Φτάνει πια με τους υποστηριχτές των Παλαιστινίων τζιχαντιστών!!!

Καταρχήν να ξεκαθαρίσω πως κατακρίνω τον βομβαρδισμό των παλαιστινιακών περιοχών από το Ισραήλ. Ωστόσο, πιστεύω πως την ευθύνη για αυτό, την φέρουν οι τρομοκράτες της Χαμάς και ο ισλαμικός θρησκευτικός φανατισμός.

Πάντοτε όταν υπάρχει κάποια ταραχή στο Ισραήλ υπεύθυνη είναι η Χαμας. Το κράτος του Ισραήλ ποτέ δεν έκανε θρησκευτικές ή εθνικές διακρίσεις. Βέβαια είναι λογικό να υπάρχει κάποια περιθωριοποίηση των μουσουλμάνων, λόγω της τρομοκρατίας και του γεγονότος ότι η συντριπτική πλειοψηφία των μουσουλμάνων του Ισραήλ στηρίζει αυτές τις ενέργειες. Ωστόσο, οι μουσουλμάνοι έχουν τα ίδια δικαιώματα με του Εβραίους και μπορούν και φοιτούν και στα ίδια πανεπιστήμια. 

Το μίσος των Παλαιστίνιων είναι τόσο μεγάλο που στο 60%, δεν δέχονται καν την ενδιάμεση λύση της ύπαρξης 2 κρατών. Ζητάνε ασυζητητί τον εκδιωγμό όλων των Εβραίων από την περιοχή.

Αυτό το 60% των Παλαιστινίων είναι και φανατικοί ισλαμιστές. Το πραγματικό πρόβλημά τους, αλλά και όλων των μουσουλμάνων Αράβων είναι η ύπαρξη μη ισλαμικού εβραικού κράτους σε αραβική γή. Είναι δηλαδή απλοί τζιχαντιστές που δεν συμφιλιώνονται με κάτι το διαφορετικό από τον εκδιωγμό όλων Εβραίων και την ίδρυση ισλαμικού θρησκευτικού κράτους. 

Το εβραικό όραμα για το Ισραήλ, γνωστό και ως σιωνισμός ήταν η δημιουργία κοσμικού κράτους (ναι καλά ακούσατε κοσμικού) για τους Εβραίους στην ιστορική περιοχή του Ισραήλ. Περίπου ίδιο δηλαδή με το ελληνικό όραμα. Είναι στην βάση του δηλαδή, εθνικιστικό, όχι όμως άδικο. Οι Εβραίοι είχαν ήδη δεχτεί πολλούς διωγμούς, ρατσισμό και διακρίσεις έως το ολοκαύτωμα. Ενδεικτικά οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης ήρθαν αφότου τους είχαν εκδιώξει οι Ισπανοί βασιλείς. Αυτός ο λαός λοιπόν χρειαζόταν και ένα "σπίτι", μία χώρα δηλαδή που θα αισθανόταν ασφάλεια. Άλλος χώρος από αυτόν δεν έμελλε να είναι η Παλαιστίνη, που είναι και η ιστορική κοιτίδα του εβραισμού.

Εκείνη την εποχή, τα πράγματα ήταν λίγο περίεργα όσον αφορά την κυριότητα της Παλαιστίνης. Λίγα χρόνια πρίν είχε διαλυθεί η οθωμανική αυτοκρατορία και ήταν δημιουργήθηκαν και τα περισσότερα κράτη της μέσης ανατολής. Και πέρασε από την κυριότητα διάφορων κρατών μέχρι τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ.

Τότε στην περιοχή κατοικούσαν κυρίως άνθρωποι που είχαν αραβική εθνική ταυτότητα και θρήσκευμα πρωτίστως το ισλάμ και δευτερευόντως τον χριστιανισμό. Υπήρχε ωστόσο και εβραικός πληθυσμός. Όσοι επέμεναν βέβαια μετά τον διωγμό του 1929 απο την Γαζα(ναι καλά ακούσατε υπάρχαν Εβραίοι στη Γαζα!), από τους Βρετανούς για να κατευνάσουν τους μουσουλμάνους Άραβες που είχαν επιδοθεί σε σφαγες κατά των Εβραίων. Στη Χεβρώνα η σφαγή ήταν τρομακτική.

Οι δε Παλαιστίνιοι κάθε άλλο παρά παλαιστινιακή συνείδηση δεν είχαν. Είχαν καθαρά αραβική. Η ίδια η ονομασία της Παλαιστίνης προέρχεται από τις αναφορές των Ελλήνων και Ρωμαίων συγγραφέων για την χώρα των Φιλισταίων. Δεν είναι καν "παλαιστινιακή" ή "φιλιστινική". Οι Φιλισταίοι ήταν λαός πολύ διαφορετικός από τους σημερινούς Παλαιστίνιους. Είχαν καταρχήν δικιά τους γλώσσα και δεν ήταν Άραβες, όπως αυτοπροσδιορίζονται σήμερα οι Παλαιστίνιοι.

Υπο αυτές τις συνθήκες λοιπόν αποφάσισαν οι Εβραίοι να υλοποιήσουν το σιωνιστικό τους όραμα για την δημιουργία Εβραικού κράτους. Και ξεκίνησαν αγοράζοντας αρχικά γή από τους ίδιους τους Παλαιστίνιους, οι οποίοι και τους την πούλησαν. 

Στις συζητήσεις των σιωνιστών, αποφασίστηκε πως το κράτος θα είναι κοσμικό, με ίσα δικαιώματα σε Εβραίους και Άραβες. Ωστόσο, η ιδέα δημιουργίας εβραικού μή ισλαμικού κράτους που θα περιλαμβάνει περιοχές που θα τις είχαν κανονικά αραβικές χώρες δεν άρεσε στους Αραβες. Στο σημείο που φτάσανε στον πόλεμο των 6 ημερών. Με νικητή το Ισραήλ. Και με την προσθήκη όλων των ιστορικών περιοχών που έχει έως και τώρα.

Πως εξηγείται, όμως ότι όλοι οι αριστεροί και κυρίως αυτοί της Ελλάδας είναι κατά του Ισραήλ και της ύπαρξής του;

Ένας σημαντικός παράγοντας για αυτή την στάση των αριστερών είναι ότι εκείνη την εποχή του πολέμου των 6 ημερών ο Νάσσερ της Αιγύπτου πρόσκεινταν στο Σοβιετικό στρατόπεδο. Μάλιστα είχε αγοράσει και σοβιετικά όπλα και αεροπλάνα. Και προσπαθούσε την δημιουργία συμμαχίας αραβικών-ισλαμικών-προοδευτικών δυνάμεων εναντίον του φιλοδυτικού-συντηρητικού Ιράν.

Όλα δείχνουν πως οι Άραβες βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε ένα τζιχάντ. Το θέμα είναι: τι στάση θα πάρουμε εμείς σε αυτό το θέμα. Θέλουμε κοσμικό κράτος και ειρηνική συνύπαρξη στη Μεση Ανατολή, ή τη δημιουργία ενός ακόμη ισλαμικού θρησκευτικού κράτους και τον διωγμό, αν όχι και την γενοκτονία των Εβραίων;