Κλεμμένος ο τίτλος αυτής της ανάρτησης. Κλεμμένος απο την ομιλία του κ. Γιανναρά. Βέβαια, δεν πρόκειται να μιλήσω ούτε για την εκκλησία ούτε για τον όρο του νεο-ορθόδοξου. Συμμερίζομαι, ωστόσο αρκετές απόψεις του κ. Γιανναρά για την κρίση στην Ελλάδα και βρίσκω πολύ εύστοχο τον τίτλο αυτών των των διαλέξεων.
"Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία."
Ισοκράτης, 436-338 π.Χ.
Πολύ παλιό το ρητό, κι όμως πολύ επίκαιρο. Ειπώθηκε από τον Ισοκράτη την εποχή της παρακμή της αθηναϊκής δημοκρατίας. Και αυτό είναι το πιο ανησυχητικό. Έχουμε ως κοινωνία όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την παρακμή ενός πολιτισμού.
Έχουμε χάσει εδώ και πολύ καιρό την αντίληψη του χρόνου και της πραγματικότητας. Στηρίζουμε τις πλέον αναχρονιστικές θέσεις και θεωρήσεις άλλοτε λόγω άγνοιας, και άλλοτε λόγω εγωισμού(από αυτό μονάχα επιβιώνει σήμερα η αριστερά). Εθελοτυφλούμε σκόπιμα απέναντι σε καταστάσεις που δεν γίνεται να αγνοούμε. Ένα απλό παράδειγμα. Από την είσοδο μας στην ΕΕ, έχουμε καταναλώσει πραγματικά έναν πακτωλό χρημάτων για να βοηθηθεί η ανάπτυξη αυτής της χώρας. Και απλά οδηγήθηκε στις τσέπες κάποιων μικρών και μεγάλων. Πολλοί είχαν δικαίωμα σε αυτό το φαγοπότι, από αγρότες έως μεγάλους επιχειρηματίες. Η Ευρώπη δηλαδή έδινε λεφτά για ανάπτυξη και εμείς τα τρώγαμε στα μπουζούκια.(δεν είναι τυχαία η ανάπτυξη αυτού του είδους εκείνη την εποχή)Και όμως, υπάρχουν σήμερα άτομα που στηρίζουν ότι στην ΕΕ είμαστε μονάχα για να πληρώνουμε!
Δεν έχουμε καμία επαφή με την πραγματικότητα. Και τα παραδείγματα δεν τελειώνουν εδώ. Έχουμε τις τρελές απαιτήσεις και διεκδικήσεις τις αριστεράς. (Σημείωνω τα 1300 ευρώ που ζητούσε κατώτερο μισθό το ΚΚΕ). Τον στρουμφοκαμιλισμό στην φοροδιαφυγή και την ηθική της απενεχοποίηση. Την επιμονή στην άρνηση της αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων, λες και το δημόσιο δουλεύει μια χαρά και δεν υπάρχει καμία σπατάλη χρήματος. Και συνεχίζουμε με τους αεροψακασμούς του Καμμένου και τον αντισιωνισμό της ΧΑ.
Ώπα...Περιμέν'τε λίγο...Μόλις υποστήριξα κάποια θεωρία των 2 άκρων; Ναί! Αυτό ακριβώς θέλω να ισχυριστώ! Οι τρείς λαϊκισμοί, ο αριστερός, ο δεξιός και ο αυταρχικός έχουνε κάτι κοινό.Το κοινό αυτό των 3 λαϊκισμών έγκειται στην άρνηση της πραγματικότητας σε πρώτο βαθμό και μετέπειτα στην άρνηση των θεσμών.
Αυτό είναι και το πιο κρίσιμο και επικίνδυνο. Όταν απορρίπτεις τους θεσμούς χάριν του λαϊκισμού και της κοινωνίας, έχεις κάνει το πρώτο βήμα είτε προς τον ολοκληρωτισμό είτε προς την παρακμή. Η κοινωνία σε ένα κοσμικό κράτος δεν μπορεί να φέρει λόγο στους θεσμούς η να τους καταπατά επειδή δεν την συμφέρουν οι συγκυρίες. Και όμως οι περισσότεροι πιστεύουμε πως έχουμε το δικαίωμα να τους καταπατάμε εάν θεωρήσουμε πως αντιτίθενται στο λαϊκό καλό. Έτσι λοιπόν έχουμε εκτενή αποδοχή σε "κινήματα" και θέσεις που σε άλλο κράτος θα αποτελούσαν απλά ανέκδοτα. Όπως για παράδειγμα το κίνημα δεν πληρώνω. Την μονομερή διαγραφή του χρέους. Την απαίτηση στην μη κατάσχεση κατοικίας σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής των δανείων. Την υποστήριξη στην τρομοκρατία, κλπ, κλπ.
Θέσεις δηλαδή που υπό άλλες συνθήκες θα αποτελούσαν παρακμιακές και λούμπεν έχουν γίνει δημοφιλείς. Θυμηθείτε τώρα, τι είπε ο Ισοκράτης. Το πρόβλημα λοιπόν είναι ότι δεν γίνεται να συνεχίσει να υπάρχει ένας πολιτισμός που καταπατεί κατά πλειοψηφία τους θεσμούς. Εκεί έρχεται αναπόφευκτα και η παρακμή. Έχουμε "εμποτιστεί" με αυτά τα "ιδανικά" της απενεχοποίηση της παρανομίας και της καταπάτησης των θεσμών. Και αυτό δείχνει μία κοινωνία σε παρακμή, έναν πολιτισμό που οδηγείται στο τέλμα του.
Βέβαια, η παρακμή αυτή δεν προέκυψε τα τελευταία 5 χρόνια. Προϋπήρχε ήδη, εδώ και 30 χρόνια. Απλά υπήρχε το χρήμα που την κάλυπτε. Όσο ήμασταν χορτάτοι, δεν μας ενδιέφερε η πνευματική-πολιτική-πολιτισμική-ηθική παρακμή που βιώναμε. Και τώρα που τελείωσε το (δανικό) χρήμα, και πρέπει να πληρώσουμε τα σπασμένα, τώρα ανακαλύψαμε την "επαναστατικότητα" και την "αγωνιστικότητά" μας.
"Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία."
Ισοκράτης, 436-338 π.Χ.
Πολύ παλιό το ρητό, κι όμως πολύ επίκαιρο. Ειπώθηκε από τον Ισοκράτη την εποχή της παρακμή της αθηναϊκής δημοκρατίας. Και αυτό είναι το πιο ανησυχητικό. Έχουμε ως κοινωνία όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την παρακμή ενός πολιτισμού.
Έχουμε χάσει εδώ και πολύ καιρό την αντίληψη του χρόνου και της πραγματικότητας. Στηρίζουμε τις πλέον αναχρονιστικές θέσεις και θεωρήσεις άλλοτε λόγω άγνοιας, και άλλοτε λόγω εγωισμού(από αυτό μονάχα επιβιώνει σήμερα η αριστερά). Εθελοτυφλούμε σκόπιμα απέναντι σε καταστάσεις που δεν γίνεται να αγνοούμε. Ένα απλό παράδειγμα. Από την είσοδο μας στην ΕΕ, έχουμε καταναλώσει πραγματικά έναν πακτωλό χρημάτων για να βοηθηθεί η ανάπτυξη αυτής της χώρας. Και απλά οδηγήθηκε στις τσέπες κάποιων μικρών και μεγάλων. Πολλοί είχαν δικαίωμα σε αυτό το φαγοπότι, από αγρότες έως μεγάλους επιχειρηματίες. Η Ευρώπη δηλαδή έδινε λεφτά για ανάπτυξη και εμείς τα τρώγαμε στα μπουζούκια.(δεν είναι τυχαία η ανάπτυξη αυτού του είδους εκείνη την εποχή)Και όμως, υπάρχουν σήμερα άτομα που στηρίζουν ότι στην ΕΕ είμαστε μονάχα για να πληρώνουμε!
Δεν έχουμε καμία επαφή με την πραγματικότητα. Και τα παραδείγματα δεν τελειώνουν εδώ. Έχουμε τις τρελές απαιτήσεις και διεκδικήσεις τις αριστεράς. (Σημείωνω τα 1300 ευρώ που ζητούσε κατώτερο μισθό το ΚΚΕ). Τον στρουμφοκαμιλισμό στην φοροδιαφυγή και την ηθική της απενεχοποίηση. Την επιμονή στην άρνηση της αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων, λες και το δημόσιο δουλεύει μια χαρά και δεν υπάρχει καμία σπατάλη χρήματος. Και συνεχίζουμε με τους αεροψακασμούς του Καμμένου και τον αντισιωνισμό της ΧΑ.
Ώπα...Περιμέν'τε λίγο...Μόλις υποστήριξα κάποια θεωρία των 2 άκρων; Ναί! Αυτό ακριβώς θέλω να ισχυριστώ! Οι τρείς λαϊκισμοί, ο αριστερός, ο δεξιός και ο αυταρχικός έχουνε κάτι κοινό.Το κοινό αυτό των 3 λαϊκισμών έγκειται στην άρνηση της πραγματικότητας σε πρώτο βαθμό και μετέπειτα στην άρνηση των θεσμών.
Αυτό είναι και το πιο κρίσιμο και επικίνδυνο. Όταν απορρίπτεις τους θεσμούς χάριν του λαϊκισμού και της κοινωνίας, έχεις κάνει το πρώτο βήμα είτε προς τον ολοκληρωτισμό είτε προς την παρακμή. Η κοινωνία σε ένα κοσμικό κράτος δεν μπορεί να φέρει λόγο στους θεσμούς η να τους καταπατά επειδή δεν την συμφέρουν οι συγκυρίες. Και όμως οι περισσότεροι πιστεύουμε πως έχουμε το δικαίωμα να τους καταπατάμε εάν θεωρήσουμε πως αντιτίθενται στο λαϊκό καλό. Έτσι λοιπόν έχουμε εκτενή αποδοχή σε "κινήματα" και θέσεις που σε άλλο κράτος θα αποτελούσαν απλά ανέκδοτα. Όπως για παράδειγμα το κίνημα δεν πληρώνω. Την μονομερή διαγραφή του χρέους. Την απαίτηση στην μη κατάσχεση κατοικίας σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής των δανείων. Την υποστήριξη στην τρομοκρατία, κλπ, κλπ.
Θέσεις δηλαδή που υπό άλλες συνθήκες θα αποτελούσαν παρακμιακές και λούμπεν έχουν γίνει δημοφιλείς. Θυμηθείτε τώρα, τι είπε ο Ισοκράτης. Το πρόβλημα λοιπόν είναι ότι δεν γίνεται να συνεχίσει να υπάρχει ένας πολιτισμός που καταπατεί κατά πλειοψηφία τους θεσμούς. Εκεί έρχεται αναπόφευκτα και η παρακμή. Έχουμε "εμποτιστεί" με αυτά τα "ιδανικά" της απενεχοποίηση της παρανομίας και της καταπάτησης των θεσμών. Και αυτό δείχνει μία κοινωνία σε παρακμή, έναν πολιτισμό που οδηγείται στο τέλμα του.
Βέβαια, η παρακμή αυτή δεν προέκυψε τα τελευταία 5 χρόνια. Προϋπήρχε ήδη, εδώ και 30 χρόνια. Απλά υπήρχε το χρήμα που την κάλυπτε. Όσο ήμασταν χορτάτοι, δεν μας ενδιέφερε η πνευματική-πολιτική-πολιτισμική-ηθική παρακμή που βιώναμε. Και τώρα που τελείωσε το (δανικό) χρήμα, και πρέπει να πληρώσουμε τα σπασμένα, τώρα ανακαλύψαμε την "επαναστατικότητα" και την "αγωνιστικότητά" μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου