Αν και γενικά εγώ αυτοπροσδιορίζομαι φιλελεύθερος με την πιο ευρεία έννοια, απεχθάνομαι τον λεγόμενο νεοφιλελευθερισμό.
Την τελευταία τριακονταετία έχουν γίνει αρκετά δημοφιλής απόψεις που χαρακτιρίζονται ως νεοφιλελεύθερες. Αυτές οι απόψεις είναι χοντρικά:το ελάχιστο κράτος, η ιδιωτικοποίηση όλων των κρατικών υπηρεσιών, η κοπή κάθε είδους πρόνοιας η κατάργηση των επιδοτήσεων. Η απόλυτη ελευθερία στην κίνηση ατόμων και κεφαλαίων και κατάργηση οποιονδήποτε δασμών. Ο κοινός φορολογικός συντελεστής και η κατάργηση του κατώτερου μισθού. Απενεχοποίησε τον πλουτισμό και δόξασε τα ατομικό συμφέρον, εφόσον θεώρησε πως η κοινωνία εξελίσσεται μόνο μέσω ατομικών συμφερόντων.
Αυτές οι ιδέες έχουν την ρίζα τους στην δεκαετία του 70, με την σχολή του Σικάγου και τον Μίλτον Φρίντμαν. Την εποχή εκείνη, υπήρχε μία ύφεση στις ΗΠΑ αλλά και στην Ευρώπη. Ο Φρίντμαν θεωρούσε πως υπεύθυνη για αυτή αλλά και για κάθε κρίση του συστήματος είναι η επέμβαση των κρατών στην ελεύθερη αγορά και η σοσιαλδημοκρατική πολιτική που πολλά κράτη ακολουθούσαν τότε.
Από τότε, τα συμφέροντα των μονοπωλίων απέκτησαν και κάποια ιδεολογική κάλυψη, οπότε αυτές οι απόψεις χρηματοδοτήθηκαν και φτάσαμε πλέον να θεωρούνται ως οι πλέον political correct θέσεις, που είναι επιστημονικά αποδεδειγμένες και διδάσκονται σήμερα και από όλα τα πανεπιστήμια των ΗΠΑ αλλά και της Ευρώπης.
Ως φιλελεύθερος, ομολογώ πως συμφωνώ με πολλές από αυτές τις θέσεις, όπως για παράδειγμα στο μικρότερο κράτος, στην κατάργηση των επιδοτήσεων, στην απενεχοποίηση του πλούτου και στο ότι όλοι οι άνθρωποι ωθούμαστε από ατομικά συμφέροντα σχεδόν για το οτιδήποτε κάνουμε, ακόμη και αν δεν το συνειδητοποιούμε. Πως τα ατομικά συμφέροντα εξελίσσουν την τεχνολογία κυρίως και δευτερευόντως την επιστήμη. Και η κοινωνία εξελίσσεται βάση ατομικών συμφερόντων, άλλοτε με την στενή οικονομική έννοια τους(ανάπτυξη οικονομίας), και άλλοτε με την πιο γενική. Για παράδειγμα, ο Χριστός είχε ατομικό συμφέρον να θεωρηθεί θεός και να μείνει στην ιστορία.
Ωστόσο διακρίνω πως πολλές από τις θέσεις αυτές, δεν είναι τίποτε παραπάνω από επιστημονικοποιημένη κάλυψη της ασύδοτης δράσης των μονοπωλίων και κάθε άλλο παρά γνήσιο προϊόν της φιλοσοφικής ή επιστημονικής διάνοιας κάποιων ατόμων. Όπως για παράδειγμα η κατάργηση του κατώτερου μισθού και η απόλυτη ελευθερία στην κίνηση ατόμων και κεφαλαίων και κατάργηση οποιονδήποτε δασμών.
Πιστεύω πως όλα αυτά είναι μεθοδευμένα από τα συμφέροντα των πολυεθνικών. Πάρτε το και αλλιώς. Εξετάστε την περίπτωση με κριτήριο το ποιοι επωφελούνται. Μονάχα οι πολυεθνικές βγαίνουν κερδισμένες και ζημιωμένοι όλοι οι άλλοι.
Διαφωνώ και ιδεολογικά με αυτές τις θέσεις. Έχω μία πιο "κοινωνικοκεντρική" θεώρηση της κοινωνίας και του κόσμου. Θεωρώ δηλαδή πως όλοι αποτελούμε μέρη κάποιας κοινωνίας και πως η προσωπικότητα και γενικά αυτό που είμαστε είναι μας είναι αποτέλεσμα αυτής της κοινωνίας όσο αντικοινωνικοί ή περιθωριοποιημένοι μπορεί να είμαστε. Βέβαια, αναγνωρίζω και δοξάζω την δύναμη του ατόμου και την σημασία του. Η ανεξέλεγκτη μετανάστευση παραβιάζει αυτή την αντίληψη που έχω για την κοινωνία. (Και δεν εννοώ μόνο την μετανάστευση από και προς το εξωτερικό, αλλά και την εσωτερική.) Παραβιάζει ακόμη και την ίδια την δημοκρατία. Πόσο ενδιαφέρεται κάποιος για την πόλη που ζεί όταν ξέρει πως σε λίγο καιρό θα φύγει; Και πόσο ενδιαφέρεται για το "κοινό καλό" αυτός που δεν έχει αγαπημένους και συγγενής σε αυτή την πόλη;
Θα αναφέρω τώρα και κάτι που θα ακουστεί κάπως περίεργο...Υπάρχουν κύκλοι σε πανεπιστήμια, επιστήμονες, σε πολλούς υψηλά αμειβόμενους και μεγάλους επιχειρηματίες που πιστεύουν κατά κάποιο τρόπο σε ένα είδος ευγονική. Από εκεί πηγάζουν και πολλές θεωρήσεις του νεοφιλελευθερισμού. Επιδιώκουν για παράδειγμα να αυξηθεί το iq ενος πληθυσμού μέσω της εισαγωγής "έξυπνων πληθυσμών"(ελεύθερη μετανάστευση) και την τήρηση του νόμου της επιβίωσης του πιο ισχυρού(κατάργηση οποιουδήποτε κοινωνικού κράτους). Οπότε θα έχουμε την τάξη των υψηλά αμοιβόμενων "έξυπνων" πλουτοπαραγωγικών ανθρώπων και από την άλλη αυτή των μη παραγωγικών.Μπορεί να ακούγεται κάπως ακραίο αυτό, αλλά ψάξτε το στα αγγλικά και θα δείτε πως συμμερίζεται από πολλούς αυτή η άποψη και έχει πραγματικά βάση. Μπορεί πολλοί να μην συνειδητοποιούν πως αφουγκράζονται ευγονικές και επομένως ρατσιστικές θέσεις, αλλά εκ των πραγμάτων , αυτό που στηρίζουν, ειναι στην πραγματικότητα ευγονική.
Ακόμη. Θεωρώ πως η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική από τους υπολογισμούς των πανεπιστημιακών στα θρανία και δεν γίνεται ποτέ να προσομοιάσουμε απόλυτα σωστά και με επιστημονικό τρόπο την κοινωνία. Υπάρχει για παράδειγμα η κληρονομιά και ο νεποτισμός. Λεφτά δεν κερδίζει μονάχα ο ικανός, αλλά και αυτός που τυχαίνει να βρίσκεται σε ευνοϊκότερη θέση.
Επίσης, θεωρώ πως η κοινωνία είναι ιδιαίτερα άδικη. Για παράδειγμα, θα επιδοτήσει το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, ενώ θα αδιαφορήσει για το θέατρο. Θα πάει στα μπουζούκια , αλλά θα περιγελάσει την υψηλή τέχνη. Θα δει τα κουτσομπολιά το μεσημέρι και όχι τα ντοκιμαντέρ. Θα παρακολουθήσει ταινία του χόλυγουντ και όχι ανεξάρτητων παραγωγών. Αυτό βέβαια το γνωρίζουν οι διάφοροι καρχαρίες, όπως γνωρίζουν και το ότι η μάζα είναι εύκολα χειραγωγήσιμη και το εκμεταλλεύονται κατα κόρον. Οπότε έχουμε: μουσική βιομηχανία, σταρ του ποδοσφαίρου, και άτομα που απλά είναι εθισμένα στην αυτοπροβολή(καρντάσιανς).
Ανέφερα πως η κοινωνία είναι άδικη. Σκεφτείτε: αξίζει τα 21 εκατομμύρια ευρώ που πήρε ο Κριστιάνο Ρονάλντο το 2014; Προσπαθεί 2100 φορές περισσότερο από τον μέσο νέο εργαζόμενο στην Ελλάδα; Ή μήπως είναι 2100 φορές πιο αποδοτικός; Η μήπως αυτό που παράγει είναι 2100 φορές πιο σημαντικό από τον Ελληνα νεαρό εργαζόμενο; Γιατί να φορολογείται με το ίδιο συντελεστή;
Αυτή η "φαυλοκρατία" που έχει επιφέρει η κυριαρχία του χρήματος και η πρωτοκαθεδρία του εγώ που απαιτείται για την "επιτυχία", έχει και πολλές ακόμη επιπτώσεις στην κοινωνία που δεν είναι εύκολα προφανείς. Σε μία τέτοια κοινωνία θεωρείται έξυπνος και πετυχημένος αυτός που απλά είναι παραγωγικός και όχι αυτός που σκέφτεται ορθότερα και ελεύθερα. Το κίνητρο του ατομικού πλούτου υπερβαίνει βιολογικές ανθρώπινες ανάγκες, όπως την οικογένεια, τον έρωτα, την φιλία την αναζήτηση της πνευματικότητας(και όχι μόνο υπό την θρησκευτική έννοια) κλπ. Όλα αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα την δημιουργία μίας ατομικιστικής κοινωνίας αλλά αυτή τη φορά σε σημείο ψυχοπαθητικό. Ζούμε πλέον σε μία ναρκισσιστική κοινωνία.
Όλα αυτά, θα μου πείτε σας ακούγονται κάπως "μεταφυσικά" ή μάλλον πνευματικά, πάντως σε καμία περίπτωση δεν είναι "ορθολογικά" με την στενή έννοια. Μάλλον δεν το έχετε καταλάβει ακόμη, αλλά είμαι έντονα πνευματικό άτομο, όχι με την θρησκευτική έννοια του όρου αλλά με την ουσιαστική. Η θρησκεία είναι ο φτωχός αδελφός της τέχνης είπε κάποτε ο Μαξ Στιρνερ και συμφωνώ απόλυτα.
Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς οι πολίτες και τι μπορεί να κάνει μία κυβέρνηση;
Θα πρέπει να μορφωθούμε και να συνειδητοποιήσουμε τις καταστάσεις που μας φέρνουν ευτυχία. Θα πρέπει να μην επιδοτούμε την μόδα και την μουσική βιομηχανία και γενικά τις τέχνες του θεάματος. Η φαυλοκρατία θα είχε καταρρεύσει εάν δεν την επιδοτούσαμε. Αν δεν πηγαίναμε για παράδειγμα γήπεδο. Θα πρέπει να είμαστε συνειδητοί καταναλωτές και πολίτες και να μην επιδοτούμε απατεώνες. Τέλος, θα πρέπει να ψηφίζουμε κόμματα και ανθρώπους που έχουν επίπεδο, μορφωμένοι και ενδιαφέρονται για την παιδεία και το κοινό καλό, και όχι κόμματα που απλά στηρίζουν κάποιες κοινωνικές τάξεις ή συντεχνιακά συμφέροντα εις βάρος όλων των άλλων ή καιροσκόπους.
Οι κυβερνήσεις θα πρέπει επιτέλους να σταματήσουν να χρησιμοποιούν το ποδόσφαιρο για να κερδίζουν τις εκλογές. Το ιδανικό θα ήταν να σταματήσει η συμμετοχή της Ελλάδας σε διεθνείς αγώνες, ακόμη και στους ολυμπιακούς(και αυτοί δεν είναι πολύ καλύτεροι, ίσως σε άλλη ανάρτηση εξηγήσω αυτή τη θέση). Θα πρέπει να προβάλλεται, μέσω κρατικών καναλιών και άλλων μέσων η κλασσική τέχνη, που είναι και η πλέον αναγνωρισμένη ως προς την ποιότητά της και η πιο αγνή ως προς τις προθέσεις της σε αντίθεση με την στρατευμένη. Τέλος και το πιο σημαντικό, η παιδεία θα πρέπει να αναβαθμιστεί κατά πολύ. Θα πρέπει επιτέλους να μάθουμε να μιλάμε σωστά, να σκεφτόμαστε λογικά και να έχουμε ολοκληρωμένη παιδεία.
Ωστόσο διακρίνω πως πολλές από τις θέσεις αυτές, δεν είναι τίποτε παραπάνω από επιστημονικοποιημένη κάλυψη της ασύδοτης δράσης των μονοπωλίων και κάθε άλλο παρά γνήσιο προϊόν της φιλοσοφικής ή επιστημονικής διάνοιας κάποιων ατόμων. Όπως για παράδειγμα η κατάργηση του κατώτερου μισθού και η απόλυτη ελευθερία στην κίνηση ατόμων και κεφαλαίων και κατάργηση οποιονδήποτε δασμών.
Πιστεύω πως όλα αυτά είναι μεθοδευμένα από τα συμφέροντα των πολυεθνικών. Πάρτε το και αλλιώς. Εξετάστε την περίπτωση με κριτήριο το ποιοι επωφελούνται. Μονάχα οι πολυεθνικές βγαίνουν κερδισμένες και ζημιωμένοι όλοι οι άλλοι.
Διαφωνώ και ιδεολογικά με αυτές τις θέσεις. Έχω μία πιο "κοινωνικοκεντρική" θεώρηση της κοινωνίας και του κόσμου. Θεωρώ δηλαδή πως όλοι αποτελούμε μέρη κάποιας κοινωνίας και πως η προσωπικότητα και γενικά αυτό που είμαστε είναι μας είναι αποτέλεσμα αυτής της κοινωνίας όσο αντικοινωνικοί ή περιθωριοποιημένοι μπορεί να είμαστε. Βέβαια, αναγνωρίζω και δοξάζω την δύναμη του ατόμου και την σημασία του. Η ανεξέλεγκτη μετανάστευση παραβιάζει αυτή την αντίληψη που έχω για την κοινωνία. (Και δεν εννοώ μόνο την μετανάστευση από και προς το εξωτερικό, αλλά και την εσωτερική.) Παραβιάζει ακόμη και την ίδια την δημοκρατία. Πόσο ενδιαφέρεται κάποιος για την πόλη που ζεί όταν ξέρει πως σε λίγο καιρό θα φύγει; Και πόσο ενδιαφέρεται για το "κοινό καλό" αυτός που δεν έχει αγαπημένους και συγγενής σε αυτή την πόλη;
Θα αναφέρω τώρα και κάτι που θα ακουστεί κάπως περίεργο...Υπάρχουν κύκλοι σε πανεπιστήμια, επιστήμονες, σε πολλούς υψηλά αμειβόμενους και μεγάλους επιχειρηματίες που πιστεύουν κατά κάποιο τρόπο σε ένα είδος ευγονική. Από εκεί πηγάζουν και πολλές θεωρήσεις του νεοφιλελευθερισμού. Επιδιώκουν για παράδειγμα να αυξηθεί το iq ενος πληθυσμού μέσω της εισαγωγής "έξυπνων πληθυσμών"(ελεύθερη μετανάστευση) και την τήρηση του νόμου της επιβίωσης του πιο ισχυρού(κατάργηση οποιουδήποτε κοινωνικού κράτους). Οπότε θα έχουμε την τάξη των υψηλά αμοιβόμενων "έξυπνων" πλουτοπαραγωγικών ανθρώπων και από την άλλη αυτή των μη παραγωγικών.Μπορεί να ακούγεται κάπως ακραίο αυτό, αλλά ψάξτε το στα αγγλικά και θα δείτε πως συμμερίζεται από πολλούς αυτή η άποψη και έχει πραγματικά βάση. Μπορεί πολλοί να μην συνειδητοποιούν πως αφουγκράζονται ευγονικές και επομένως ρατσιστικές θέσεις, αλλά εκ των πραγμάτων , αυτό που στηρίζουν, ειναι στην πραγματικότητα ευγονική.
Ακόμη. Θεωρώ πως η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική από τους υπολογισμούς των πανεπιστημιακών στα θρανία και δεν γίνεται ποτέ να προσομοιάσουμε απόλυτα σωστά και με επιστημονικό τρόπο την κοινωνία. Υπάρχει για παράδειγμα η κληρονομιά και ο νεποτισμός. Λεφτά δεν κερδίζει μονάχα ο ικανός, αλλά και αυτός που τυχαίνει να βρίσκεται σε ευνοϊκότερη θέση.
Επίσης, θεωρώ πως η κοινωνία είναι ιδιαίτερα άδικη. Για παράδειγμα, θα επιδοτήσει το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, ενώ θα αδιαφορήσει για το θέατρο. Θα πάει στα μπουζούκια , αλλά θα περιγελάσει την υψηλή τέχνη. Θα δει τα κουτσομπολιά το μεσημέρι και όχι τα ντοκιμαντέρ. Θα παρακολουθήσει ταινία του χόλυγουντ και όχι ανεξάρτητων παραγωγών. Αυτό βέβαια το γνωρίζουν οι διάφοροι καρχαρίες, όπως γνωρίζουν και το ότι η μάζα είναι εύκολα χειραγωγήσιμη και το εκμεταλλεύονται κατα κόρον. Οπότε έχουμε: μουσική βιομηχανία, σταρ του ποδοσφαίρου, και άτομα που απλά είναι εθισμένα στην αυτοπροβολή(καρντάσιανς).
Ανέφερα πως η κοινωνία είναι άδικη. Σκεφτείτε: αξίζει τα 21 εκατομμύρια ευρώ που πήρε ο Κριστιάνο Ρονάλντο το 2014; Προσπαθεί 2100 φορές περισσότερο από τον μέσο νέο εργαζόμενο στην Ελλάδα; Ή μήπως είναι 2100 φορές πιο αποδοτικός; Η μήπως αυτό που παράγει είναι 2100 φορές πιο σημαντικό από τον Ελληνα νεαρό εργαζόμενο; Γιατί να φορολογείται με το ίδιο συντελεστή;
Αυτή η "φαυλοκρατία" που έχει επιφέρει η κυριαρχία του χρήματος και η πρωτοκαθεδρία του εγώ που απαιτείται για την "επιτυχία", έχει και πολλές ακόμη επιπτώσεις στην κοινωνία που δεν είναι εύκολα προφανείς. Σε μία τέτοια κοινωνία θεωρείται έξυπνος και πετυχημένος αυτός που απλά είναι παραγωγικός και όχι αυτός που σκέφτεται ορθότερα και ελεύθερα. Το κίνητρο του ατομικού πλούτου υπερβαίνει βιολογικές ανθρώπινες ανάγκες, όπως την οικογένεια, τον έρωτα, την φιλία την αναζήτηση της πνευματικότητας(και όχι μόνο υπό την θρησκευτική έννοια) κλπ. Όλα αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα την δημιουργία μίας ατομικιστικής κοινωνίας αλλά αυτή τη φορά σε σημείο ψυχοπαθητικό. Ζούμε πλέον σε μία ναρκισσιστική κοινωνία.
Όλα αυτά, θα μου πείτε σας ακούγονται κάπως "μεταφυσικά" ή μάλλον πνευματικά, πάντως σε καμία περίπτωση δεν είναι "ορθολογικά" με την στενή έννοια. Μάλλον δεν το έχετε καταλάβει ακόμη, αλλά είμαι έντονα πνευματικό άτομο, όχι με την θρησκευτική έννοια του όρου αλλά με την ουσιαστική. Η θρησκεία είναι ο φτωχός αδελφός της τέχνης είπε κάποτε ο Μαξ Στιρνερ και συμφωνώ απόλυτα.
Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς οι πολίτες και τι μπορεί να κάνει μία κυβέρνηση;
Θα πρέπει να μορφωθούμε και να συνειδητοποιήσουμε τις καταστάσεις που μας φέρνουν ευτυχία. Θα πρέπει να μην επιδοτούμε την μόδα και την μουσική βιομηχανία και γενικά τις τέχνες του θεάματος. Η φαυλοκρατία θα είχε καταρρεύσει εάν δεν την επιδοτούσαμε. Αν δεν πηγαίναμε για παράδειγμα γήπεδο. Θα πρέπει να είμαστε συνειδητοί καταναλωτές και πολίτες και να μην επιδοτούμε απατεώνες. Τέλος, θα πρέπει να ψηφίζουμε κόμματα και ανθρώπους που έχουν επίπεδο, μορφωμένοι και ενδιαφέρονται για την παιδεία και το κοινό καλό, και όχι κόμματα που απλά στηρίζουν κάποιες κοινωνικές τάξεις ή συντεχνιακά συμφέροντα εις βάρος όλων των άλλων ή καιροσκόπους.
Οι κυβερνήσεις θα πρέπει επιτέλους να σταματήσουν να χρησιμοποιούν το ποδόσφαιρο για να κερδίζουν τις εκλογές. Το ιδανικό θα ήταν να σταματήσει η συμμετοχή της Ελλάδας σε διεθνείς αγώνες, ακόμη και στους ολυμπιακούς(και αυτοί δεν είναι πολύ καλύτεροι, ίσως σε άλλη ανάρτηση εξηγήσω αυτή τη θέση). Θα πρέπει να προβάλλεται, μέσω κρατικών καναλιών και άλλων μέσων η κλασσική τέχνη, που είναι και η πλέον αναγνωρισμένη ως προς την ποιότητά της και η πιο αγνή ως προς τις προθέσεις της σε αντίθεση με την στρατευμένη. Τέλος και το πιο σημαντικό, η παιδεία θα πρέπει να αναβαθμιστεί κατά πολύ. Θα πρέπει επιτέλους να μάθουμε να μιλάμε σωστά, να σκεφτόμαστε λογικά και να έχουμε ολοκληρωμένη παιδεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου