Είμαστε η μοναδική χώρα που δεν γιορτάζει την απελευθέρωση της

Η Καθημερινή ανατρέχει στον 31χρονο ιστορικό Βαλεντίν Σνάιντερ, που κάνει μεταδιδακτορική έρευνα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, προκειμένου να βρει τους λόγους που "η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που γιορτάζει την ημέρα έναρξης του πολέμου και όχι την απελευθέρωση από τον γερμανικό ζυγό, όπως συμβαίνει στην Ευρώπη".

Ο κ. Σνάιντερ αποδίδει την απόφαση εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου στο ότι η Ελλάδα, μετά τη μικρασιατική καταστροφή, ήθελε να διατηρήσει την ουδετερότητά της. Το «Οχι» του Μεταξά ήταν μια άρνηση στην παρέμβαση των μεγάλων δυνάμεων στις ελληνικές υποθέσεις.

Πριν λίγες εβδομάδες στο tvxs δημοσιεύθηκε το άρθρο της ιστορικού, κ Τ. Βερβενιώτη "Είμαστε η μοναδική χώρα που δεν γιορτάζει την απελευθέρωση της", όπου και προσπαθεί να μας εξηγεί πως δεν γιορτάζουμε την απελευθέρωση από την Γερμανική κατοχή γιατί δεν θέλουμε να αναφέρουμε και την αντίσταση του ΕΑΜ και τον εμφύλιο που ακολούθησε.


Κατά την γνώμη μου, η ιστορική ερμηνεία του Σνάιντερ, αλλά και η πολιτική ερμηνεία της Βερβενιώτη είναι ανεπαρκείς. Πιστεύω πως σε αυτη την περίπτωση συναντούμε την ουσία , ίσως του νεοελληνικού αξιακού-ηθικού συστήματος. Για τον Έλληνα η νίκη ή ήττα ενός πολέμου έχει περισσότερο μαλλον ιστορική αξία παρα ουσιαστική , ενώ αυτό που ενσαρκώνει απόλυτα την ηθική αξία είναι ο αγώνας και η προσπάθεια. Ας μην ξεχνάμε και την λαϊκή ρήση: "Δεν πειράζει, η προσπάθεια μετράει". Βέβαια αυτό, δεν το συναντάμε μόνο την 28 Οκτωβρίου αλλά και την 25 Μαρτίου, όπου γιορτάζουμε την έναρξη του εθνικού αγώνα. Τη δε ημερομηνία της ιδρυση του ελληνικού κράτους τη θυμούνται μονάχα οι ιστορικοί....