Ο ναρκισσισμός ως αρετή στον μεταμοντερνισμό και η αγωνιώδης ύπαρξη του σύγχρονου ανθρώπου

Έως και το τέλος του β παγκοσμίου πολέμου, κυρίαρχο πρότυπο στις δυτικές κοινωνίες ήταν ο εγωιστής.  Ο άνθρωπος που κοιτάει το στενό του συμφέρον δηλαδή. Ο άνθρωπος του καπιταλισμού. Υπέστει σοβαρή κριτική από τον σοσιαλισμό, τη θεολογία και την διανόηση, και μάλιστα, έχασε κιόλας κάποιες μάχες(πχ στη Σοβιετική Ένωση). Ωστόσο επανήλθε πιο δυναμικά, αλλά μεταλλαγμένος αυτή τη φορά. Επανήλθε ως ναρκισσισμός.

Η αλλαγή αυτή βρίσκεται, μάλλον  κάπου στο τέλος της δεκαετίας του 60, όπου από την εξέγερση και τις ιδεολογίες περάσαμε στην αδιαφορία. Σιγά, αλλά σταθερά, αυτή η αντίληψη αυξανόταν ώσπου και κυριάρχησε κυρίως με τη διάλυση της Σοβιετική Ένωσης. Η αδιαφορία για την πολιτική, τη θρησκεία και τις ιδεολογίες έφερε τον καταναλωτισμό. Και ο καταναλωτισμός, έφερε την εποχή μας. Την τελευταία δεκαετία μάλιστα, έχουμε δεί απίστευτα πράγματα. Η έκφραση του ναρκισσισμού δεν εκφράζεται μόνο στεγνά και ξεδιάντροπα αλλά και επιδοτείται κιόλας. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν γίνει πάμπλουτοι χρησιμοποιώντας απλά και μόνο την αναγνωρισιμότητά του, όπως οι Καρντάσιανς. Το facebook δίνει και παίρνει, με νικητές τους πλέον αυτοπροβαλλόμενους και αυτάρεσκους νάρκισσους.

Πραγματικά όμως, πως προέκυψε αυτή η μετάλλαξη του εγωιστή στον νάρκισσο; Λόγω της ανάπτυξης του καπιταλισμού βέβαια! Ο νάρκισσος έχει περισσότερες ανάγκες από τον ολοκληρωμένο άνθρωπο και γενικά θέλει να διακρίνεται. Ο ολοκληρωμένος έχει ελάχιστες ανάγκες-αλλιώς δεν θα ήταν ολοκληρωμένος! Οπότε έχουμε ως προβαλλόμενο πρότυπο τον νάρκισσο.

Ακόμη η έλλειψη οποιασδήποτε αξίας στη ζωή(ιδεολογία, θρησκεία, ή και κάποια εγκόσμια αξία) για το οποίο αξίζει να ζήσει και να πεθάνει κανείς, οδηγούν τον σύγχρονο άνθρωπο να επικεντρώνεται στον εαυτό του. Τίποτα πλέον πέραν του εαυτού του δεν τον συγκινεί, ούτε ο θεός, ούτε το έθνος, ούτε και κάποια ιδεολογία. Δεν είναι τυχαίο πως και ο έρωτας έχει συκοφαντηθεί απίστευτα στην εποχή μας

Κάποια άλλη όμως παράμετρο που πολύ αγνοούν σε αυτό το θέμα είναι πως ο νάρκισσος προέκυψε ακόμη και ως αποτέλεσμα της επιδίωξης του "εκσυγχρονισμού". Για να μπορέσουν οι κοινωνίες να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα του μοντερνισμού χρειαζόταν μία βοήθεια, γιατί πάντα οι λαοί είναι συντηρητικοί και προσκολλημένοι στην παράδοση. Ο μοντερνισμός όμως απαιτεί ανθρώπους πέρα από την παράδοση και πέρα από την κοινωνία. Οι παλιές παραδοσιακές κοινωνίες είναι ιδιαίτερα κοινωνιοκεντρικές με αυστηρούς κανόνες και ηθικές αξίες, ενώ το πρόταγμα του μοντερνισμού είναι ο εγωισμός-ατομικισμός και η έλλειψη αξιών. Οπότε έχουμε την προβολή και την αποθέωση του "αυτοδημιούργητου" ανθρώπου. Στην πολιτική ζωή, ιδιαίτερα, έχουμε σιχαθεί να ακούμε αυτή τη λέξη

Ο αυτοδημιούργητος δεν αργεί να γίνει νάρκισσος, κυρίως όταν δεν έχει παιδεία.
Και εδώ είναι που ο νάρκισσος συγχέεται με τον αυτοδημιούργητο και γίνεται αξία



Ο άνθρωπος της εποχής μας έχει απόλυτη αδιαφορία για τα "θεία" και τα "υπερβατικά" και έχει ακόρεστες επιθυμίες. Οι επιθυμίες όμως δεν έχουν τέλος, επομένως ο άνθρωπος της εποχής μας δεν βιώνει ποτέ την "πλήρωση", άρα δεν μπορεί να φτάσει  ποτέ στην ευτυχία. Μία διαρκής ανησυχία χαρακτηρίζει την ύπαρξή του, και όταν του αναγγελθεί ο ερχομός του θανάτου τον καθηλώνει. Τις περισσότερες φορές αντί να ενδιαφερθεί για τα "υπερβατικά"(όπως θα έκανε δηλαδή ο άνθρωπος άλλων εποχών), προσπαθεί να αυξήσει την κατανάλωσή του και να εκπληρώσει κάποιες ανεκπλήρωτες επιθυμίες του(αγορά κάποιου αυτοκινήτου, κάποιο ταξίδι, σεξ με κάποιο σταρ του σινεμά κλπ).

28η Οκτωβρίου και ύμνοι του ΕΑΜ

Απο το βήμα:
"Εκπληκτος δηλώνει ότι έμεινε ο δήμαρχος Χαλανδρίου Σ. Ρούσσος (στηρίχθηκε από ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ) με τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν για τον «ύμνο του ΕΑΜ» που ακούστηκε από τα μεγάφωνα κατά τη διάρκεια της μαθητικής παρέλασης στο Χαλάνδρι: «Πρόκειται περί αστειότητος, η εθνική αντίσταση έχει αναγνωριστεί εδώ και χρόνια και θέλουν να μας απαγορεύσουν τον ύμνο του ΕΑΜ, όπως έκαναν σε άλλες εποχές;» έλεγε ο δήμαρχος, με τη σημείωση ότι «ο ύμνος του ΕΑΜ είναι... must για να δώσει βηματισμό»! Είπε ακόμα ότι κατά τη διάρκεια της παρέλασης «έπαιξαν» συνολικά 28 εμβατήρια (από το... «στρατός της Ελλάδας περνά», «των εχθρών τα φουσάτα περάσαν», έως το «Μακεδονία ξακουστή»). Και ο δήμαρχος συνέχισε: «Ο ύμνος του ΕΑΜ ήταν το 28ο εμβατήριο που ακούστηκε. Δεν κατάλαβα γιατί έγινε τόση φασαρία»."

Ο κ. Ρούσσος μάλλον αντιμετωπίζει και αυτός το ίδιο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν και πολλοί άλλοι Έλληνες. Δεν μπορεί να καταλάβει τα δικαιώματά του απ ότι φαίνεται. «Πρόκειται περί αστειότητος, η εθνική αντίσταση έχει αναγνωριστεί εδώ και χρόνια και θέλουν να μας απαγορεύσουν τον ύμνο του ΕΑΜ, όπως έκαναν σε άλλες εποχές;». Το γεγονός του ότι έχει αναγνωριστεί η εθνική αντίσταση, δεν σου δίνει το δικαίωμα να παίζεις τον ύμνο του ΕΑΜ στις παρελάσεις. Μπορείς να τα ακούς στο σπίτι σου και σε όποια ένταση θέλεις, αρκεί βέβαια να μην είναι σε ώρα κοινής ησυχίας...

Βέβαια και οι δεξιοί δεν τα πάνε καλύτερα...

απο το βήμα πάλι:
"Τι λένε οι γαλάζιοι

Τα λεγόμενα όμως του δημάρχου Χαλανδρίου και κυρίως ο ύμνος του ΕΑΜ μαθαίνω ότι απασχόλησαν και πρωτοκλασάτα γαλάζια στελέχη. Ελεγαν μάλιστα ότι ο δήμαρχος δεν γνωρίζει καλά την Ιστορία, ότι την 28η Οκτωβρίου 1940 η ΕΣΣΔ ήταν εν δυνάμει σύμμαχος της ναζιστικής Γερμανίας και ότι οι Σοβιετικοί έστειλαν στο Βερολίνο συγχαρητήρια για την εισβολή στη Γαλλία."

Το γεγονός του ότι η γιορτή είναι την 28η Οκτωβρίου δεν σημαίνει πως γιορτάζουμε μονάχα για εκείνη την μέρα. Αυτό βέβαια είναι τελείως παράλογο, γιατί θα ήταν σαν να γιορτάζαμε μονάχα την αρχή του πολέμου. Δηλαδή θα ήταν, σαν να γιορτάζαμε τον πόλεμο! Την 28η Οκτωβρίου γιορτάζουμε τον αγώνα του ελληνικού λαού ενάντια στο κατακτητή και θρηνούμε για τα θύματα ενός άδικου πολέμου.

Είναι η γιορτή αντιφασιστική όπως λένε οι αριστεροί;

Υπό μία έννοια δεν έχουν άδικο. Παρόλο που το ΟΧΙ το είπε ένας φασίστας, ο λαός αγωνίστηκε κατά του φασισμού, άθελά του ή μη. Και βέβαια, ο φασισμός ήταν η αιτία του πολέμου.

Ο Μεταξάς, ως φασίστας ήταν φιλογερμανός. Ιδεολογικά ο Χίτλερ και Μουσολίνι δεν απείχαν και πολύ από αυτόν(αν και ήταν πολύ πιο μετριοπαθής από Χίτλερ και Μουσολίνι). Έκρινε όμως πως αυτόν τον πόλεμο θα τον κέρδιζαν οι σύμμαχοι. Για αυτό και πήρε αυτή την απόφαση. Θα μπορούσε κάλλιστα να είχε κρίνει αλλιώς και να προσχωρούσε στον άξονα.

Άρα το ΌΧΙ, ως ΟΧΙ,  δεν ήταν αντιφασιστικό, αλλά πατριωτικό. Βέβαια σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να ηρωποιούμε τον Μεταξά! Ήταν και αυτός φασίστας, απλά ήταν πιο λογικός από τους άλλους.

Την 28η Οκτωβρίου, δεν γιορτάζουμε ένα ξερό ΟΧΙ κάποιου Μεταξά, αλλά τον αγώνα του ελληνικού λαού. Εξάλλου δεν θα είχε και κάποιο νόημα να γιορτάζουμε απλά μία φράση που είπε κάποτε κάποιος. Γιορτάζουμε τον αγώνα. Ο αγώνας του ελληνικού λαού ήταν άθελά του η μη αντιφασιστικός. Το ΕΑΜ ήταν μία συνειδητοποιημένη αντιφασιστική οργάνωση.

Θα πρέπει άρα να γιορτάζεται ο αντιφασισμός;

Επιβάλλεται! Ο φασισμός ήταν η αιτία του πολέμου και εννοείται πως αυτό θα πρέπει να αναφέρεται.

Έκανε λάθος ο δήμαρχος που έπαιξε τον ύμνο του ΕΑΜ;

Δεν μπορεί να παίξει εμβατήριο του ΕΑΜ σε μία παρέλαση. Δεν ήταν όλοι με το ΕΑΜ. Και το ΕΑΜ ήταν αυτό που οδήγησε στον εμφύλιο πόλεμο, όπου και πέθανε πολύς κόσμος άδικα. Γιατί τα θύματα του ΕΑΜ δεν ήταν μεγαλοαστοί ή δωσίλογοι τις περισσότερες φορές, αλλά, συγχωριανοί που απλά διαφωνούσαν με το ΕΑΜ. Πολλοί ακόμη έγιναν στόχος επειδή είχαν απλά προσωπικές διαφορές με διάφορα μέλη του ΕΑΜ. Και υπάρχουν έως σήμερα πολλοί άνθρωποι που προσβάλλονται ιδιαίτερα από τέτοια εμβατήρια Άρα, όντως, καλώς έφαγε κράξιμο ο δήμαρχος