, αλλά ψάξτε το στα αγγλικά και θα δείτε πως συμμερίζεται από πολλούς αυτή η άποψη και έχει πραγματικά βάση. Μπορεί πολλοί να μην συνειδητοποιούν πως αφουγκράζονται ευγονικές και επομένως ρατσιστικές θέσεις, αλλά εκ των πραγμάτων , αυτό που στηρίζουν, ειναι στην πραγματικότητα ευγονική.

Ακόμη. Θεωρώ πως η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική από τους υπολογισμούς των πανεπιστημιακών στα θρανία και δεν γίνεται ποτέ να προσομοιάσουμε απόλυτα σωστά και με επιστημονικό τρόπο την κοινωνία. Υπάρχει για παράδειγμα η κληρονομιά και ο νεποτισμός. Λεφτά δεν κερδίζει μονάχα ο ικανός, αλλά και αυτός που τυχαίνει να βρίσκεται σε ευνοϊκότερη θέση.

Επίσης, θεωρώ πως η κοινωνία είναι ιδιαίτερα άδικη. Για παράδειγμα, θα επιδοτήσει το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, ενώ θα αδιαφορήσει για το θέατρο. Θα πάει στα μπουζούκια , αλλά θα περιγελάσει την υψηλή τέχνη. Θα δει τα κουτσομπολιά το μεσημέρι και όχι τα ντοκιμαντέρ. Θα παρακολουθήσει ταινία του χόλυγουντ και όχι ανεξάρτητων παραγωγών. Αυτό βέβαια το γνωρίζουν οι διάφοροι καρχαρίες, όπως γνωρίζουν και το ότι η μάζα είναι εύκολα χειραγωγήσιμη και το εκμεταλλεύονται κατα κόρον. Οπότε έχουμε: μουσική βιομηχανία, σταρ του ποδοσφαίρου, και άτομα που απλά είναι εθισμένα στην αυτοπροβολή(καρντάσιανς).

Ανέφερα πως η κοινωνία είναι άδικη. Σκεφτείτε: αξίζει τα 21 εκατομμύρια ευρώ που πήρε ο Κριστιάνο Ρονάλντο το 2014; Προσπαθεί 2100 φορές περισσότερο από τον μέσο νέο εργαζόμενο στην Ελλάδα; Ή μήπως είναι 2100 φορές πιο αποδοτικός; Η μήπως αυτό που παράγει είναι 2100 φορές πιο σημαντικό από τον Ελληνα νεαρό εργαζόμενο; Γιατί να φορολογείται με το ίδιο συντελεστή;

Αυτή η "φαυλοκρατία" που έχει επιφέρει η κυριαρχία του χρήματος και η πρωτοκαθεδρία του εγώ που απαιτείται για την "επιτυχία", έχει και πολλές ακόμη επιπτώσεις στην κοινωνία που δεν είναι εύκολα προφανείς. Σε μία τέτοια κοινωνία θεωρείται έξυπνος και πετυχημένος αυτός που απλά είναι παραγωγικός και όχι αυτός που σκέφτεται ορθότερα και ελεύθερα. Το κίνητρο του ατομικού πλούτου υπερβαίνει βιολογικές ανθρώπινες ανάγκες, όπως την οικογένεια, τον έρωτα, την φιλία την αναζήτηση της πνευματικότητας(και όχι μόνο υπό την θρησκευτική έννοια) κλπ. Όλα αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα την δημιουργία μίας ατομικιστικής κοινωνίας αλλά αυτή τη φορά σε σημείο ψυχοπαθητικό. Ζούμε πλέον σε μία ναρκισσιστική κοινωνία.

Όλα αυτά, θα μου πείτε σας ακούγονται κάπως "μεταφυσικά" ή μάλλον πνευματικά, πάντως σε καμία περίπτωση δεν είναι "ορθολογικά" με την στενή έννοια. Μάλλον δεν το έχετε καταλάβει ακόμη, αλλά είμαι έντονα πνευματικό άτομο, όχι με την θρησκευτική έννοια του όρου αλλά με την ουσιαστική. Η θρησκεία είναι ο φτωχός αδελφός της τέχνης είπε κάποτε ο Μαξ Στιρνερ και συμφωνώ απόλυτα.

Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς οι πολίτες και τι μπορεί να κάνει μία κυβέρνηση;

Θα πρέπει να μορφωθούμε και να συνειδητοποιήσουμε τις καταστάσεις που μας φέρνουν ευτυχία. Θα πρέπει να μην επιδοτούμε την μόδα και την μουσική βιομηχανία και γενικά τις τέχνες του θεάματος. Η φαυλοκρατία θα είχε καταρρεύσει εάν δεν την επιδοτούσαμε. Αν δεν πηγαίναμε για παράδειγμα γήπεδο. Θα πρέπει να είμαστε συνειδητοί καταναλωτές και πολίτες και να μην επιδοτούμε απατεώνες. Τέλος, θα πρέπει να ψηφίζουμε κόμματα και ανθρώπους που έχουν επίπεδο, μορφωμένοι και ενδιαφέρονται για την παιδεία και το κοινό καλό, και όχι κόμματα που απλά στηρίζουν κάποιες κοινωνικές τάξεις ή συντεχνιακά συμφέροντα εις βάρος όλων των άλλων ή καιροσκόπους.

Οι κυβερνήσεις θα πρέπει επιτέλους να σταματήσουν να χρησιμοποιούν το ποδόσφαιρο για να κερδίζουν τις εκλογές. Το ιδανικό θα ήταν να σταματήσει η συμμετοχή της Ελλάδας σε διεθνείς αγώνες, ακόμη και στους ολυμπιακούς(και αυτοί δεν είναι πολύ καλύτεροι, ίσως σε άλλη ανάρτηση εξηγήσω αυτή τη θέση). Θα πρέπει να προβάλλεται, μέσω κρατικών καναλιών και άλλων μέσων η κλασσική τέχνη, που είναι και η πλέον αναγνωρισμένη ως προς την ποιότητά της και η πιο αγνή ως προς τις προθέσεις της σε αντίθεση με την στρατευμένη. Τέλος και το πιο σημαντικό, η παιδεία θα πρέπει να αναβαθμιστεί κατά πολύ. Θα πρέπει επιτέλους να μάθουμε να μιλάμε σωστά, να σκεφτόμαστε λογικά και να έχουμε ολοκληρωμένη παιδεία.

Τα 2 κυρίαρχα είδη του political correctness

Πλέον, (και κυρίως στην Ελλάδα) για να ακουστεί και να μην χλευαστεί η άποψη κάποιας αυτόνομης προσωπικότητας, θα πρέπει να συμβαδίζει με ένα από τα δύο είδη του Political correctness.

Αυτά τα είδη είναι από την μία πλευρά ο εγκεκριμένος και "επιστημονοποιημένος" λόγος του νεοφιλελευθερισμού και από την άλλη, η επίσημη άποψη της αριστεράς και του "λαϊκού" "κινήματος".

Ο αποκαλούμενος ως νεοφιλελευθερισμός, ξεκινάει μάλλον από την σχολή του Σικάγου. Τη δεκαετία του 70, κυριαρχούσε στα πανεπιστήμια η άποψη πως κάθε κρίση του συστήματος, οφειλόταν στην επέμβαση του κράτους. Το "κίνημα" αυτό απαιτούσε την εκτεταμένη ιδιωτικοποίηση όλων των υπηρεσιών, την κοπή κάθε είδους πρόνοιας και την κατάργηση των συνόρων. Και βεβαίως τον κοινό φορολογικό συντελεστή και την κατάργηση του κατώτερου μισθού.

Βέβαια, πολύ εύκολα, μπορεί κάποιος να διακρίνει πως αυτές οι θέσεις, δεν είναι τίποτε παραπάνω από επιστημονικοποιημένη κάλυψη της ασύδοτης δράσης των μονοπωλίων και κάθε άλλο παρά γνήσιο προϊόν της διάνοιας κάποιων ατόμων. Ο δογματισμός τους πηγάζει από το γεγονός του ότι οι απόψεις αυτές θεωρούνται πλέον επιστημονικά αποδεδειγμένες. (θα αναπτύξω περαιτέρω την άποψη μου για τον νεοφιλελευθερισμό σε άλλη ανάρτηση).

Από την άλλη πλευρά, υπάρχει η εγκεκριμένη άποψη της αριστεράς. Αυτή πηγάζει από την αναζήτηση του απόλυτης και "σωστότερης" κομμουνιστικής κοινωνίας. Η αριστερά θα είναι πάντα δογματική, γιατί το δόγμα αποτελεί αναγκαίο στοιχείο της σύστασής της. Ακόμη, ένα κυρίαρχο στοιχείο της κομμουνιστικής κυρίως αριστεράς είναι η προσπάθεια για απώλεια κάθε είδους ατομικότητας προς όφελος της κολλεκτίβας και διαφορετικών ατομικών θέσεων.

Εκτός αυτού του κυρίαρχου διπόλου υπάρχει και άλλα είδη του political correct, που πλέον έχουν αρχίσει να χάνουν την αίγλη τους, όπως αυτό του Χριστιανισμού. Και μέσα στον χριστιανισμό, υπάρχει το political correct του κλήρου.

Αυτά τα 2 είδη του political correct έχουν καταδυναστεύσει και αλλοιώσει την διανόηση και σκέψη των αυτόνομων προσωπικοτήτων και αποτρέπουν την πολυφωνία. Είναι δύσκολο πλέον, κάποιος να ξεφύγει από τους περιορισμούς που τους θέτουν αυτές οι "κλίκες" και να έχει κάποια αποδοχή και προβολή.

Οφείλουμε εμείς που ισχυριζόμαστε πως φέρουμε ατομική άποψη να συλλογιζόμαστε ελεύθερα, δηλαδή πέρα από τα "καλούπια" που μας προσφέρονται την κάθε χρονική στιγμή.

Μήπως έχουμε γίνει υπερβολικά ανεκτικοί με το ισλάμ;

Ένας Αμερικάνος δημοσιογράφος αποκεφαλίστηκε προχθες από τζιχαντιστές της ISIS στο Ιρακ. Παράλληλα, συνεχίζεται η γενοκτονία των Γεζίντι και άλλων χριστιανικών πληθυσμών  και ο εκτοπισμός τους από την περιοχή.

Η δολοφονία αυτή ήταν ως προς την μορφή της και την σύλληψή της, άκρως φασιστική. Ήταν απόδοση συλλογικής ευθύνης με θύμα έναν άμαχο δημοσιογράφο στα πλαίσια ενός θρησκευτικού πολέμου. Ήταν κάτι τελείως φρικτό και απάνθρωπο. Για να καταλάβετε, το αντίστοιχο θα ήταν οι ΗΠΑ, να σκοτώσουν κάποιους μουσουλμάνους που ζουν μόνιμα εκεί και να απειλεί πως θα σκοτώσει και άλλους αν δεν ελευθερώσουν τον άλλον Αμερικάνο κρατούμενο τους.

"Θα σας πνίξουμε όλους στο αίμα" απειλεί η ISIS τις ΗΠΑ. Τι άλλο θα μπορούσε να εκφράσει καλύτερα την σχιζοφρένεια τους και τον φανατισμό τους; Απειλούν την μεγαλύτερη υπερδύναμη και δολοφονούν άμαχους Αμερικανούς πολίτες, ενώ ταυτόχρονα είναι ήδη απομονωμένοι από τους περισσότερους μουσουλμάνους και όλα τα ισλαμικά κράτη.

Οποιαδήποτε επέμβαση των ΗΠΑ στην περιοχή θα είναι πλέον ηθικά καλυμμένη και πρέπει κιόλας να υπάρξει. Όπως είναι πλέον αναγκαία και η δημιουργία κουρδικού κοσμικού κράτους.

Το θράσος αυτών των ανθρώπων είναι απύθμενο!Πολλοί από αυτούς λέγεται πως έχουν πάρει ιθαγένεια από ευρωπαϊκά κράτη(όπως και ο εκτελεστής) και πήγαν στη Συρία να πολεμήσουν. Παρόλο δηλαδή του ότι η Ευρώπη προστατεύει και ταΐζει αυτούς και τις οικογένειές τους(γιατί στην πραγματικότητα ελάχιστοι από αυτούς δουλεύουν), αυτοί καταλήγουν να κάνουν τέτοια εγκλήματα εις βάρος συνανθρώπων τους και να κηρύττουν θρησκευτικό πόλεμο στην δύση. Οι περισσότεροι μουσουλμάνοι στην Ευρώπη ζουν απλά μονάχα από την πρόνοια που τους προσφέρεται. Είναι χαρακτηριστικό πως στην Δανία οι μουσουλμάνοι που είναι το 5% του πληθυσμού καταναλώνουν το 40% της πρόνοιας. Γενικά το 80% των 50 εκατομμυρίων μουσουλμάνων της Ευρώπης ζούν από την πρόνοια, δηλαδή εις βάρος των άλλων.

Απ'ότι φαίνεται δηλαδή, η μουσουλμανική μειονότητα της Ευρώπης βρίσκεται σε μία θέση που δεν της επιτρέπει να φέρει δημόσιο λόγο. Και όμως! Μουσουλμάνοι απαιτούν να εφαρμοστεί η sharia και κάποιοι ακόμη απειλούν να αποσπάσουν κομμάτια από Ευρωπαϊκά κράτη για να δημιουργήσουν χαλιφάτα! κοιτάξτε εδώ!

Βέβαια, η υποκριτική ανεκτικότητα της Ευρώπης δεν επιτρέπει δημόσιους διαλόγους για αυτά τα πράγματα....Είναι ρατσιστές και "ισλαμοφοβικοί" αυτοί που εκθέτουν τέτοια πράγματα. Οι σοσιαλδημοκράτες και η αριστερά παριστάνουν ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Το δίκαιο, βέβαια...είναι με τους εξεγερμένους!

Οι δε αραβικές χώρες υπάρχουν στο παγκόσμιο γίγνεσθαι μόνο και μόνο για τα πετρέλαιά τους. Καμία προσφορά στην ανθρωπότητα, και καμία αναγνώριση ανθρώπινων δικαιωμάτων. Εκεί βέβαια δεν πιάνουν τα "νταϊλίκια" που κάνουν στην Ευρώπη. Εκεί υπάρχει η sharia και μηδενική ανοχή στο έγκλημα.

Τέλος, λέμε για την επεμβατικότητα των ΗΠΑ και τον ιμπεριαλισμό της. Σκεφτείτε, όμως πως θα ήταν σήμερα ο κόσμος, αν για παράδειγμα η Σαουδική Αραβία ήταν η υπερδύναμη...

Και ένας χάρτης της ISIS για χώνεψη...

Τι θέλει να πει ο ποιητής;

Από άρθρο του Γ Σιακαντάρη(διδάκτορα Κοινωνιολογίας), http://www.badiera.gr/?p=18412 "Η Νίκη της Χαμένης Ανοιξης"  πριν λίγες μέρες στα ΝΕΑ: "...Η Σοσιαλδημοκρατία δεν κατέλυσε τον καπιταλισμό με αυθαίρετες πράξεις, γιατί θεώρησε πως πυρήνας της πολιτικής της ήταν ανάπτυξη και δημοκρατία", "...ο καπιταλισμός και η δημοκρατία δεν ταυτίζονται. Αντιθέτως οι σχέσεις της απόλυτα ελεύθερης αγοράς με την Δημοκρατία είναι βαθιά αντιφατικές έως και εχθρικές", "...Η ΣΔ δεν ανέτρεψε τον καπιταλισμό, γιατί κατανόησε οτι αν θέλουμε να διατηρήσουμε τη δημοκρατία αυτός δεν ανατρέπεται", "...Η ΣΔ συναίνεση διατηρώντας τη δημοκρατία διέσωσε τον καπιταλισμό αλλά και τον μετασχημάτισε ριζικά. Απόδειξη. Ο καπιταλισμός της σημερινής νεοφιλελεύθερης συναίνεσης"

Η αντιφατικοτήτα των επιχειρημάτων είναι περισσότερο από προφανής. Ωστόσο ο κύριος Σιακαντάρης είναι διδάκτορας Κοινωνιολογίας και δεν θα ήταν σώφρον να τον προσπεράσουμε απλά ως αερολόγο.   Θα μπορούσαμε, ακόμη να πούμε πως εκφράζει τέλεια την σύγχυση της χρεοκοπημένης ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και των "ελαφροαριστερών" κομμάτων τύπου ΣΥΡΙΖΑ που στην πραγματικότητα δεν έχουν πλέον να αντιπροτείνουν κάτι.

...Εαν ήμασταν και λίγο κακοπροαίρετοι θα λέγαμε πως οι κλίκες τύπου σοσιαλδημοκρατικού πασοκ και συριζα δεν επιθυμούν τίποτα άλλο παρά καπιταλισμό στον ιδιωτικό τομέα απλά για να χρηματοδοτείται ο "σοσιαλιστικός παράδεισος" των κομματικών του δημοσίου. Και πάλι κανείς δεν θα μπορούσε να διαφωνήσει μαζί μας.

Η τεχνολογία ως ο κυρίαρχος διαμορφωτής της κοινωνίας και της πολιτικής

Η τεχνολογία είναι η μοναδική ανθρώπινη δραστηριότητα που έχει τόσο μεγάλη επίπτωση πάνω στην κοινωνία. Η τεχνολογία έχει δύναμη πολύ επιθετική. Ή θα μεταλλάξει πλήρως την κοινωνική δομή ενός λαού, ή θα τον καταστρέψει(μέσω της κατάκτησης από λαό τεχνολογικά προηγμένο)

Κάποτε ένας λαός ανακάλυψε την γεωργία. Αποφάσισε, λοιπόν να σταματήσει την νομαδική του ζωή και να εγκατασταθεί κάπου μόνιμα. Αυτό το γεγονός είχε σαν αποτέλεσμα την δημιουργία του ανθρώπινου πολιτισμού, με την μορφή που τον γνωρίζουμε εως και τώρα. 

Ήταν τότε που δημιουργήθηκαν οι πρώτοι ιδιοκτήτες και η έννοια της ιδιοκτησίας. Τότε ήταν και που δημιουργήθηκαν και η εξαρτημένη μορφή οικονομίας και οι κοινωνικές τάξεις. Μία τέτοια κοινωνία χρειαζόταν την εξειδίκευση για να επιβιώσει. 

Σε αντίθεση με την νομαδική ζωή, που όλα τα μέλη της κοινωνίας έχουν ουσιαστικά το ίδιο "επάγγελμα" , οι αγροτικές κοινωνίες μπορούν να δημιουργήσουν και άλλα "επαγγέλματα". Και όσο μεγαλώνουν, αυξάνονται και οι ανάγκες για διαφορετικές ειδικότητες.

Δημιουργήθηκε η ανάγκη για προστασίας από επιδρομές άλλων λαών, οπότε έχουμε την δημιουργία του στρατού. Ο στρατός έφερε και τους πρώτους σκλάβους. Οι σκλάβοι στη συνέχεια έφερε μεγαλύτερη συσσώρευση πλούτου στους παλαιότερους πληθυσμούς, οπότε έχουμε και την δημιουργία της αριστοκρατίας. Οι αριστοκράτες ήταν αυτοί που μέχρι την αστική επανάσταση(όπου και έχουμε και το κάψιμο των βιβλίων-πιστοποιητικών αριστοκρατίας, όπως και το libro d'oro στην Κέρκυρα) στην Ευρώπη μπορούσαν να γνωρίζουν και να περιφανεύονται για την καταγωγή τους. Από εκεί ξεκινά και η πρώτη κοινωνική διαστρωμάτωση. Αυτή η συσσώρευση του πλούτου αύξησε περαιτέρω την πολυπλοκότητα της κοινωνικής διαστρωμάτωσης και τις εξειδικευμένες εργασίες. Ακόμη, η καλή ζωή των αριστοκρατών δημιούργησε και το καλό γούστο και την άνθηση των τεχνών των γραμμάτων των επιστημών κτλ, και δημιούργησε αυτό που σήμερα αντιλαμβανόμαστε ως πολιτισμό. Τότε ήταν και η εποχή που δημιουργήθηκαν και τα πρώτα πολιτεύματα. Από την αρχαία Ελλάδα έχουμε:βασιλεία, αριστοκρατία, δημοκρατία, ολιγαρχία, τυραννία.

Ας εξετάσουμε τώρα έναν άλλον λαό. Πιο σύγχρονο αυτή τη φορά. Τους Άγγλους. Οι Άγγλοι, ήταν οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν την δύναμη της μηχανής για να παράξουν έργο. Ήταν οι πρωτεργάτες της βιομηχανικής επανάστασης. Και βέβαια ήταν και ο λόγος που έγινε η Αγγλία η μεγαλύτερη υπερδύναμη. Απο τότε έχει αλλάξει ριζικά η κοινωνία και ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα. Με την εκβιομηχάνιση, είχαμε την πρώτη μαζική μετανάστευση αγροτικών πληθυσμών στα αστικά κέντρα. Πριν την εκβιομηχάνιση η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων ήταν αγρότες. Μετά την εκβιομηχάνιση, το μεγαλύτερο μέρος των αγροτών εγκαταστάθηκε στις πόλεις και προλεταριοποιήθηκε, όπως θα έλεγε και ένας μαρξιστής.

Θα υπήρχε μήπως ο κομμουνισμός και ο σοσιαλισμός αν δεν είχε προηγηθεί η βιομηχανική επανάσταση; Θα γινόταν ποτέ η σεξουαλική επανάσταση , αν δεν είχε ανακαλυφθεί η αντισύλληψη; Θα υπήρχε ποτέ η έννοια της παγκοσμιοποίησης και των ανοικτών συνόρων αν δεν υπήρχε ο ανεπτυγμένος καπιταλισμός και οι πολυεθνικές εταιρίες; Θα υπήρχε η μαζική μετανάστευση αν δεν υπήρχαν οι ανεπτυγμένες μεταφορές του σήμερα και η ανακάλυψη του εμβολιασμού; Θα υπήρχε η ελευθερία του λόγου στον βαθμό που την προσφέρει απλόχερα το ιντερνετ σήμερα;

Το ίντερνετ και η πληροφορική γενικά είναι η τεχνολογία που διαμορφώνει την εποχή μας. Ότι ήταν και η βιομηχανική επανάσταση για τον 19ο αιώνα. Πολλοί άνθρωποι θα αναγκαστούν να αλλάξουν επαγγέλματα, θα υπάρξει και άνοδος της ανεργίας, λόγω αυτοματοποίησης, αλλά και η αναγκη της συνεχούς εκπαίδευσης.Ίσως θα αμφισβητηθούν πολλές κοινωνικές δομές και αξίες και σίγουρα η θρησκεία.

Τέτοια "πράματα" περίμενα να ακούσω και εγώ ο δύστυχος όταν βρήκα την διαλογο-διάλεξη του κ. Δήμου στο youtube περι τεχνολογίας. Αλλά αυτός ανέφερε σχεδόν μονάχα πως οι Έλληνες είναι απλά τεχνοφοβικοί....

https://www.youtube.com/watch?v=0An7Ai-RtsM

πανεπιστημιο......

Κάθε χρόνο, τέτοιο καιρό, ανακοινώνονται οι βάσεις εισαγωγής για τα τμήματα των πανεπιστημίων. Τα παιδιά μετά από την τρομερή δοκιμασία των πανελληνίων θα εισαχθούν στα τμήματα της επιλογής τους-ή τουλάχιστον σε αυτά που μπόρεσαν να περάσουν.

Οι περισσότεροι που θα περάσουν θα απογοητευτούν απ'το πανεπιστήμιο. Κάποιοι, θα παρατήσουν ακόμη και τη σχολή τους. Οι λόγοι; Πολλοί. Κάποιοι θα απογοητευτούν γιατί θα καταλάβουν πως θα πρέπει να συνεχίσουν να διαβάζουν και μετά τις πανελλήνιες, άλλοι γιατί η σχολή τους δεν έχει καλά "γκομενάκια" και σωστά "αλάνια", άλλοι γιατί θα τους την "σπάνε" οι παρατάξεις και οι συνελεύσεις, άλλοι λόγω των μηδενικών υποδομών του ελληνικού πανεπιστημίου και άλλοι γιατί θα θεωρούν πως οι καθηγητές τους είναι διεφθαρμένοι και κακοί δάσκαλοι και επιστήμονες.

Όλοι αυτοί είναι και η πλειοψηφία και είναι, μάλιστα και τυχεροί σε σύγκριση με την τελευταία κατηγορία. Αυτοί οι τελευταίοι είναι και αυτοί που είναι οι πιο αδικημένοι από το σύστημα και την κοινωνία. Είναι αυτοί που έχουν συνειδητοποιήσει την απόλυτη "κενότητα" του σύγχρονου πανεπιστημίου και της γνώσης που αυτό πρεσβεύει.

Το πανεπιστήμιο πλέον δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα κέντρο εξειδίκευσης. Πνευματική ανωτερότητα και ανώτερη παιδεία δεν θα αποκτήσει κανένας από τους εισαχθέντες. Έχει εξελιχθεί πλέον σε ένα ακόμη σκαλοπάτι για την αγορά εργασίας. Είναι πλέον καθαρά ένας μηχανισμός εξειδίκευσης που "οπλίζει" απλά τους αποφοίτους του με τις κατάλληλες "για την αγορά" δεξιότητες.

Καμία βούληση και επιδίωξη για επιστημονική γνώση. Ελάχιστοι είναι αυτοί που θα ενδιαφερθούν για αυτά τα πράγματα. Χαρακτηριστικό είναι βέβαια, πως πολλοί από τους πανεπιστημιακούς φρόντισαν να γίνουν καθηγητές γιατί απλά δεν ήθελαν να αντιμετωπίσουν την ελεύθερη αγορά. Δηλαδή πολλοί από αυτούς που μας διδάσκουν είναι απλά κάποια άτομα τα οποία "έστρωσαν" τον κώλο τους γιατί δεν ήθελαν απλά να ασκήσουν το επάγγελμα που σπούδασαν στην ελεύθερη αγορά.

Αυτό για μένα είναι ένα γεγονός ιδιαίτερα νοσηρό. Δείχνει μία κοινωνία που έχει χάσει τον τρόπο να ζεί ευτυχισμένα. Μπορεί να έχουμε κατακτήσει ένα σεβαστό βιωτικό επίπεδο, ωστόσο δεν έχουμε καταφέρει να ζήσουμε ευτυχισμένοι. Έχουμε κτίσει έναν πολιτισμό που εξαναγκάζει την κοινωνία να σπουδάζει και να ξανασπουδάζει-η έννοια της συνεχούς εκπαίδευσης-πράγματα τα οποία δεν την ενδιαφέρουν καν και είναι "κενά" νοήματος.

Πραγματικά. Κοιτάξτε μονάχα τις βάσεις των σχολών. Οι πιο υψηλόβαθμες σχολές δεν είναι καν επιστημονικές. Η Ιατρική, η νομική, τα πολυτεχνία, και τα χρηματοοικονομικά δεν είναι καν επιστήμες. Η μηχανική δεν είναι επιστήμη , είτε είναι η μηχανική του χρήματος είτε του ανθρώπου, είτε της μηχανής. Για να μην αναφέρω την βαθμολογία των στρατιωτικών σπουδών και της αστυνομίας.

Οι δε λεγόμενες ανθρωπιστικές σπουδές έχουν παρακμάσει σε πρωτόγνωρο ιστορικά βαθμό. Αυτές οι σχολές έχουν πλέον γίνει οι σχολές των "τελευταίων". Πλέον φιλοσοφία, ιστορία, φιλολογία , αρχαιολογία και κοινωνιολογία θα σπουδάσουν "οι τελευταίοι".

Μα...θα μου πείτε, αυτές οι σχολές δεν έχουν επαγγελματική αποκατάσταση. Εκεί ακριβώς ήθελα απ'την αρχή να καταλήξω!

Ποιο είναι πλέον το "λαϊκό" αίτημα για το πανεπιστήμιο; Πτυχίο με δουλειά! Αυτό ακριβώς θα ακούσετε απο τον γονιό, τη γιαγιά και τα διάφορα ιδιωτικά ΙΕΚ. Ποια επιστημονική γνώση και κουραφέξαλα; Αν δεν θα βρείς δουλειά γιατί να σπουδάσεις;

Κοιτούσα μέσα από το youtube τον τρόπο με τον οποίο τα αμερικάνικα πανεπιστήμια διαφημίζονται μέσω των ΜΜΕ. 1 000 000 δολλάρια λένε αξίζει ένα πτυχίο, καθώς ο πτυχιούχος θα βγάλει συνολικά στη ζωή του 1 000 000 παραπάνω απ΄ότι θα έβγαζε αν δεν σπούδαζε.(πως θα μπορέσουν νομίζεται να δικαιολογήσουν το δάνειο των 250 000 που πρέπει να πάρει κάποιος φοιτητής για να μπορέσει να σπουδάσει στις ΗΠΑ). Με αυτόν τον πραγματικά αισχρό και φτηνό τρόπο διαφημίζονται πλέον τα "λεγόμενα" καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου...

Σκεφτείτε πόσο έχουμε ξεπέσει ως άτομα και ως κοινωνία. Σπουδάζουμε κάτι που δεν μας ενδιαφέρει απλά για να βρούμε δουλειά κάπου και να μπορέσουμε να παράξουμε το μέγιστο δυνατόν υπερκέρδος για κάποιον άλλον, έτσι ώστε να μας κρατήσει στη δουλειά. Δηλαδή, δρομολογούμε ολόκληρη τη ζωή μας για να αποτελέσουμε εύχρηστο εργαλείο για κάποιον άλλον. Αντί να προσπαθήσουμε να στήσουμε κάποια δουλειά δική μας ή με συνεταιρισμό , φιλάμε κατουρημένες ποδιές για να μας προσλάβουν

Αυτό είναι η ψυχοσύνθεση του σκλάβου. Η "διανόηση" του σκλάβου, προτάσσει την ασφάλεια στην αλήθεια και την γνώση. Την δουλειά στην δημιουργία. Την διασκέδαση στην ψυχαγωγία. Την ξεκούραση στην μάθηση. Το ποδόσφαιρο στην τέχνη.

Η βιομηχανική επανάσταση μετέφερε λαϊκά στρώματα από την ύπαιθρο στις πόλεις, και τους ενέταξε στην κοινωνική ζωή της πόλης και το παγκόσμιο "γίγνεσθαι". Ωστόσο δεν μπόρεσαν να υιοθετήσουν την αστική κουλτούρα, όπως την γνωρίζαμε τον 18ο αιώνα. Αυτά τα λαϊκά στρώματα, αφού έχασαν την παράδοση, που ήταν και η μοναδική πολιστική κληρονομιά που είχαν, έγιναν αυτό που αποκαλούμε τώρα ως "μάζα", ή αλλιώς προλεταριοποιήθηκαν. Αυτοί πλέον κινούν την αγορά και σε έναν βαθμό και την πολιτική. Έτσι εξηγούνται και διάφορα πρωτόγνωρα φαινόμενα , όπως η μουσική βιομηχανία, το hollywood, ο πολιτικός λαϊκισμός όπως και το πανεπιστήμιο με την σημερινή του μορφή. Ζούμε πλέον στον πολιτισμό των σκλάβων.

Για τους Γεζιντι ποιος θα κλάψει;

Παλαιστίνη και Ιρακ. Δύο πονεμένα μέρη, δύο μέρη που τώρα βιώνουν τον πόλεμο.

Στην Παλαιστίνη, το Ισραήλ βομβαρδίζει τη λωρίδα της Γάζα, σε μία προσπάθεια να αποδυναμώσει τη Χαμας(ισλαμική εξτρεμιστική οργάνωση). Ωστόσο, οι βομβαρδισμοί χτυπούν πολλούς αμάχους και παιδιά σκοτώνονται άδικα. Σκληρό, φρικτό και απάνθρωπο.

Στο Ιρακ ένας λαός απειλείται με εξαφάνιση από τους τζιχαντιστές της ISIS(ισλαμιστική οργάνωση, πιο ακραία από την Χαμάς και απο την αλ καιντα. Η ίδια η αλ καιντα που η ISIS ήταν παρακλάδι της, δεν τους αναγνωρίζει πλέον γιατί τους θεωρεί υπερβολικά σκληρούς). Πολύς κόσμος σκοτώθηκε ή στην καλύτερη περίπτωση εξισλαμίστηκε. Ένας ολόκληρος πολιτισμός απειλείται με εξαφάνιση. 1000 γυναίκες τουλάχιστον και πολλά παιδιά απήχθησαν ως σκλάβοι του σεξ (έτσι δεν κηρύττει εξάλλου και ο προφήτης τους;)

Στη πρώτη περίπτωση είχαμε έντονο ακτιβισμό και κριτική από την δύση και κυρίως από αριστερούς και αριστεριστές. Καμπάνιες αλληλεγγύης, διαδηλώσεις και άλλα -στα οποία εγώ δεν διαφωνώ καθόλου(κυρίως με την αποστολή τροφίμων και η ιατρικής βοήθειας).

Στη δεύτερη περίπτωση, αν δεν υπήρχαν τα "καθεστωτικά" μέσα ίσως να μην μαθαίναμε ποτέ για την ύπαρξη της φυλής των Γεζίντι. Καμία διαδήλωση και καμία κοινωνική κατακραυγή. Οι Γεζίντι δέχονται βοήθεια μονάχα από πρωτοβουλίες κάποιων κρατών όπως οι ΗΠΑ.

Στην Ελλάδα, το παρεάκι των Καραγκιόζηδων(aka ΣΥΡΙΖΑ), αναγκάστηκε να αναφέρει κάποια πράγματα* για την κατάσταση στο Ιράκ μέσω της Αυγής, αλλά επίσημη ανακοίνωση δεν υπήρξε. Ούτε το όνομα τους δεν πολυέχουν αναφέρει καλά καλά. Καμία κινητοποίηση, καμία βοήθεια, καμία αλληλεγγύη καμιά κοινωνική κατακραυγή.

Από πότε αγαπάμε τόσο πολύ τους μουσουλμάνους άραβες τζιχαντιστές; Έχει ξεχάσει ήδη, αυτός ο λαός τί πέρασε από το τζιχάντ των Οθωμανών; Ή μήπως οι Γεζίντι έχουν σχηματίσει ισχυρά λόμπυ στις ΗΠΑ, όπως οι Εβραίοι και ο "αγώνας" της ΙSIS είναι "δίκαιος", όπως και αυτός την Ιντιφάντα; Ή μήπως είμαστε αντισημηταράδες του κερατά στην Ελλάδα; Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω την στάση αυτή του ΣΥΡΙΖΑ και του λεγόμενου "κινήματος". Εχουν εξισλαμιστεί και αυτοί; Ή μήπως κρύβονται και εδώ πιο "σκοτεινοί", κρυφοί λόγοι; Ότι και να συμβαίνει δεν έχει σημασία πλέον. Μετά από τόσα καραγκιοζιλίκια δύσκολο είναι να κάτσει κάποιος να ασχοληθεί σοβαρά μαζί τους...

*ανέφερε μονάχα κάποια γεγονότα στο Ιράκ όπως εδώ , ή εδώ , ή εδώ. Εγώ, δεν μπόρεσα να βρω κάποια τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ στο ιντερνετ  ούτε επίσημη ανακοίνωση, εκτός από το παρακάτω άρθρο http://www.avgi.gr/article/3687883/irak-o-polemos-gia-tin-exousia-ki-ekeinos-gia-tin-epibiosi . Χαρακτηριστικό είναι πως δεν αναφέρεται καν το όνομα των Γεζίντι...

Ένα χοντρό ψέμα του Άδωνι

Ο κύριος Γεωργιάδης έχει έντονο δημόσιο λόγο, γεγονός που τον οδηγεί και σε πολλές γκάφες, κάποιες λιγότερο σοβαρές και κάποιες περισσότερο. Θα αναφέρω, λοιπόν μία από τις λιγότερο γνωστές αλλά εξίσου σημαντικές γκάφες-ψέματα-βλακείες του.

Στο παρακάτω βίντεο, είπε το ΧΟΝΤΡΟ ψέμα πως οι μετανάστες στην Αυστραλία πληρώνουν 20,000 δολάρια για να πάνε τα παιδιά τους σχολείο.

Απορώ πως δεν το έκανε ποτέ κανένας δημοσιογράφος θέμα αυτό. Γιατί δεν μπορεί ένας πολιτικός και μάλιστα υπουργός να αναφέρει τέτοια αναίσχυντα ψεύδη, χωρίς να φέρει αυτό στην πραγματικότητα καμία αντίδραση.

Το αν βέβαια είναι ρατσιστής ή αν αντιμετωπίζει με ανεκτικότητα ρατσιστικές νοοτροπίες, το έχουμε καταλάβει ήδη από τότε που διαφήμιζε το αντισημιτικό βιβλίο-λίβελο του Πλεύρη. Και δεν έκρυβε καθόλου τον θαυμασμό του για αυτόν τον μεγάλο φασίστα και ρατσιστή.