Η παραπάνω έκφραση δυστυχώς συνεχίζει να επιβιώνει σε διαλόγους που μπορεί να κάνει κάποιος με ορκισμένους πασόκους ή αριστερούς(ποια η διαφορά τους άλλωστε;).
Όχι δεν θα αναφερθώ στην καταστροφική οικονομική πολιτική του ΠΑΣΟΚ, ούτε στα σκάνδαλα και την διαφθορά. Θα επικεντρωθώ μονάχα στην δημοκρατία και την δικαιοσύνη εκείνης της εποχής (γιατί χωρίς δικαιοσύνη δεν υπάρχει και δημοκρατία).
Και από που να ξεκινήσω! Αρχικά θα αναφέρω πως η πολιτική του "μοιράσματος" του κράτους σε διάφορους υποστηρικτές του ΠΑΣΟΚ και διάφορους γνωστούς, ε δεν είναι και το η πιο δημοκρατική. Αγγίζει τα όρια του φασισμού. Είναι ένας κρατικός "σοσιαλισμός" επιδοτούμενος από ενάν ολοένα και σκληρότερο καπιταλισμό(πως θα ζήσουν καλοφαγάδες εάν τα κορόιδα δεν δουλεύουν;). Οπότε, έχουμε και την δημιουργία 2 κατηγοριών ανθρώπων τους ΠΑΣΟΚΟΥΣ και τους ΔΕΞΙΟΥΣ.
Που να βρεί δικαιοσύνη κανείς τότε και τώρα; Όλοι οι δικαστές δικοί τους και ελεγχόμενοι. Δεν είναι τυχαίο βέβαια πως την έχουν γλιτώσει τόσοι κλέφτες και καταχραστές του δημοσίου εκείνη την εποχή. Όλο το δημόσιο ήταν διεφθαρμένο. Από τους δικαστές έως και τον πλέον άσημο ελεγκτή.
Οι ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ, οι ΑΓΩΝΙΣΤΈΣ, τι κάνανε άραγε, εκείνη την εποχή; Παρέμεναν αμέτοχοι σε αυτή την αισχρότητα; Μα τους είχε εξαγοράσει ήδη φτηνά ο Παπανδρεου...
Τι αναγνώριση του εμφυλίου τους έκανε(που πριν θεωρούνταν συμμοριτοπόλεμος), τι τιμές και αναγνώριση τους προσέφερε και τι συντάξεις αντίστασης τους έδωσε!(ε, βέβαια, ας μην το παραλείψουμε. Το τερπνόν μετά του οφελείν...).
Έτσι έχουμε στο δημόσιο τους πρασινοφρουρούς και στα πανεπιστήμια τους αριστερούς. Η αριστερά ή το ΠΑΣΟΚ ήταν πλέον απαραίτητη προϋπόθεση για να ανεληχθεί κάποιος στις ανώτατες βαθμίδες του πανεπιστημίου.
Πλέον είχε αρχίσει να περνάει η αντίληψη πως το κράτος ανήκει στα άτομα που δουλεύουν στο δημόσιο και είχαν κάθε δικαίωμα να κλείνουν τις υπηρεσίες, όποτε έβλεπαν πως κάποιος κυβερνητικός καταπατούσε τα προνόμια τους.
Όλη αυτή η κατάσταση είχε σαν αποτέλεσμα την μετάλαξη ολόκληρου του πολιτικού σκηνικού. Από τότε δεν έχουμε ακριβώς κοινοβουλευτική δημοκρατία, αλλά κομματικοκρατία. Και αυτό είχε και επίπτωση και στους άλλους πολιτικούς χώρους. Είναι χαρακτηριστικό το ότι όταν βγήκε ο Καραμανλής, πολύς κόσμος έλεγε πως έφτασε η ώρα και για αυτούς επιτέλους να φάνε. Δεν ξεχνιέται εύκολα και η δηλωση του Καρατζαφέρη προ δεκαετίας περίπου πως την επόμενη μέρα των εκλογών θα διοριστούς γαλάζια παιδιά. Και όταν εκλεγόταν η ΝΔ, έκανε και αυτή τις ανάλογες προσλήψεις(δεν μπορούσε να φτάσει τον βαθμό του Α. Παπανδρέου)
Γενικά καλλιεργήθηκε και θέριεψε η μικροαστική-φασιστική αντίληψη της ιδιοποίησης και κατασπατάλησης του αστικού κράτους από διάφορους κομματικούς... Ακριβώς! Ο Παπανδρέου φασιστικοποίησε την χώρα και δεν την εκδημοκράτισε!
Ακόμα κάποιοι αδυνατούν να καταλάβουν τους λόγους για τους οποίους φτάσαμε εδώ πέρα και για αυτό δεν πρόκειται και να βγούμε απ την κρίση.
Όχι δεν θα αναφερθώ στην καταστροφική οικονομική πολιτική του ΠΑΣΟΚ, ούτε στα σκάνδαλα και την διαφθορά. Θα επικεντρωθώ μονάχα στην δημοκρατία και την δικαιοσύνη εκείνης της εποχής (γιατί χωρίς δικαιοσύνη δεν υπάρχει και δημοκρατία).
Και από που να ξεκινήσω! Αρχικά θα αναφέρω πως η πολιτική του "μοιράσματος" του κράτους σε διάφορους υποστηρικτές του ΠΑΣΟΚ και διάφορους γνωστούς, ε δεν είναι και το η πιο δημοκρατική. Αγγίζει τα όρια του φασισμού. Είναι ένας κρατικός "σοσιαλισμός" επιδοτούμενος από ενάν ολοένα και σκληρότερο καπιταλισμό(πως θα ζήσουν καλοφαγάδες εάν τα κορόιδα δεν δουλεύουν;). Οπότε, έχουμε και την δημιουργία 2 κατηγοριών ανθρώπων τους ΠΑΣΟΚΟΥΣ και τους ΔΕΞΙΟΥΣ.
Που να βρεί δικαιοσύνη κανείς τότε και τώρα; Όλοι οι δικαστές δικοί τους και ελεγχόμενοι. Δεν είναι τυχαίο βέβαια πως την έχουν γλιτώσει τόσοι κλέφτες και καταχραστές του δημοσίου εκείνη την εποχή. Όλο το δημόσιο ήταν διεφθαρμένο. Από τους δικαστές έως και τον πλέον άσημο ελεγκτή.
Οι ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ, οι ΑΓΩΝΙΣΤΈΣ, τι κάνανε άραγε, εκείνη την εποχή; Παρέμεναν αμέτοχοι σε αυτή την αισχρότητα; Μα τους είχε εξαγοράσει ήδη φτηνά ο Παπανδρεου...
Τι αναγνώριση του εμφυλίου τους έκανε(που πριν θεωρούνταν συμμοριτοπόλεμος), τι τιμές και αναγνώριση τους προσέφερε και τι συντάξεις αντίστασης τους έδωσε!(ε, βέβαια, ας μην το παραλείψουμε. Το τερπνόν μετά του οφελείν...).
Έτσι έχουμε στο δημόσιο τους πρασινοφρουρούς και στα πανεπιστήμια τους αριστερούς. Η αριστερά ή το ΠΑΣΟΚ ήταν πλέον απαραίτητη προϋπόθεση για να ανεληχθεί κάποιος στις ανώτατες βαθμίδες του πανεπιστημίου.
Πλέον είχε αρχίσει να περνάει η αντίληψη πως το κράτος ανήκει στα άτομα που δουλεύουν στο δημόσιο και είχαν κάθε δικαίωμα να κλείνουν τις υπηρεσίες, όποτε έβλεπαν πως κάποιος κυβερνητικός καταπατούσε τα προνόμια τους.
Όλη αυτή η κατάσταση είχε σαν αποτέλεσμα την μετάλαξη ολόκληρου του πολιτικού σκηνικού. Από τότε δεν έχουμε ακριβώς κοινοβουλευτική δημοκρατία, αλλά κομματικοκρατία. Και αυτό είχε και επίπτωση και στους άλλους πολιτικούς χώρους. Είναι χαρακτηριστικό το ότι όταν βγήκε ο Καραμανλής, πολύς κόσμος έλεγε πως έφτασε η ώρα και για αυτούς επιτέλους να φάνε. Δεν ξεχνιέται εύκολα και η δηλωση του Καρατζαφέρη προ δεκαετίας περίπου πως την επόμενη μέρα των εκλογών θα διοριστούς γαλάζια παιδιά. Και όταν εκλεγόταν η ΝΔ, έκανε και αυτή τις ανάλογες προσλήψεις(δεν μπορούσε να φτάσει τον βαθμό του Α. Παπανδρέου)
Γενικά καλλιεργήθηκε και θέριεψε η μικροαστική-φασιστική αντίληψη της ιδιοποίησης και κατασπατάλησης του αστικού κράτους από διάφορους κομματικούς... Ακριβώς! Ο Παπανδρέου φασιστικοποίησε την χώρα και δεν την εκδημοκράτισε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου