Κάθε χρόνο, τέτοιο καιρό, ανακοινώνονται οι βάσεις εισαγωγής για τα τμήματα των πανεπιστημίων. Τα παιδιά μετά από την τρομερή δοκιμασία των πανελληνίων θα εισαχθούν στα τμήματα της επιλογής τους-ή τουλάχιστον σε αυτά που μπόρεσαν να περάσουν.
Οι περισσότεροι που θα περάσουν θα απογοητευτούν απ'το πανεπιστήμιο. Κάποιοι, θα παρατήσουν ακόμη και τη σχολή τους. Οι λόγοι; Πολλοί. Κάποιοι θα απογοητευτούν γιατί θα καταλάβουν πως θα πρέπει να συνεχίσουν να διαβάζουν και μετά τις πανελλήνιες, άλλοι γιατί η σχολή τους δεν έχει καλά "γκομενάκια" και σωστά "αλάνια", άλλοι γιατί θα τους την "σπάνε" οι παρατάξεις και οι συνελεύσεις, άλλοι λόγω των μηδενικών υποδομών του ελληνικού πανεπιστημίου και άλλοι γιατί θα θεωρούν πως οι καθηγητές τους είναι διεφθαρμένοι και κακοί δάσκαλοι και επιστήμονες.
Όλοι αυτοί είναι και η πλειοψηφία και είναι, μάλιστα και τυχεροί σε σύγκριση με την τελευταία κατηγορία. Αυτοί οι τελευταίοι είναι και αυτοί που είναι οι πιο αδικημένοι από το σύστημα και την κοινωνία. Είναι αυτοί που έχουν συνειδητοποιήσει την απόλυτη "κενότητα" του σύγχρονου πανεπιστημίου και της γνώσης που αυτό πρεσβεύει.
Το πανεπιστήμιο πλέον δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα κέντρο εξειδίκευσης. Πνευματική ανωτερότητα και ανώτερη παιδεία δεν θα αποκτήσει κανένας από τους εισαχθέντες. Έχει εξελιχθεί πλέον σε ένα ακόμη σκαλοπάτι για την αγορά εργασίας. Είναι πλέον καθαρά ένας μηχανισμός εξειδίκευσης που "οπλίζει" απλά τους αποφοίτους του με τις κατάλληλες "για την αγορά" δεξιότητες.
Καμία βούληση και επιδίωξη για επιστημονική γνώση. Ελάχιστοι είναι αυτοί που θα ενδιαφερθούν για αυτά τα πράγματα. Χαρακτηριστικό είναι βέβαια, πως πολλοί από τους πανεπιστημιακούς φρόντισαν να γίνουν καθηγητές γιατί απλά δεν ήθελαν να αντιμετωπίσουν την ελεύθερη αγορά. Δηλαδή πολλοί από αυτούς που μας διδάσκουν είναι απλά κάποια άτομα τα οποία "έστρωσαν" τον κώλο τους γιατί δεν ήθελαν απλά να ασκήσουν το επάγγελμα που σπούδασαν στην ελεύθερη αγορά.
Αυτό για μένα είναι ένα γεγονός ιδιαίτερα νοσηρό. Δείχνει μία κοινωνία που έχει χάσει τον τρόπο να ζεί ευτυχισμένα. Μπορεί να έχουμε κατακτήσει ένα σεβαστό βιωτικό επίπεδο, ωστόσο δεν έχουμε καταφέρει να ζήσουμε ευτυχισμένοι. Έχουμε κτίσει έναν πολιτισμό που εξαναγκάζει την κοινωνία να σπουδάζει και να ξανασπουδάζει-η έννοια της συνεχούς εκπαίδευσης-πράγματα τα οποία δεν την ενδιαφέρουν καν και είναι "κενά" νοήματος.
Πραγματικά. Κοιτάξτε μονάχα τις βάσεις των σχολών. Οι πιο υψηλόβαθμες σχολές δεν είναι καν επιστημονικές. Η Ιατρική, η νομική, τα πολυτεχνία, και τα χρηματοοικονομικά δεν είναι καν επιστήμες. Η μηχανική δεν είναι επιστήμη , είτε είναι η μηχανική του χρήματος είτε του ανθρώπου, είτε της μηχανής. Για να μην αναφέρω την βαθμολογία των στρατιωτικών σπουδών και της αστυνομίας.
Οι δε λεγόμενες ανθρωπιστικές σπουδές έχουν παρακμάσει σε πρωτόγνωρο ιστορικά βαθμό. Αυτές οι σχολές έχουν πλέον γίνει οι σχολές των "τελευταίων". Πλέον φιλοσοφία, ιστορία, φιλολογία , αρχαιολογία και κοινωνιολογία θα σπουδάσουν "οι τελευταίοι".
Μα...θα μου πείτε, αυτές οι σχολές δεν έχουν επαγγελματική αποκατάσταση. Εκεί ακριβώς ήθελα απ'την αρχή να καταλήξω!
Ποιο είναι πλέον το "λαϊκό" αίτημα για το πανεπιστήμιο; Πτυχίο με δουλειά! Αυτό ακριβώς θα ακούσετε απο τον γονιό, τη γιαγιά και τα διάφορα ιδιωτικά ΙΕΚ. Ποια επιστημονική γνώση και κουραφέξαλα; Αν δεν θα βρείς δουλειά γιατί να σπουδάσεις;
Κοιτούσα μέσα από το youtube τον τρόπο με τον οποίο τα αμερικάνικα πανεπιστήμια διαφημίζονται μέσω των ΜΜΕ. 1 000 000 δολλάρια λένε αξίζει ένα πτυχίο, καθώς ο πτυχιούχος θα βγάλει συνολικά στη ζωή του 1 000 000 παραπάνω απ΄ότι θα έβγαζε αν δεν σπούδαζε.(πως θα μπορέσουν νομίζεται να δικαιολογήσουν το δάνειο των 250 000 που πρέπει να πάρει κάποιος φοιτητής για να μπορέσει να σπουδάσει στις ΗΠΑ). Με αυτόν τον πραγματικά αισχρό και φτηνό τρόπο διαφημίζονται πλέον τα "λεγόμενα" καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου...
Σκεφτείτε πόσο έχουμε ξεπέσει ως άτομα και ως κοινωνία. Σπουδάζουμε κάτι που δεν μας ενδιαφέρει απλά για να βρούμε δουλειά κάπου και να μπορέσουμε να παράξουμε το μέγιστο δυνατόν υπερκέρδος για κάποιον άλλον, έτσι ώστε να μας κρατήσει στη δουλειά. Δηλαδή, δρομολογούμε ολόκληρη τη ζωή μας για να αποτελέσουμε εύχρηστο εργαλείο για κάποιον άλλον. Αντί να προσπαθήσουμε να στήσουμε κάποια δουλειά δική μας ή με συνεταιρισμό , φιλάμε κατουρημένες ποδιές για να μας προσλάβουν
Αυτό είναι η ψυχοσύνθεση του σκλάβου. Η "διανόηση" του σκλάβου, προτάσσει την ασφάλεια στην αλήθεια και την γνώση. Την δουλειά στην δημιουργία. Την διασκέδαση στην ψυχαγωγία. Την ξεκούραση στην μάθηση. Το ποδόσφαιρο στην τέχνη.
Η βιομηχανική επανάσταση μετέφερε λαϊκά στρώματα από την ύπαιθρο στις πόλεις, και τους ενέταξε στην κοινωνική ζωή της πόλης και το παγκόσμιο "γίγνεσθαι". Ωστόσο δεν μπόρεσαν να υιοθετήσουν την αστική κουλτούρα, όπως την γνωρίζαμε τον 18ο αιώνα. Αυτά τα λαϊκά στρώματα, αφού έχασαν την παράδοση, που ήταν και η μοναδική πολιστική κληρονομιά που είχαν, έγιναν αυτό που αποκαλούμε τώρα ως "μάζα", ή αλλιώς προλεταριοποιήθηκαν. Αυτοί πλέον κινούν την αγορά και σε έναν βαθμό και την πολιτική. Έτσι εξηγούνται και διάφορα πρωτόγνωρα φαινόμενα , όπως η μουσική βιομηχανία, το hollywood, ο πολιτικός λαϊκισμός όπως και το πανεπιστήμιο με την σημερινή του μορφή. Ζούμε πλέον στον πολιτισμό των σκλάβων.
Οι περισσότεροι που θα περάσουν θα απογοητευτούν απ'το πανεπιστήμιο. Κάποιοι, θα παρατήσουν ακόμη και τη σχολή τους. Οι λόγοι; Πολλοί. Κάποιοι θα απογοητευτούν γιατί θα καταλάβουν πως θα πρέπει να συνεχίσουν να διαβάζουν και μετά τις πανελλήνιες, άλλοι γιατί η σχολή τους δεν έχει καλά "γκομενάκια" και σωστά "αλάνια", άλλοι γιατί θα τους την "σπάνε" οι παρατάξεις και οι συνελεύσεις, άλλοι λόγω των μηδενικών υποδομών του ελληνικού πανεπιστημίου και άλλοι γιατί θα θεωρούν πως οι καθηγητές τους είναι διεφθαρμένοι και κακοί δάσκαλοι και επιστήμονες.
Όλοι αυτοί είναι και η πλειοψηφία και είναι, μάλιστα και τυχεροί σε σύγκριση με την τελευταία κατηγορία. Αυτοί οι τελευταίοι είναι και αυτοί που είναι οι πιο αδικημένοι από το σύστημα και την κοινωνία. Είναι αυτοί που έχουν συνειδητοποιήσει την απόλυτη "κενότητα" του σύγχρονου πανεπιστημίου και της γνώσης που αυτό πρεσβεύει.
Το πανεπιστήμιο πλέον δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα κέντρο εξειδίκευσης. Πνευματική ανωτερότητα και ανώτερη παιδεία δεν θα αποκτήσει κανένας από τους εισαχθέντες. Έχει εξελιχθεί πλέον σε ένα ακόμη σκαλοπάτι για την αγορά εργασίας. Είναι πλέον καθαρά ένας μηχανισμός εξειδίκευσης που "οπλίζει" απλά τους αποφοίτους του με τις κατάλληλες "για την αγορά" δεξιότητες.
Καμία βούληση και επιδίωξη για επιστημονική γνώση. Ελάχιστοι είναι αυτοί που θα ενδιαφερθούν για αυτά τα πράγματα. Χαρακτηριστικό είναι βέβαια, πως πολλοί από τους πανεπιστημιακούς φρόντισαν να γίνουν καθηγητές γιατί απλά δεν ήθελαν να αντιμετωπίσουν την ελεύθερη αγορά. Δηλαδή πολλοί από αυτούς που μας διδάσκουν είναι απλά κάποια άτομα τα οποία "έστρωσαν" τον κώλο τους γιατί δεν ήθελαν απλά να ασκήσουν το επάγγελμα που σπούδασαν στην ελεύθερη αγορά.
Αυτό για μένα είναι ένα γεγονός ιδιαίτερα νοσηρό. Δείχνει μία κοινωνία που έχει χάσει τον τρόπο να ζεί ευτυχισμένα. Μπορεί να έχουμε κατακτήσει ένα σεβαστό βιωτικό επίπεδο, ωστόσο δεν έχουμε καταφέρει να ζήσουμε ευτυχισμένοι. Έχουμε κτίσει έναν πολιτισμό που εξαναγκάζει την κοινωνία να σπουδάζει και να ξανασπουδάζει-η έννοια της συνεχούς εκπαίδευσης-πράγματα τα οποία δεν την ενδιαφέρουν καν και είναι "κενά" νοήματος.
Πραγματικά. Κοιτάξτε μονάχα τις βάσεις των σχολών. Οι πιο υψηλόβαθμες σχολές δεν είναι καν επιστημονικές. Η Ιατρική, η νομική, τα πολυτεχνία, και τα χρηματοοικονομικά δεν είναι καν επιστήμες. Η μηχανική δεν είναι επιστήμη , είτε είναι η μηχανική του χρήματος είτε του ανθρώπου, είτε της μηχανής. Για να μην αναφέρω την βαθμολογία των στρατιωτικών σπουδών και της αστυνομίας.
Οι δε λεγόμενες ανθρωπιστικές σπουδές έχουν παρακμάσει σε πρωτόγνωρο ιστορικά βαθμό. Αυτές οι σχολές έχουν πλέον γίνει οι σχολές των "τελευταίων". Πλέον φιλοσοφία, ιστορία, φιλολογία , αρχαιολογία και κοινωνιολογία θα σπουδάσουν "οι τελευταίοι".
Μα...θα μου πείτε, αυτές οι σχολές δεν έχουν επαγγελματική αποκατάσταση. Εκεί ακριβώς ήθελα απ'την αρχή να καταλήξω!
Ποιο είναι πλέον το "λαϊκό" αίτημα για το πανεπιστήμιο; Πτυχίο με δουλειά! Αυτό ακριβώς θα ακούσετε απο τον γονιό, τη γιαγιά και τα διάφορα ιδιωτικά ΙΕΚ. Ποια επιστημονική γνώση και κουραφέξαλα; Αν δεν θα βρείς δουλειά γιατί να σπουδάσεις;
Κοιτούσα μέσα από το youtube τον τρόπο με τον οποίο τα αμερικάνικα πανεπιστήμια διαφημίζονται μέσω των ΜΜΕ. 1 000 000 δολλάρια λένε αξίζει ένα πτυχίο, καθώς ο πτυχιούχος θα βγάλει συνολικά στη ζωή του 1 000 000 παραπάνω απ΄ότι θα έβγαζε αν δεν σπούδαζε.(πως θα μπορέσουν νομίζεται να δικαιολογήσουν το δάνειο των 250 000 που πρέπει να πάρει κάποιος φοιτητής για να μπορέσει να σπουδάσει στις ΗΠΑ). Με αυτόν τον πραγματικά αισχρό και φτηνό τρόπο διαφημίζονται πλέον τα "λεγόμενα" καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου...
Σκεφτείτε πόσο έχουμε ξεπέσει ως άτομα και ως κοινωνία. Σπουδάζουμε κάτι που δεν μας ενδιαφέρει απλά για να βρούμε δουλειά κάπου και να μπορέσουμε να παράξουμε το μέγιστο δυνατόν υπερκέρδος για κάποιον άλλον, έτσι ώστε να μας κρατήσει στη δουλειά. Δηλαδή, δρομολογούμε ολόκληρη τη ζωή μας για να αποτελέσουμε εύχρηστο εργαλείο για κάποιον άλλον. Αντί να προσπαθήσουμε να στήσουμε κάποια δουλειά δική μας ή με συνεταιρισμό , φιλάμε κατουρημένες ποδιές για να μας προσλάβουν
Αυτό είναι η ψυχοσύνθεση του σκλάβου. Η "διανόηση" του σκλάβου, προτάσσει την ασφάλεια στην αλήθεια και την γνώση. Την δουλειά στην δημιουργία. Την διασκέδαση στην ψυχαγωγία. Την ξεκούραση στην μάθηση. Το ποδόσφαιρο στην τέχνη.
Η βιομηχανική επανάσταση μετέφερε λαϊκά στρώματα από την ύπαιθρο στις πόλεις, και τους ενέταξε στην κοινωνική ζωή της πόλης και το παγκόσμιο "γίγνεσθαι". Ωστόσο δεν μπόρεσαν να υιοθετήσουν την αστική κουλτούρα, όπως την γνωρίζαμε τον 18ο αιώνα. Αυτά τα λαϊκά στρώματα, αφού έχασαν την παράδοση, που ήταν και η μοναδική πολιστική κληρονομιά που είχαν, έγιναν αυτό που αποκαλούμε τώρα ως "μάζα", ή αλλιώς προλεταριοποιήθηκαν. Αυτοί πλέον κινούν την αγορά και σε έναν βαθμό και την πολιτική. Έτσι εξηγούνται και διάφορα πρωτόγνωρα φαινόμενα , όπως η μουσική βιομηχανία, το hollywood, ο πολιτικός λαϊκισμός όπως και το πανεπιστήμιο με την σημερινή του μορφή. Ζούμε πλέον στον πολιτισμό των σκλάβων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου