Τετάρτη 11 Ιουνίου 2014

Δημόσια δωρεάν παιδεία

Παντα με απασχολούσε το αίτημα της δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Όχι γιατί πιστεύω ή αγωνίστηκα για αυτό και , αλλά γιατί ποτέ μου δεν μπόρεα να καταλάβω γιατί είναι εργατικό-μαρξιστικό ή γιατί είναι δίκαιο.

Καταρχήν να ξεκινήσω ότι είναι ελληνική πρωτοπορία το όλο εγχείρημα; (Τα δωρεάν συγγραμματα πάντως είναι 100% ελληνική πατέντα)Μπορώ μοναχα να πω ότι τα περισσότερα ξένα και πλέον πολυπόθητα από τους Έλληνες φοιτητές είναι ιδιωτικά ή τουλάχιστον κάθε αλλο παρά δημόσια και δωρεάν.

Η ίδια η έννοια του πανεπιστημίου ξεκίνησε κάπως έτσι. Από κάποιες "ιδιωτικές πρωτοβουλίες" κάποιων ανθρώπων ή "οργανώσεων", και συγκεκριμένα συνήθως κάποιων μοναστηριών της δυτική Ευρώπης.

Η μαρξιστική πτέρυγα των υπερασπιστών της γραμμής της δημοσιας δωρεάν παιδείας υποστηρίζουν ακόμη ότι , η αστική τάξη θέλει να αποκόψει την 3ο βάθμια εκπαίδευση από τον λαό για να μπούν τα δικά τους τα παιδιά μέσα, και να μείνουν τα παιδια των φτωχών αμόρφωτα, άρα και χειραγωγήσιμη μάζα από την αστική τάξη.

Το θέμα που θέτω εγώ τώρα είναι: το πανεπιστήμιο παρεχει όντως μόρφωση;
Αρκεί να περάσετε από τις διαλέξεις διάφορων τμημάτων(του τεχνολογικού τομέα κυρίως, αλλά και όχι μόνο) για να το καταλάβετε. Η είσοδος είναι δωρεάν στους επισκέπτες. 

Λοιπόν για να τελειώνει η αγωνία σας. Μόρφωση στα περισσότερα τμήματα του πανεπιστημίου δεν προσφερεται. Χώρια που το αίτημα της μόρφωσης δεν ήταν ποτέ ούτε λαικό ούτε εργατικό.  Το κάθε άλλο. Ήταν πάντα αστικό, αν όχι αριστοκρατικό. Η εργατική τάξη θέλει απλά να εξοπλίσει τα παιδιά της με εξειδικευση για μία καλύτερη μοίρα στην αγορά εργασίας και ούτε που ενδιαφέρεται για την μόρφωση. Το αίτημα που ακούω ολοένα και περισσότερο τωρά: "πτυχία με ανταποκριση στην αγορά εργασιας" είναι το εργατικό αίτημα. 

Άρα τί είναι το πανεπιστήμιο λοιπόν; Είναι μία εξειδίκευση για ένα καλύτερο μέλλον για τους πτυχιούχους. 

Από τη στιγμή που έχουμε πάρει από το πανεπιστήμιο την αίγλη της μόρφωσης, μπορούν ακόμη πιο εύκολα να μας γεννηθούν και κάποια άλλα ερωτήματα. Όπως για παράδειγμα: γιατί θα πρέπει αυτά τα ιδρύματα "σώνει και καλά" να είναι δημόσια;Γιατί θα πρέπει επίσης να είναι και δωρεάν για αυτούς που σπουδάζουν;
(Για να μην ξεγελιόμαστε. Δωρεάν πράγμα δεν υπάρχει σε αυτη τη ζωή, απλά αντί να το πληρώνει αυτός που το εισπράττει το πληρώνουν όλοι οι άλλοι.)

Ένα άλλο επιχείρημα των μαρξιστων υπερασπιστών τη γραμμής της δημόσια-δωρεάν παιδείας είναι πως με την ιδιωτική χρηματοδότηση καταργείται η κοινωνική κινητικότητα.

Το πρόβλημα όμως εδώ είναι, πως το αίτημα της κοινωνικής κινητικότητας δεν είναι καν ταξικό, άρα δεν είναι και μαρξιστικό. Επίσης ως συνεπείς μαρξιστές, δεν θα έπρεπε να πιστεύουν ότι η κοινωνική κιινητικότητα επιρεάζει την εργατική τάξη. Περισσοτερο κακό της κάνει, παρα μάλλον καλό, αφού της προκαλεί εσωτερική διάσπαση.

Και εδώ οδηγούμαι και στο τελευταίο μου ερώτημα: Γιατί η φιλοδοξία κάποιων μεμονωμένων ατόμων θα πρέπει να χρηματοδοτείται από την πλειοψηφία;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου