Απ'ότι φαίνεται, πολλούς αναγνώστες αυτού του μπλογκ ενδιαφέρει το θέμα της αναρχίας. Σε αυτούς λοιπόν αφιερώνω και την συγκεκριμένη ανάρτηση.
Θα προσπαθήσω λοιπόν να αποδείξω ότι η αναρχία είναι ένα σύστημα που δεν γίνεται να εφαρμοστεί, ή τουλάχιστον αν εφαρμοστεί θα αποδειχθεί βλαβερή για την κοινωνία αλλά και για τον ανθρώπινο πολιτισμό επίσης.
Αν και ο ίδιος ο ορισμός της αναρχίας απορρίπτει την ίδια την αναρχία ως σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας, με την έννοια ότι δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνική δομή με τις κυρίαρχες αξίες της αναρχίας ή του αναρχισμού(όπως συνηθίζεται να αποκαλείται η αναρχία ως κοινωνικό σύστημα), δηλαδή, την πλήρη ελευθερία, την κατάργηση κάθε αρχής και εξουσίας και την πίστη μονάχα σε ατομικές αξίες. Αυτό, βέβαια θα σήμαινε και την κατάργηση οποιουδήποτε είδους νόμου. Και τουλάχιστον έως τώρα είναι μάλλον αποδεδειγμένο ότι δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνική δομή χωρίς νόμους.
Αντιθέτως όσες σοσιαλιστικές και "ελευθεριακές" κοινωνίες έχουν υπάρξει (είτε στην Σοβιετική Ένωση, στην Κούβα, είτε στην Ισπανία) είχαν απ ότι φαίνεται ένα πολύ αυστηρό σύστημα νόμων και οργάνωσης. Τόσο που πάντα κατέληγαν στο φασισμό.
Αρχικά λοιπόν, θα ξεκινήσω διατυπώνοντας μία κοινότυπη μάλλον πρόταση:"ο άνθρωπος τις πρώτες χιλιετίες και το μεγαλύτερο μέρος της ύπαρξής του στη γή, έζησε τον λεγόμενο ως πρωτόγονο κομμουνισμό".
Αυτή η φράση , απ'ότι φαίνεται είναι μαλλον επιβεβαιωμένη ιστορικά. Το ερώτημα είναι: "τι προέκυψε και έχουν εξαφανιστεί αυτές οι κοινωνικές δομές". Η λογική απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι μάλλον δυσάρεστη για τους λεγόμενους αναρχικούς:"Οι άνθρωποι σχημάτισαν κοινωνίες εξουσίας και εξάρτησης για να εξασφαλίσουν ασφάλεια και για να βελτιώσουν το βιωτικό τους επίπεδο". Αυτό ξεκίνησε με την ανακάλυψη της γεωργίας. Αυτές οι κοινωνίες ήταν και ο λόγος που αυξήθηκε τόσο και ο πληθυσμός της γης, όπως φαίνεται και στον παρακάτω χάρτη.
Δυστυχώς, απ'ότι φαίνεται οι φυλές και οι κοινωνίες που δεν κατάφεραν να οργανώσουν μία εξαρτημένη γεωργική οικονομία και δομές εξουσίας δεν κατάφεραν και να επιβιώσουν. Το πιο πιθανόν βέβαια είναι πως κατέληξαν σκλάβοι στις φυλές που είχαν αναπτύξει αποδοτικότερη κοινωνική και οικονομική οργάνωση.
Η εποχή του τροφοσυλλέκτη-κυνηγού έχει τελείωσει. Έχει τελειώσει και η εποχή του πρωτόγονου αναρχισμού-κομμουνισμού.
Οι κοινωνίες από την εποχή των πρώτων κοινωνιών, έχουν εξελιχθεί πάρα πολύ. Έχουν εξελίξει επίσης και την πολυπλοκότητα της οργάνωσής τους. Δηλαδή αναπτύχθηκε και η πολυπλοκότητα της εξάρτησης μεταξύ των επαγγελμάτων, αλλά και της σχέσης αρχόντων-αρχούμενων.
Ενώ για παράδειγμα σε μία πρώιμη κοινωνία υπήρχε η τάξη των αγροτών, στρατιωτών, γραφτών, ιερέων και βασιλιάδων, τώρα έχουμε, μία πληθώρα επαγγελμάτων που δεν είναι καν καθορισμένη από κάποια κεντρική εξουσία. Τότε μπορεί να υπήρχε βασιλεία και θεοκρατία, ενώ τώρα έχουμε κοινοβουλευτική δημοκρατία και κοσμικό κράτος. Η ίδια εξουσία της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας ακόμη είναι πολύ πιο πολύπλοκή. Εχουμε κοινοβούλιο, κυβέρνηση, υπουργεία, σύνταγμα, δικαστήρια, και αστυνομία.
Οτιδήποτε υπάρχει στην κοινωνία, φαίνεται πως έχει και την χρησιμότητά του. Οι αναρχικοί ωστόσο διαφωνούν με αυτή την πρόταση. Ευαγγελίζονται μία κοινωνία χωρίς αστυνομία. Μία κοινωνία, επίσης χωρίς δικαστική εξουσία και χωρίς νόμους. Το λογικό ερώτημα βέβαια είναι πως μία τέτοια κοινωνία θα μπορέσει να αντιμετωπίσει την εγκληματικότητα. Την απάντηση την έχει δώσει η ιστορία. Όλες μα όλες αυτές οι κοινωνίες, έχουν εξελιχθεί σε φασιστικές. Είναι απ'ότι φαίνεται αναπόφευκτο.
Σκεφτείτε το σενάριο 1: Κάπου σε κάποια χώρα, η κοινωνία αποφασίζει να εφαρμόσει τις αξίες της αναρχίας. Η εγκληματικότητα αυξάνεται σε ραγδαία επίπεδα(καθώς ούτε νόμος υπάρχει ούτε τιμωρία) και οι γειτονιές αναγκάζονται να βάζουν δικά τους άτομα σε περιπολία(ότι κάνει δηλαδή η ΧΑ τώρα...), μπορεί να βάλουν και μισθοφόρους να προσέχουν τις γειτονιές, θα δημιουργήσουν δηλαδή από μόνοι τους μία αστυνομία. Η καχυποψία βέβαια της κοινωνίας θα έχει φτάσει σε πρωτοφανή επίπεδα και θα λιντσάρεται ο κάθε ύποπτος για έγκλημα ή σαμποτάζ του συστήματος.
σενάριο 2: Ο στρατός διαλύεται, ή τουλάχιστον είναι πολύ λιγότερο αποδοτικός, καθώς στρατός χωρίς αξιωματούχο και στρατιώτη δεν υφίσταται και μία ξένη δύναμη, αποφασίζει να της επιτεθεί.
σενάριο 3: Κάποιος φιλόδοξος "ηγέτης", αποφασίζει πως αυτός θα πρέπει να είναι ο αρχηγός αυτού του κράτους και χρησιμοποιεί και κάποιους οι οποίοι κουβαλάνε όπλα. Αυτοί λοιπόν, παίρνουν και την εξουσία(την απόλυτη μάλιστα).
Ολα αυτά τα σενάρια έχουν συμβεί σε σοσιαλιστικά η αναρχικά εγχειρήματα.
Είναι πολύ ριψοκίνδυνη η αφαίρεση ενός κρίκου της εξουσίας, και έχει πολλές φορές απρόβλεπτα για την κοινωνία αποτελέσματα , πόσο μάλλον όλων που μας διατυμπανίζουν οι διάφοροι "αναρχικοί".
Τα συστήματα του τύπου αυτού, απαιτούν την απόλυτη αποδοχή από όλους και την απόλυτη συμμόρφωση όλων(και όχι μόνο αυτών που βρίσκονται μέσα σε αυτή την κοινωνία, αλλά και των έξω) για να λειτουργήσουν. Αν υπάρχει έστω και μία ελάχιστη αντιδραστική μειοψηφία, το εγχείρημα έχει αποτύχει. Αυτός είναι και ο λόγος που αυτές οι κοινωνίες καταλήγουν πάντα στον φασισμό.
Και ο νόμος είναι η κορωνίδα της σωστά οργανωμένης κοινωνίας. Και για να μπορέσει να αναπτυχθεί μία κοινωνία θα πρέπει να εφεύρει καλύτερους νόμους και να τους εφαρμόζει και όχι να τους καταργήσει όλους.
Οπότε αγαπητοί μου αναρχικοί, μην αναρωτιέστε που μένουν όλοι απαθείς όταν λέτε πως οι μπάτσοι δεν χρειάζονται και πως οι νόμοι είναι η τρομοκρατία του συστήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου